POSSESSIVE SERIES:1 ||On going||

CHAPTER 9

[Olivia's POV]

Nagising ako na puti ang aking paligid na tila nasa isang kwarto ako.

But wait.

There is something wrong.

I can see now!

How did this happened!

No one is willing to donor a cornea to me but how did this happened?!

"Kira! The patient is awake!", sambit ng isang babae sa kanyang kasamahan na tila isang nurse dahil sa suot nitong uniform.

Malabo pa ang nakikita ko kaya nagtaka ako.

Lumapit ito sa akin at tiningnan ako. Kumuha ang isang babae ng injection na nilagyan ng kung ano ito.

Habang naglalagay sya ng gamot ay bigla itong nagka sugat.

My throat quickly dries that drives me crazy. I can smell her sweet blood.

Aaaaahhhhh no way! I can't resist it.

I'm thirsty, I want a fucking blood!

"Ma'am are you okay?", tanong ng isang nurse na lumapit pa ito ng bahagya sa akin dahilan para hilahin ko ito at pabalibag na inihiga sa kama na dumaing ito sa sakit.

"Ma-Ma'am?", utal utal nitong tanong na tiningnan ang mga mata ko na gulat gulat sa nakitang pagbago nito.

Inilabas ko ang aking bangil at ka agad na kinagat ang kanyang leeg habang ang kanyang kasama ay tulalang napa upo sa sahig.

Sinipsip ko ang kanyang leeg dahil sa matamis na dugo na aking natakam ngunit mabilis lang naubos ang dugo nito.

I want more! I want more blood!

Na alala ko na may kasama pa ito na kasalukuyang naka upo sa sahig kaya ka agad ko itong tinitigan na agad naman itong tumayo dahil sa takot.

Tatakbo na sana ito palabas ngunit naharangan ko na sya agad sa pintuan.

"You can't escape from hell darling.", ngisi kung sambit na tanging sigaw lang ang maririnig sa aking ward.

---

What is happening?!

Gulat akong napatingin sa dalawang bangkay ng babae sa aking ward.

No way!

Hindi pwede toh!

"Did you enjoy your dinner Olivia?", halos lumuwa ang aking mata ng marinig ko ang bosses sa aking loob.

Your right, someone possesses me and she is a Vampire.

I can still remember the day i became blind, someone enter in my body when Venidict's mother curse me.

O ang gulo diba?

"Emilia tell me I didn't kill them!", sigaw ko ngunit tanging tawa lang ang naririnig ko.

Kung ganito lang naman ang palaging mangyayari mas mabuti pang ma matay nalang ako!

Pinilit ko ang aking katawan na tumayo at kinuha ang isang gunting na tinapat ko sa aking puso.

Mabilis kung sinaksak ang aking puso dahilan para makaramdam ako ng kirot at hapdi.

Ngunit ilang minuto na ang nakalipas ay hindi parin ako namamatay.

"Do you think you can kill yourself? Your Olivia.", yan ang sinabi ni Emilia sa loob ng aking katawan na agad na control ang aking katawan.

Pinilit kung lumaban ngunit mas malakas ito dahilan para makuha nya ang sinaksak kung gunting sa aking puso.

"If you kill yourself I won't die instead you will just vanish.".