May we meet again | Clexa #TheWattys2021

1

Clarke her zamanki gibi hücresinde duvarlara bir şeyler kazıyordu. Kilit seslerinin gelmesi ile ayağa kalktı. Daha 18 olmasına 3 gün vardı. Bir terslik olmalıydı. 2 adet asker içeri girdi ve Clarke'a doğru yürümeye başladılar.

"Daha 18 olmadım!"

Askerler cevap vermedi ve askerlerden biri Clarke'ı tuttu.

"Bırak beni!"

Diğer asker elindeki kumaşı açtı ve iğne ile Clarke'a yakalaştı.

"Lütfen, yapmayın."

Asker Clarke'a iğneyi sapladı ve Clarke'ın gözleri kapandı.

**

Clarke boğuk gelen sesleri anlamaya çalışıyordu ama hiçbir şey anlamak mümkün değildi. Gözlerini araladı. Annesinin sesini zorda olsa seçebiliyordu. Gözlerini ovuşturmak için ellerini kıpırdatmaya çalıştı ama bağlılardı.

"A-Anne?"

Abby Clarke'a baktı. "Clarke!" Koşarak yanına gelip sarıldı.

"Ne oluyor?" Etrafına baktı. Ark'ın diğer kısımlarına göre gelişmemiş, eski bir yerdi. Ama asıl şeyi görmemiş olduğunu sonradan fark etti. "O.. O bir roket mi?"

"Seni uzay boşluğuna salmalarına izin veremem. Dünya'ya gidiyorsun."

"Anne Dünya'da yaşayamam!"

"Bunu bilmiyoruz."

"Beni ölüme yolluyorsun." Clarke şaşkın ve kırgınca annesine baktı.

"Sana yaşama şansı veriyorum! 3 gün sonra bu şans elinde olmayacak!"

"Bu roketi nasıl yaptın?"

"Yardım aldım." Abby rokete baktı. Yanında esmer, Clarke'ın yaşlarında bir kız, küçük bir gemi ile ilgileniyordu. Göz göze geldiler. Tebessüm edip el salladı. "Sonunda tanışabilmek güzel. Ben Raven." Raven elini beze sildi ve omzuna attıktan sonra elini uzattı.

"Clarke Griffin." Clarke ne olduğunu sindirmeye çalışıyordu.

"Bence ona neler döndüğünü tam olarak anlatmalısın." Raven işine dönerken Abby'e kısa bir bakış attı.

"Dünya'da kesinliği belli olmayan bir yaşam belirtisi aldık. Jaha seni diğerlerinden ayırmayacak. 3 Gün sonra uzay boşluğunda olacaksın."

"Diğer insanları da kurtaramaz mıyız?"

"Gemi tek kişilik. Merak etme, bir yolunu bulacağım."

"Nasıl?"

"Bir bileklik geliştirdim. Hayati değerlerini buradan inceleyebileceğim. Hayatta kaldığını herkes gördüğünde hepimiz Dünya'ya geleceğiz. Yemeğin çok yok Clarke hayatta kalmanın yolunu bulmalısın."

"Anne-"

"Clarke, bütün çocukların kaderi senin elinde. birkaç ay içinde toplam 100 çocuk katledilecek."

"Zamanımız kalmadı." Raven telaşla konuştu.

"Hayatta kal Clarke."

Abby kızını ayağa kaldırdı ve gemiye bindirdi. "Bu biraz canını yakacak."

"Ne?" Clarke lafını tamalayamadan Abby Clarke'ın bileğine bahsettiği bilekliği geçirdi. Clarke bileğine saplanan iğneleri hissetmişti.

"Hey!"

"Üzgünüm.." Abby kızının alnından öptü. "Unutma. Hayatta kal."

Geminin kapısı yavaşça kapanırken Clarke annesine bakıyordu. Belki de son kez.

[Kısa bir giriş bölümüü]

[yeni bölüm haftaya çünkü hâlâ yazıyorum bu kitabı hatta yazmaya yeni başladım ama kitapsız kalmanızı istemediğim için atıyorum lütfen yeni bölüm istemeyin ben atana kadar bu kitaba yeni bölüm gelene kadar her gün Supercorp Social Medai AU'ya yeni bölüm gelmeye devam edecek teşekkürler şimdidenn ✌🏻]