Claimed by Him

Kabanata 9

Kabanata 9

Talk

Days turn to weeks, weeks turn to months, months turn to one year. And after one year, Rolly and I never talk again.

Kahit isang taon na ang lumipas, wala pa rin akong kaide-ideya kung bakit umabot sa isang taon ang pagtatampo ni Rolly sa akin. Mga gatherings na pinupuntahan ng mga pamilya namin ay hindi siya sumasama. Tanging palusot niya sa magulang niya ay may ginagawa siyang project kahit wala naman. We're classmate for pete's sake! Paanong nagagawa na niyang magsinungaling para lang maiwasan ako?

Also, si Arkin. After I left in their house, I never met him again. Si Aphrodite lang ang kasama nina Tita Annie kapag bumibisita sila sa bahay. Masyado raw itong busy dahil nalalapit na ang kanilang finals. At ngayong graduate na siya, siguro naman may oras na siyang sumama sa pamilya niya?

"Are you ready?" Dad asked me when finally the airplane landed safely. I nodded. Mabilis na tumayo para makuha na ang luggage sa itaas ng compartment ng eroplano.

My family decided for a visit to Canada for my grandmother. Hindi naman nakakaabala sa School ko dahil malayo pa ang pasukan. At ngayong nagbabalik na ulit kami sa Pilipinas, hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba.

Kakausapin na kaya ako ni Rolly? Makikita ko na kaya ulit si Arkin?

"Wear your hat! Ang init talaga sa Pilipinas," Daddy joked. Mom and I laughed. Nahampas pa siya ni Mommy dahil sa sinabi niyang biro. But Daddy's right. Ang init-init talaga sa Pilipinas.

Sinundo kami ni Manong Kulas, ang pinakamatagal nang driver nina Mommy. Binati niya kami bago kami alalayan papasok sa loob ng sasakyan.

Dalawang buwan din kaming nasa Canada. No communication for the people who stays here. Even my bestfriend, Rolly.

How is he? Is he still mad at me? Is he have a courage to talk to me again? I missed him so bad. Miss na miss ko na ang bestfriend ko.

"Flor, we're here. Loosen up your mood, anak. We have a visitor tonight."  May ngising sabi ni Daddy.

Tumingin ako sa bintana. Nanlaki ang mga mata ko ng makita ang pamilyar na sasakyan na nakapark sa labas ng bahay.

Magkahalong saya at kaba ang nararamdaman ko habang naglalakad papalapit sa sasakyan. Nagsisimula na rin mamuo ang luha sa aking mga mata. At nang tuluyang lumabas ang importanteng tao sa sasakyan, walang mapaglagyan ang ngiti sa labi ko.

"Rolly!" I shouted. I run to him. Hindi pinansin ang mga luhang patuloy ang bagsakan sa pisngi ko habang tumatakbo palapit sa kanya. My heart is heavy. Punong-puno ito na parang gustong kumawala sa katawan ko.

"I hate you so much!" I cried hard. I sulked too. Mas lalong lumakas ang iyak ko ng marinig ang malakas niyang halakhak. Habang umiiyak, ang paghigpit ko sa yakap. Ganoon din siya. Sobrang higpit din ng yakap niya.

"Aww. My bestfriend was a crybaby. Hindi na ako nasanay." He tsked. Tumingin ako sa kanya. Sinimangutan siya. Mas lalo akong napahagulhol ng guluhin niya ang buhok ko.

"I'm mad at you! But I-I missed you so mad too," I said while sobbing. Naramdaman ko ang paghigpit ng yakap niya sa akin. Sinubsob ko ang aking mukha sa dibdib niya. Nakakainis! Dapat galit ako sa kanya pero nang makita siya ngayon pagkatapos ng isang taon na hindi pagpansin sa akin, nawala ang galit ko dahil sa presensya niya ngayon.

"Stop crying, Floresca. You made me cry too," Aniya. Unti-unti ring yumugyog ang balikat niya dahil sa pag-iyak. We cried hard until we can't breathe properly then after a minute, we laughed like crazy.