AFFECTION-နှောင်ကြိုး(ေႏွာင္ႀကိဳး)

အပိုင်း-၈ (Unicode)

"မင်းတို့ ဒါတွေအကုန်လုံး ကူးပြီးပြီမဟုတ်လား။ကူးပြီးရင် ငါဖျတ်လိုက်တော့မယ်။"

စိုင်းဝေယံက White Board ကို ဘောဖျတ်နှင့်မဖျတ်ခင်မှာ အဆောင်က လူတွေကို အရင်လှမ်းမေးလေသည်။

"အေး။ပြီးပြီ။ဖျတ်လိုက်တော့။"

အားလုံးဆီမှ တညီတညွတ်တည်း ပြောလာမှ စိုင်းဝေယံက White Board ပေါ်က Physics ဖော်မြူလာတွေအကုန်လုံးကို ဖျတ်ချလိုက်သည်။ တဆောင်လုံးမှာ အရပ်အမြင့်ဆုံးလူသားမို့ စိုင်းဝေယံက စာသင်ချိန် တစ်ချိန်နှင့်တစ်ချိန်ကြား White Board ဖျတ်ရတဲ့တာဝန်ကို ပင်တိုင်ယူရသည်။ စိုင်းဝေယံ White Board ဖျတ်နေချိန်မှာ ထက်မာန်ဦးက ခုံမှာ အခန့်သားပင်။ ဒါပေမယ့် ထက်မာန်ဦး က ငြိမ်ငြိမ်မနေနိုင်။

"ငစိုင်း။ ငါ့ထိုင်ခုံက နည်းနည်းနဲ့ချင်နေသလိုဘဲ။"

"မင်းက ဖင် မငြိမ်ဘဲ လူပ်နေမှတော့ ခုံကနဲ့မှာပေါ့။"

"မဟုတ်ဘူး။ ခုံက ခြေထောက်မညီဖြစ်နေတာ။"

ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်နေရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဟိုလူပ်ဒီလူပ် လုပ်နေပြီး တစ်ခုပြီးတစ်ခု စောဒက တက်နေတဲ့ ထက်မာန်ဦးကို စိုင်းဝေယံက နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်သည်။ သို့သော် အဖတ်မလုပ်ဘဲ လျစ်လျှူရှုလိုက်လေသည်။ ထက်မာန်ဦး လူပ်နေတဲ့အရှိန်ကြောင့် ခုံက တကျွိကျွိအသံ ပင် မြည်နေပြီဖြစ်သည်။

"နားညည်းတယ်။ ဟေ့ကောင်။ လဲချင် နောက်မှာခုံတွေ ရှိတယ်။ လဲလိုက်။"

မိုးဝေရဲ့ အသံက နောက်ထံပါးကနေ ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ ထက်မာန်ဦး မကျေမနပ်နှင့် နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်မိသည်။

သူ့အာပြဲသံနဲ့ တတန်းလုံး ကြားအောင် အော်ကျယ်အော်ကျယ် ပြောတာကြ ကောင်းတယ်။ မိုးဝေကလည်း ထက်မာန်ဦးကို လှည့်ပြီးတောင် မကြည့်ပါ။ ဘေးက ပြည့်စုံတို့အဖွဲ့နဲ့ ပြန်ပြီး လေပစ်နေပြန်သည်။ ထက်မာန်ဦး ပြန်စွာမနေတော့ဘဲ ဖင်ထိုင်ခုံကို လူပ်နေရာမှ ရပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ White Board ဖျတ်နေတဲ့ စိုင်းဝေယံကို မော့ကြည့်သည်။

"ငစိုင်း။ နောက်မှာခုံသွားသယ်ရအောင်။"

ခပ်ချွဲချွဲအသံလေးမပါ့တပါနှင့် ထက်မာန်ဦး ပြောလိုက်မိသည်။ သို့သော် ထက်မာန်ဦးပြန်ရလိုက်သည်က