AFFECTION-နှောင်ကြိုး(ေႏွာင္ႀကိဳး)

အပိုင်း-၅ (Unicode)

"ဒါကရှေ့ငါးနှစ်စာမေးခွန်းဟောင်းတွေ။ ပြီးတော့ ဒီဟာက ၂၀၀၇-၂၀၀၈ တစ်နှစ်စာဘဲ။ဒီထဲမှာက အဖြေရော တွက်ပုံတွက်နည်းတွေရောပါတယ်။"

မင်းဉာဏ် ဝယ်လာတဲ့ မေးခွန်းဟောင်းစာအုပ်တွေကို ဝေက လှမ်းယူလိုက်ပြီး အတွင်းဘက်က စာမျက်နှာတွေကိုပါ လှန်လှောကြည့်ရှုနေလေသည်။ မင်းဉာဏ် တစ်အုပ်ချင်းစီ သေချာရှင်းပြဖို့ လုပ်လိုက်ပေမယ့် ဝေ့မျက်နှာပြေပြေလေးဆီ ဖျတ်ခနဲ အကြည့်ရောက်မိသည်မှ စပြီး မင်းဉာဏ် နောက်ပြန်လှည့်မရတော့။

စာအုပ်ကို ငုံ့ကြည့်နေရင်း မျက်စိထဲဆံပင်မွှေးစူးအံ့ထင်။ နဖူးပေါ်ကျနေတဲ့ ဆံပင်ကို လက်နှင့် ပင့်သပ်ပြီး တင်လိုက်တော့ ခပ်ချောချောမျက်နှာလေးက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ ခေါင်းကို ငုံ့ထားတာမို့ မျက်တောင်ရှည်ရှည်လေးက အောက်သို့စင်းကျနေတဲ့အပြင် စင်းနေတဲ့နှာတံက ဘေးတစောင်းမို့ ပိုလို့ထင်ထင်ရှားရှားမြင်ရလေသည်။

"ဘာလို့အဲ့လောက်ကြည့်နေရတာလဲ။"

ဖျတ်ခနဲ လှည့်ကြည့်လာတဲ့ ဝေလွှမ်းကြောင့် မင်းဉာဏ် ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး ရယ်လိုက်မိတော့သည်။ မျက်ဝန်းမို့မို့လေးတွေက တကယ်လန့်သွားတဲ့ပုံစံပင်။ သူလန့်နေမှ ပိုစချင်လာလေသည်။

"ကိုုယ့်ချစ်သူကို ကိုယ်ကြည့်တာ မကြည့်ရဘူးလား။"

အသံခပ်အုပ်အုပ်နှင့် ပြောလိုက်တော့ သူ့ရယ်သံလွင်လွင်ကထွက်ပေါ်လာလေသည်။ ဘယ်ဘက်ပါးပြင်ပေါ်မယ် ခွက်ခနဲ ပေါ်လာတဲ့ ပါးချိုင့်လေးကို အနမ်းဖွဖွလေး ပေးချင်စိတ်ကို မနည်းချူပ်ထားရသည်။ဝေက သိပ်ရယ်တတ်တဲ့ သူမဟုတ်တာမို့ သူ့ပါးချိုင့်တွေ့ရတာ ဆိုတာမျိုး။ တကယ်ရှာမှရှား။ ဝေက နားရွက်ကို ကုတ်နေရင်းနှင့် ရယ်သံတဝက်နှင့်

"အစ်ကိုကတော့ဗျာ..။"

ဝေရှက်ရင် နားရွက်တွေကိုကုတ်တတ်တာကို မင်းဉာဏ်သတိထားမိတာ စပြီးဝေ့ကို ချစ်ရေးဆိုတဲ့နေ့မှာပင်။ အဲ့နေ့က ဝေရေးတဲ့ အင်္ဂလိပ်စာ ESSAY စာအုပ်မှာ အသည်းပုံ Sticker လေးကပ်ပေးလိုက်တော့ ဝေ သူ့နားရွက်လေးကို ကုတ်နေခဲ့တာ။