PLAYFULLY DESTINED TO YOU

(34) Kabanata

-CHAVIS POV-

Tumawag kasi kaninang umaga yung Tita ko at pinapunta ako sa kanila mabuti nga nakabisado ko na yung address ng bagong bahay na nilipatan no'ng nagkatagpo kami ni Manang.

Hindi naman ako bastos para hindian si Tita saka wala din naman akong gagawin ngayon saka bukas pa yung klase namin and speaking of classes.

Gano'n na ba kalala ang pagkaalog ng utak ni Manang pati araw hindi na niya alam? Pambihira talaga ang babaeng yun tsk!

Saka mabuti nga at nakaabot din yung ambulansya ng maaga-aga takot lang siguro nila na ipademolish yung hospital. Natataranta talaga ako kagabi sa totoo lang ewan ko ba kung bakit ako nagkakaganito eh hindi naman ako ganito dati, kagagawan talaga 'to ni Manang!

Malaki laki yung utang niya sa akin kung hindi ko siya natulungan I mean hindi naman talaga ako yung gumamot sa kaniya talaga yung mga doktor at nurse lang namana ng nag check at gumamot kay Manang.

Pero kahit na! Sa akin pa rin dapat siya magpasalamat sa lahat ba naman ng naitulong ko sa babaeng panget na yun? hindi ko na talaga siya tutulungan ulit kapag sinagad niya yung pasensya ko na makipaglandian sa lalaking walang pambili ng pares nitong hikaw.

Sinipat ko yung relo ko maaga-aga pa naman para umuwi at saka nakalabas na rin naman ako sa condo unit ko ibibili ko nalang ng bagong cellphone si Manang nahiya naman siguro yata yung cellphone ko sa kaniya.

Naghanap ako ng bakante na espasyo para sana iparada 'tong ferrari ko at ng makahanap ako ay mabilis kong tinapakan yung accelerator para maka-park kaagad ng biglang naunahan ako ng gagong kung sino man ang nagmamay-ari ng walang kwenta niyang kotse!

Tss! Mas maganda pa itong kotse ko sa kaniya. Nakakabanas talaga kung sinong talipandas itong singit sa dapat kong pwesto! Fuck!

Nawala na yung gana ko na bilhan si Manang ng cellphone baka sa susunod nalang nakakabwesit kasi 'tong sumingit. Ipapaharurot ko na sana yung kotse ko papalabas ng parking area pero napahinto ako, hindi mo nanaisin ang lumabas ng kotse.

The scumbag with no pair of earings, minamalas ka nga naman ngayon araw Chavis.

Mas lalo lang tuloy ako nabwesit sa kumikinang niyang hikaw na walang pambiling pares biglang may mapilyong ideya akong naisip I smirk when he start walking towards the entrance before he can cross the road where I'm here preparing myself to hit the accelerator.

Walang kaalam-alam na tinawid ng tukmol ang daan at walang pagalinlangan ko namang inapakan yung aselerador ng may pagkadiin.

Tsk! Sayang nakaiwas pa yung loko kainis sana natuluyan na 'yon para wala ng gumugulo at lumalapit kay Manang baka mahawa pa 'yong babae sa baho ng tukmol.

Bagot akong bumiyahe papauwi kung saan ko iniwan si Manang. Ano kaya ang ginagawa nung babae ngayon? Baka nagpapasok na 'yon ng mga taong hindi niya kilala malilintikan talaga 'yon sakin.

Inapakan ko ang aselerador para humarurot itong kotse sa gitna ng daan gusto ko ng makauwi at makitang magkasalubong yung kikay ni Manang kapag nagagalit o di kaya naaasar.

Bahagya naman akong natawa sa namumuong mukha ni Manang sa isipan ko grabi napakapanget pala'😂'

Mga kalahating oras yata yung biyahe ko siguro sa mabilis kong pagpapatakbo kaya nakararing ako ng napakabilis di ko nama sadya nasasabik lang talaga ako na mangulit kay Manang ngayon yung pagbusangot ng mukha niya para lumantad ang sobrang panget niyang hitsura.