"ဟိုအိမ္က လူသစ္ေတြထပ္ေျပာင္းလာျပန္ျပီထင္တယ္။"
မနတ္ေစာေစာစီးစီး ျပတင္းေပါက္ကေန လွမ္းၾကည့္ရင္း ထက္မာန္ဦး လႊမ္းကို လွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့ လႊမ္းကလည္း လွမ္းၾကည့္ေလသည္။ ထက္မာန္ဦးတို႔ ျခံရဲ႕မ်က္ေစာင္းထိုးနားေလာက္မွာ ရွိေနတဲ့ အိမ္ပုေလးေရွ႕ Light truck ကားတစ္စီးက ရပ္ထားလ်က္ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ အိမ္ေထာင္ ပရိေဘာဂမ်ားမ်ားစားစားကုိ မေတြ႕ရ။ အိမ္ထဲကိုဘဲ သြင္းထဲ ျပီးသလားေတာ့ ထက္မာန္ဦးမသိ။
"အဲ့တာ မင္းငယ္ငယ္က ေနခဲ့တဲ့ အိမ္ေလ။ မွတ္မိတယ္မဟုတ္လား။"
ထက္မာန္ဦးကေတာ့ လႊမ္းကို မွတ္မိလို မွတ္မိညား အားတက္သေရာ ေျပာသည္။ လႊမ္းေဖေဖ ရန္ကုန္မွာ တာ၀န္က်တုန္းက လႊမ္းေမေမက လႊမ္းေဖေဖႏွင့္ တပ္ထဲမွာ လိုက္မေနဘဲ အဲ့အိမ္ေလးမွာ သူ႔မိဘေတြႏွင့္ တူတူေနသည္။
ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ လႊမ္းတို႔ မႏၱေလးေျပာင္းသြားသလို လႊမ္းေမေမဘက္က အဘြားေတြကလည္း ထိုအိမ္ကေလးကို အျပီးေရာင္းလိုက္ေတာ့သည္။ အဲ့ေနာက္ပိုင္းထိုအိမ္တြင္ လူမျမဲေတာ့။ ငွားလိုက္ ျပန္ေရာင္းလိုက္ႏွင့္သာ သံသရာ လည္ေနေတာ့သည္။ ထက္မာန္ဦးက အိမ္ကအလုပ္သမား အေဒၚၾကီးတခ်ိဳ႕ရဲ႕ေက်းဇူးႏွင့္ ရပ္ကြက္ထဲက အေၾကာင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတာ့ သိရသည္။
"မွတ္မိလားလို႔။ ေဟ့ေကာင္။"
ထက္မာန္ဦးက ထပ္ေမးလိုက္ေသာ္လည္း လႊမ္းက အင္းမလူပ္ အဲမလူပ္ျဖင့္သာ။ ထားပါေတာ့။ ဒါလည္း လႊမ္း မွတ္မိမယ္မထင္ပါဘူး။ ထက္မာန္ဦးကသာ လႊမ္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ပိစိေပါက္စ ေသးေသးမႊားမႊားေလးက အစ အကုန္လိုက္မွတ္မိေနတာ။
"လာ။ သြားရေအာင္။ ေနာက္တစ္ခ်ိန္က Chemistry ဆရာမ၀င္မွာ။"
ျပတင္းေပါက္နားကေန ထြက္သြားတဲ့ မာန္ ေခၚရာေနာက္ ေ၀လႊမ္းမလိုက္မိ။ ေနျခည္ေအာက္က တလက္လက္ေတာက္ပေနတဲ့ ထိုအျပာေရာင္အိမ္ေလးကိုသာ အာရံုစူးစိုက္မိေနသည္။
ရပ္ထားတဲ့ Light Truck ကားေလးက ပရိေဘာဂေတြ တင္ခ်ပို႔ခ် ျပီးလို႔ ထြက္ခြာသြားခ်ိန္မွာ လူႏွစ္ေယာက္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ျမင္လိုက္ရေလသည္။ ရယ္ရယ္ေမာေမာႏွင့္ အိမ္ထဲကို ၀င္ေရာက္သြားတဲ့ ထိုႏွစ္ေယာက္ကို ဘာရယ္မဟုတ္ ေ၀လႊမ္း ေငးၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္
BẠN ĐANG ĐỌC
AFFECTION-နှောင်ကြိုး(ေႏွာင္ႀကိဳး)
Lãng mạnUnicode Version "နုငယ်စဉ်က ၊ သံယောဇဉ်သည် ရက်လနှစ်တို့ ၊ ရှည်ကြာပါလည်း အကွာအဝေး ၊ မိုင်ပေါင်းရာချီ ဖြတ်တောက်နိုင်ရန် ၊ မစွမ်းသာသည်။ သစ္စာနှင့်တည် ၊ မေတ္တာမှန်က ကင်းစင်ဒုက္ခ ၊ ဒီဘ၀မယ် လောကနိဗ္ဗာန် ၊ မင်းနှင့်တည်သည် ရစ်ချည်ဖွဲ့သည့် ၊...
