-6.bölüm:Güven.-

160 49 21
                                    

Merhaba oylama yapmayı ve bol bol satır içi oylaması yapmayı unutmayın Ve kitabımı okuyan sen çokça yorum yapıp bölümü oylarsan seni zevkle takip edicem.#

'Güvensiz kalplerimizi,karaktersiz insanlara borçluyuz.'

6.Bölüm:Güven.

Annem hala benden bir cevap bekliyordu

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Annem hala benden bir cevap bekliyordu."Kızım ne dedi." Diye sordu.

"Hafta içi gelicekmiş." Demiştim.

Birden oda kapısı açılmıştı ve polisler içeri girmişlerdi.

Polislerden biri."Merhaba geçmiş olsun." Demişti.

Annem doğrularak."Saolun." Demişti.

"Bakın hanımefendi sokakta silahlı bir kavga çıkmış ve tesadüfen sıkılan kurşun size isabet etmiş. Demişti.

Direk lafa atlamış ve "Ne yani böyle biticek mi olay." Demiştim.

Polislerden biri."Merak etmeyin suçluyu yakaladık yani şuanlık birşey yok." Demişti ama nedense içimde huzursuz birşey var ama herneyse boşver Mavi bu hastane köşeleri seni yordu.

Polisler çıktıktan sonra bende odadan çıkıp annemi ne zaman taburcu edebiliriz diye sordum akşam çıkacaktık.

Tekrar odaya dönüp."Anne nasıl hissediyorsun?" Diye sormuştum.

"İyim merak etme." Demişti.

"İyi oldu sanki bu en azından biraz dışarı çıktın." Demişti.

Resmen benimle dalga geçiyordu annem.

"Ah anne."

"Bugün şansın var seansın var bugün." Demişti.

Dünden sonra bir daha gitmeyi düşünmüyordum.

Hiç uzatmadan."Gitmek istemiyorum." Demişti.

Annem gözlerime bakarak tekrardan."Mavi." Demişti.

Gözlerime bakarak."Zaten akşam hastaneden çıkacam. Git bir duş al üstünü değiştir sonra seansa git lütfen." Demişti.

Annemin ne kadar inatçı olduğunu biliyordum. Ne olursa olsun beni göndericekti.

"Off tamam oldu mu ben gidiyorum." Demiştim.

Hızla çantamı da alıp çıkmıştım. Taksiye binmektense yürümeyi tercih etmiştim. Uzun bir yürüyüşten sonra evdeydim.

Hızla bir duş alıp içeri gelmiştim üzerime rastgele bol bir tişört ve altımada bol bir pantolon giymiştim ve hazırdım çıkıcaktım.

Herşeyimide alıp tam evden çıkıcaken aklıma dertli gelmişti neredeydi en son annem götürmüştü hızla telefonumu çıkarıp annemi aramıştım. Dün gittiği komşuda kalmış.

Annem konumu atmış ve ben Dertli'yi almaya gitmiştim aldığım gibi kucağıma atlamıştı.

"Özledin mi beni sen, özleme kimseyi tama mı?" Demiştim.

Sanki anlıyor da ah deli ben.

Ona sarılmıştım ve beraber seansa gidiyoruz.

'Ezdirmiceksin kendini mavi bunu söyleyen sen misin ah.'

Ve yine o anlar ürkekçe kapıyı çalmış ve içeri girmiştim.

'Gel dertli'

Psikolog bana bakarak."Hoşgeldin beklemiyordum seni." Demişti.

Tebessüm ederek."Bende beklemiyordum." Demiştim.

Orda duran koltuğa oturmuştum.

Dertli'ye bakarak."Bir dost bulmuşsun kendine." Demişti.

"Evet." Demiştim.

Bana dönerek."Bak mavi haklısın sen benim hastamsın bende senin psikoloğunum bundan başka bir ilişkimiz olmamalı sadece hasta-psikolog ilişkisi." Demişti

Onaylayarak."Anlaştığımıza sevindim." Demiştim.

Aslında ona bir özür borcum vardı ama dediğinden sonra sanırım özür dilememe gerek kalmadı.

"Aslında buraya gelmek istemiyorum. Annem maalesef çok zorluyor." Demiştim.

Derin Bir nefes alarak. "Bak mavi sen deli falan değilsin ya da birine muhtaç falan da değilsin." Demişti bana.

"Evet sadece."

Ve devam etti."Sadece bazı zor anlar ve günler yaşadın ve sen buraya onları atlatmak için geliyorsun." Demişti.

Acı bir tebessüm ile." İnsanlara güvenim kalmadı. " Demiştim.

"Yanılıyorsun mavi insanlara karşı kaybettiğin o güven duygusunu tekrar kazanmalısın yoksa." Ve ben yine lafa atlamıştım."Yoksa ne zaten bu güvenimi de insanlar almamışmıydı." Demiştim.

Dolan gözlerimi kontrol edememiş ve orada ağlamaya başlamıştım.

Ayağa kalkarak."Gidebilir miyim ben." Demiştim.

Beni durdurarak."Biraz sohbet edelim iyi hissedersin." Demişti.

"Peki."

Koltukta oturmuş Dertli'nin tüylerini okşamış ve onu dinlemeye başlamıştım.

"Mavi hayat hep bize gülmez yada hep iyi tarafından bakmaz.Belki de hatta hiçbir zaman iyi yönünü göstermez dünyanın iyi yönünü biz çabalıyıp biz bulucaz." Demişti.

"Mutlu olmak için insanlar olmak zorunda değil ki haytımız da kendimizi nerede mutlu hissediyorsak orada olucaz. İnsanlar bizi mutlu edicek diye birşey yok biz insanlar olmadan daha mutlu olabiliriz bunun en güzel örneği köpeğin." Demişti.

Tebessüm ederek."Onun ismi Dertli." Demiştim.

Biz insanlar olmadan daha mutluyuz...

#
Selamlarsss naber umarım iyidir. Okumaya devam mı. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere kendinize iyi bakın. Bayssss

Psikolog Mavisi -Tamamlandı.-Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin