ဒီနေ့ကတနင်္ဂနွေဆိုပေမယ့်လည်း အရင်ပိတ်ရက်တွေတုန်းကလို စိတ်ကြိုက်အိပ်မနေဖြစ်ခဲ့ဘူး။ ရှောင်းကျန့်ရဲ့ပန်းချီပြိုင်ပွဲက ဒီနေ့မနက်၉နာရီ။ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျစက်ဘီးနဲ့လိုက်ပို့ချင်တာကသပ်သပ် တခြားအကြောင်းအရာတစ်ခုကို အတည်ပြုချင်တာသပ်သပ်။ ပန်းချီပြိုင်ပွဲအကြောင်းတွေးလိုက်ရင် ရှောင်းကျန့်ရဲ့ပြိုင်ချင်စိတ်ကိုအားရပေမယ့် တစ်ဖက်ကလည်းကြောက်ရွံ့မှုလေးတွေကဒွန်တွဲနေပြန်တယ်။
ဒီကြားထဲ ရှောင်းကျန့်ကပါ ကျွန်တော့်အပေါ်ဆက်ဆံပုံတွေပြောင်းနေတော့ လူကနေမထိထိုင်မသာနဲ့ ဒုက္ခရောက်လွန်းနေတယ်။ ဘာ့ကြောင့်လဲလို့အဖြေမရှာနိုင်ခင် ကျွန်တော့်စိတ်က အရင်ညှိုးနွမ်းရတယ်။ ရှောင်းကျန့်ဖက်ကစကားမပြောချင်ရင် ကျွန်တော်ကလည်းစပြီး စကားမပြောရဲဘူး။ သူရုပ်တည်နေတဲ့အချိန်တွေဆို သူ့ကိုရင်ဆိုင်ရမှာ ကျွန်တော်သိပ်ကြောက်တယ်။
" Sean ... ! "
ရှောင်းကျန့်ရဲ့အခန်းရှေ့ကနေလှည့်ထွက်ဖို့လုပ်နေတုန်းမှာပဲ အခန်းထဲကနေထွက်လာတဲ့ရှောင်းကျန့်နဲ့ဆုံပြီး လူကအို့တိုးအမ်းတမ်းဖြစ်သွားတယ်။ ကျောင်းဝတ်စုံဝတ်ထားတဲ့ရှောင်းကျန့်က လက်ထဲမှာလည်း Sketch bookတစ်အုပ်ကိုကိုင်ထားလေတယ်။
" ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ ဒီမှာ "
" အာ ... မင်းသွားတော့မလားလို့လာမေးတာ "
" လိုက်ပို့မလို့လား "
" အင်းလေ၊ ငါလိုက်မပို့လို့ မင်းကဘယ်လိုသွားမလဲ၊ စက်ဘီးလည်းသေချာစီးတတ်သေးတာမဟုတ်ပဲ "
" မသိဘူးလေ အရင်တနင်္ဂနွေတုန်းက သူငယ်ချင်းနဲ့သွားတွေ့တယ်ဆိုတော့ ဒီနေ့လည်းသွားတွေ့ဦးမယ်ထင်တာ "
အရင်တနင်္ဂနွေကခေါင်းထဲပြန်ရောက်လာတော့ လူကအလိုလိုမလုံမလဲဖြစ်သွားပြီး ရှောင်းကျန့်ရဲ့မျက်ဝန်းတွေကို ရင်မဆိုင်ရဲဖြစ်သွားတယ်။ ခပ်မြန်မြန်နဲ့ဟိုဟိုဒီဒီအကြည့်ကစားပြီးမှပဲ စိတ်ကိုပြင်ဆင်ပြီး ရှောင်းကျန့်ကိုပြန်ကြည့်နိုင်တော့တယ်။
" ဒီနေ့ကဘာမှလုပ်စရာတော့ ရှိမနေပါဘူး "
" ဒါဆိုလည်းပို့ပေါ့၊ ကိုကိုက မင်းမအားမှာစိုးလို့ "
YOU ARE READING
TWIN (Sean × Xiao)
Fanfictionဘဝသက်တမ်းရဲ့သုံးပုံပုံရင်တစ်ပုံကို ကျွန်တော့်အစ်ကိုကို တိတ်တိတ်လေးချစ်ရင်း ကုန်ဆုံးခဲ့တယ်။ 『 From 21.5.2020 To 27.8.2020 』
