Okulun internet sitesini hackleyecek kadar cesurdum, evet. Ama seni sevecek cesareti kendimde bulamıyorum, Taehyung.
Yarı Texting, Kim Taehyung.
2020, iSedna
Salondaki herkes şaşkınlıkla beni izlerken o adamın herkese "Delirmiş bu kız, inanmayın!" diyerek kendine inandırmaya çalışmasına acıyarak bakanları gördüğümde biraz daha rahatlamıştım.
İnsanlar bana inanıyordu ve onlara bir açıklama yapmalıydım.
Derin bir nefes alıp vermiş, hala insanlara kendisine inanması için yalvaran adamı bölerek kumandaya yavaşça dokunarak bir yeni videoyu açmıştım.
"Görüyorsunuz, kendi kardeşini dövdükten sonra haberi yokmuş gibi şirkettekilere ne olduğunu sorup, bağırıyor. Herkes gittikten sonra da kendi öz kardeşinin vitamin hapları yerine uyuşturucu koyuyor."
Video ilerledikçe salondakiler iyice şaşırıyor, bazıları ise ortada yere çökmüş ve "Yalan!" diye bağıran adama bakıyorlardı.
Video devam ederken gözüm Taehyung'a kaymış, korkak bakışlarla bakmıştım.
Fakat o, anlam veremediğim bakışlarla bakıyor, neredeyse gözünü kırpmıyordu. Ağzımı oynatıp sessiz bir şekilde "Özür dilerim" dediğimde hafif bir gülümseme yerleştirmişti o güzel yüzüne.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Episode; 30
Kendime ve aşkıma güvenebilirdim sadece.
(20.12)
Gözüm; salondakilerin inançlı, şirkettekilerin hayal kırıklığı, ortakların şüphe dolu gözleriyle denk geldiğinde içim titriyor, kendime olan inancımı daha da arttırıyordu nasıl oluyorsa. İçimde bir şeyleri geride bırakıp çıktığım bu sahnede ne ailemi, ne kendimi ne de aslında hapisteki olan Taehyung'un babasını düşünüyordum. Tek düşündüğüm, Taehyung'un gülen ve gülmesini istediğim o güzel yüzüydü.
Bu sahneden indiğimde bir şeyleri kazanmış olacaktım, evet. Ama okuldaki başarım, annemle aramdaki yeni yeni oluşmaya başlayan o ilişki ve Taehyung'u geride bırakacaktım.
Kaybedecektim hepsini.
Buna rağmen titreyen elim, minik kalbim ve aklımdaki o inançla gurur duyacaktım. Başta hepsini kendi bencilliğim için yapmış olsam da şimdi tek istediğim, başka birisinin yüzünde açacak olan gülüştü ve bundan hiçbir zaman vazgeçmeyecektim.
Bir şeyleri aşmıştım; kendim olmayı, insanlarla konuşmayı, birini sevmeyi ve her şeye susmamayı öğretmişti bu süreç bana. İnsanlığımı geri vermişti.
