Serzeniş (J.J.K) "Tamamlandı"

(3)

BJ:Seninle bir anlasma yapalım..?

Sesindeki tını, çok hasta olduğunun delilinin yanında, soru niteliğide taşıyordu..Başımı istemsiz olumlu yönde, aşağı yukarı sallamıştım..Sanki ortamda durumu garipseyen bir tek benmişim gibi herkes bir birine normal bakıyordu..Ama beynimi onlarca meşgul eden soruların, Bay Jeon'u olmasada Jungkook beyide içten içe rahatsız etmesi gerekiyordu..

BJ: İşsizsin ve bir işe ihtiyacın var..

Yoruldukca, konuşmakta zorlandığı dahada belli oluyordu.. Rahatlamak için derin bir nefes alıp devam etmişti..

BJ:Ben diyorum ki..Her gün düzenli bir şekilde benim bakımımla ilaçlarımla ilgilensen..

Bana bakmıştı..Sanki devam etmesi için benden onay bekler gibi bakıyordu. Kaşlarımı kaldırıp, dudaklarımı bir birine bastırıp devam etmesi için onay vermiştim..Ama Jungkook bey babasının konuşmasını ben her ne kadar onay vermiş olsamda bölmüştü.

JK:Bundan bana hiç bahsetmedin.!

Bay Jeon kızmışa benziyordu. Sinirle gözlerini konuşan oğluna dikip devam etmişti.

BJ: Ne zamandan beri aldığım iş dışındaki kararlardan sana bahsediyorum ben..!

Jungkook bey daha çok sinirlenmişti..Sağ elini saçlarına atmış, sol elini beline koymustu.. Sihirli olduğu sözlerinin yanında cattıgı kaslarından da belli oluyurdu..

JK: Doğru.? Aldığın hiç bir kararda bana sormadıgın için bu haldesin..! Buda mı onlardan biri yoksa..!

Jungkook beyin ne ima ettiğini ben anlamamıştım ama sanırım Bay Jeon hemen anlamıştı.. Anlamıştı ki bu kadar sert tepki veriyordu..
Hasta haline rağmen sesi baya gür çıkmıştı.

BJ: Haddini fazlasıyla aşıyorsun..Sana böyle konuşma hakkını kim veriyor..!

Jungkook bey bu sözlerin üzerine hiç birşey demeden bana igrenerek göz ucuyla bakıp çıkmıştı..Bense hala neden o bakışı hak ettiğimi anlamış değildim..

BJ:Sen onun kusuruna bakma..Henüz hiç birşey bildiği yok..İlerde beni çok iyi anlayacak..

Sanki çok büyük imalar vardı bu yaşlı adamın sözlerinde..Yada ben öyle anlamalıydım. Bilmiyodum. Benden bir tepki gelmediğini hissedince, Yorgun sesini toparlayıp, tekrar devam etmişti.

BJ:O seni bilmeden kovmuş ama ben sana yardımcı olmak istiyorum sebebini sorma sadece teklifimi kabul et. Hem öyle seni çok zorlayacak durumda da değilim.

Sanki oluru varmış gibi, yorgunluktan kısılan sesi daha da kısılmıştı..

Yüzündeki hafif sırıtıştan belli ki, komik ve bir o kadar da gizli birşeyler söyleyecekti..Sağ elini ağzına perde yapıp bana bakarak konuşmasını sürdürmüştü

BJ: Hemşirelerden artık çok sıkıldım. Hem sen gelirsen onlar daha geniş aralıklarla gelir. Hımm ne dersin.?

Benden tek kelime çıkmıyordu. Çünkü tek düşündüğüm bu adamın bana neden yardımcı olduğuydu.

Mia: Düşünmeliyim. Yanlız..

Duruşumu dikleştirip, karşımdaki yaşlı adamın beni daha iyi anlaması için gözlerimi yüzünde sabitlenmiştim..

Mia: Bana tam olarak neden yardımcı olmak istediğinizi anlamadım. Yada beni nereden tanıdığınızı..

Hala konuşurken zorlandığının farkındaydım, onu yordugumunda ama, sorularıma bir yanıt almam gerekliydi.