Okulun internet sitesini hackleyecek kadar cesurdum, evet. Ama seni sevecek cesareti kendimde bulamıyorum, Taehyung.
Yarı Texting, Kim Taehyung.
2020, iSedna
Tae Annem evdeydi, o seninle ilgilenmedi mi? Söylemiştim oysa...
Hayır hayır, ilgilendi ama ben seni merak ettim.
Yaklaşık iki saattir misafir odasında boş boş oturuyorum.
Tae Kısa bir işim var, amcam ile şirketteydik ve bana işleri bırakıp eve gelmek üzere yola çıkmıştı.
Tae Birazdan eve varır, onunla konuşmamaya çalış.
Pekala...
Fazla geç kalma, olur mu?
Tae Birileri beni özlemiş sanki... :)
Tae Merak etme, işlerimi hallettiğim gibi geleceğim.
Tae Ayrıca sana bir sürprizim de var...
Sürpriz mi? Ne sürprizi?
Tae Akşam beraber çatı katına çıkalım, o zaman gösteririm.
Ne zaman gelirsin?
Tae ㅋㅋㅋㅋ
Zevk alıyorsun değil mi, burada meraktan kendimi yememden?
Tae Fazlasıyla hemde.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Episode; 24
Oyunun başında, o vardı.
Sıkıntıdan neredeyse patlayacağımı hissettiğim bir dakika daha geçmiş, ben ise yatakta diğer tarafa dönmüş ve bıkkınlık dolu bir nefes vermiştim.
Taehyung'un gelmesini beklerken kıyafetlerimi ve kitaplarımı yerleştirmiş, duş almış, biraz ders çalışmıştım ama o hala gelmemişti.
Bir daha mesaj atmak istemeyerek ayaklanmış, odadan çıkmış ve öylece etrafıma bakmıştım. Uzun koridorda neredeyse kaybolacağımı düşünsem de Taehyung'un ne kadar zengin olduğunu bir kez daha anlamıştım.
Merdivenlerden aşağı indiğimde salonda dertli dertli oturan kadını görmüş, Taehyung'un annesi olduğunu fark edince yavaş adımlarla yanına ilerlemiştim. Bayan Kim beni fark ettiğinde kendini toparlamış, gülümsemişti.
"Gel tatlım, otur şöyle."
Gülümseyerek yanına oturmuş, gözlüğümü düzeltmiş ve yüzüne bakmıştım. Bayan Kim bana neden olduğunu anlamadığım bir şekilde gururla bakmış, ardından derin bir nefes vererek iç geçirmişti.
"Çok solgun gözüküyorsunuz, Bayan Kim."
"Tüm bu olanlardan haberin vardır, Taehyung anlatmıştır..."
Onaylayarak oturduğum koltukta öne kaymış, Bayan Kim'e biraz daha yaklaşmıştım.
"Taehyung'u böylesine üzgün ve yorgun görmek beni çok üzüyor... Ama senin sayende güldüğünü görmek biraz olsa da mutlu ediyor beni. "
Bayan Kim birden gülümsemiş, ellerimi ellerinin arasına almış ve fısıldamıştı.
"Düğünde olduğunu biliyorum, sen Taehyung'un peşinden koşan kızsın."
Gözlerim şaşkınlıkla açılmış, ben daha ağzımı açamamışken Bayan Kim kıkırdamış ve korkmamamı, kimseye söylemeyeceğini dile getirmişti. Bende gülümsemiş, ellerimle ellerini iyice kavramış ve bir anda gelen cesaretle konuşmuştum.
"Bayan Kim, Bay Kim'i sevmediğinizi görebiliyorum ama Taehyung göremiyor... Onu üzen bu."
"Sen nasıl..."
"Bakın, burada önemli olan ben değilim, Taehyung. Onun üzülmesini istemiyorum, bir daha ağladığını görmek istemiyorum."
Bayan Kim dolu gözleriyle bana sarılmış, saçımı okşamıştı.
"Lütfen Taehyung'un yanından hiç ayrılma."
Sarılışına karşılık vermişken duyduğum kapı açılma sesiyle Bayan Kim'den ayrılmış, hızlı adımlarla merdivenlere ilerlemiştim.
Merdivenleri ikişer ikişer çıktıktan sonra koridorda dönmüş, karşımda duran ve aynı kapılara sahip odalara öylece bakakalmıştım. Odamın nerede olduğunu hatırlamadığıma inanamamış, yine de acele etmem gerektiğini düşünerek sağdan bir odaya girmiştim.
Odaya baktığımda küçük bir çalışma odası olduğunu görmemle kendime kızmış, çıkacakken Taehyung'un amcasının olduğunu tahmin ettiğim bir adamun sesini duymamla olduğum yerde kalmıştım.
Ayak sesleri öylece kapının önünden geçerken sesli bir nefes vermiş, çıkacakken gözüm masanın üzerindeki usb belleğe takılmıştı.
"Bu..."
Sessiz olmaya çalışarak belleği elime almış, incelediğimde kendi belleğim olduğunu görmemle kalbim hızla atmaya başlamıştı. Benim belleğimin burada ne işi vardı?
"Küçük hanım?"
Panikle elimdeki usb belleği cebime atmış, Taehyung'un amcasına dönüp normal bakışlar atmaya çalışmıştım. Bay Kim ise gayet kibar bir tavırla odaları karıştırdığımı söylediğinde özür dilemiş, hızla odadan çıkmıştım.
Hemen yanındaki odanın kendi odam olduğuna karar verdiğimde girmiş, korkudan deli gibi atan kalbime elimi yaslayarak sakinleşmeye çalışmıştım.
Evimizdeki yangına sebep olan evimizi yakan o kadın değildi, o bir piyondu.
