master | annyeongz [ON HOLD]

•11•

The next morning, Wonyoung rose up from her bed. Her room somehow feels empty despite being used to live alone. 

Nakaligo, nakakain, nakabihis na't lahat pero pakiramdam niya may kulang. She must admit, she feels lonely. She kinda misses Yujin's presence. 

Yeah. Kinda. 

(But still she misses Yujin she just have no plans in admitting it to herself so let's just let her be)

Standing by the gate, patiently waiting for a vehicle to arrive while reading something on her notes. Nagrereview siya dahil baka may quiz mamaya. Mahirap nang hindi prepared sa questions. Ayaw niyang magkazero eh. 

"MASTERMASTERMASTERMASTERMASTER—" Wonyoung felt a weight on her back. "MASTERRRRRR!!" Yujin excitedly shouted while backhugging the younger. 

"Ang bigat mo naman! Jusko muntik na tuloy akong matumba!" She deciced to break free from Yujin's hug. Tinulak niya ito papunta sa gilid. Wonyoung heard a cackle coming from Yujin of course. 

"Hindi ka naman natumba kaya ayos lang yan." Sabi naman nito sa kasama niya. 

Wonyoung scoffed. Magsasalita pa sana siya nang mapansin niya ang suot ng kasama niya. Nakita niyang nakasuot ito ng something na sobrang familiar para sa kaniya. 

It was a school uniform. 

Walang iba kundi ang school uniform ng paaralang pinapasukan ni Wonyoung. The one and only Produce High.

Oh my god. 

"Ayos ba?" Yujin showed off her new and obviously bought uniform. Pati school bag meron siya at hawak hawak niya. "Bagay ba sakin, master?"

Wonyoung wanted to answer but no words came out in her mouth. She actually hated the existence of uniforms. But after seeing Yujin wearing the certain clothing, her hatred suddenly vanished. Hindi lang basta bagay ang uniform sa kaniya. It actually looks amazing on her.

"I enrolled Yujin at your school sweetie pie." Napalingon si Wonyoung sa direksyon ng boses. Nakita niya ang tita niya nakasandal sa gate. 

"P-pero pano po nangyari yon? Hindi ko po kayo nakita sa school—"

"Sa panahon ngayon, uso na ang online enrollment sweetie. Akala ko ba millenial o generation xyz abcd ka na? Naku, mas bagets pa pala ako sayo." sagot ni Tita Tiffany sabay pabebe wave. Kahit ang random ng pabebe wave ng tita niya hinayaan niya nalang ito. "O siya, alis na baka ma-late pa kayong dalawa. Ingat kayo ha? Magttiktok pa ako." At pumasok na nga siya sa loob.

Tumawa lang si Yujin sa nasaksihan. "Uhh master— teka san ka pupunta!" sigaw niya habang sunusundan si Wonyoung na tumatakbo na paalis. "Master!"

"Wag na wag mo akong susundan aso ka!" sigaw nito pabalik habang tumatakbo. 

Wonyoung seems to have forgotten that her companion has powers and in a flash she preceded her. In fact, Yujin was in front of her right now.

"Sabing wag— AHHH!" Hindi nagsalita si Yujin, at binuhat na lang si Wonyoung, saka ipinatong sa balikat niya na parang sako ng bigas. Na para bang ang gaan niya lang. Either magaan talaga si Wonyoung or malakas lang talaga ito si Yujin. "Ibaba mo ako hoy isa! Dalawa!" 

While Wonyoung was yelling at Yujin's shoulder, the other was busy calling the tricycle. When a tricycle stopped in front of them, she carefully put Wonyoung inside. And she also sat inside next to her master. 

At dahil kilala naman ang paaralan nila sa buong bayan, pinaharurot na ng driver ang tricycle kahit hindi pa nila nasabi rito kung saan sila pupunta. Para san pa? Eh halata na rin naman sa suot nilang mga uniforms. 

Wonyoung suddenly pinched Yujin's side with force. Yujin yelped in pain. "Ikaw talagang aso ka!? Binuhat buhat moko ni hindi mo man lang inisip na nakapalda ako!?" Sunod sunod niyang pinisil ang balikat ni Yujin kaya unod sunod rin siyang napadaing sa sakit.

"Aray aray tama na oo na kasalanan ko na! Aray— ano ba— gusto ko lang naman na makasakay na tayo sa tricycle— aray! Nakakarami ka na ah!" she complained. Inis na lumingin si Wonyoung sa ibang direksyon at ganun rin naman si Yujin. Sa buong sakay hindi sila nagpapansinan.

Sa may kanto lang sila bumaba dahil puno ng mga mamahaling sasakyan ang mga nakaparada sa main gate.  Wonyoung wanted to get out of the tricycle first so she pushed Yujin hard so she could get out more easily.

Si Wonyoung na ang nagbayad ng pamasahe sa kanilang dalawa. While Yujin was just admiring her surroundings.  

"Hoy." tawag niya sa kasama. "Kapag tinanong ka kung kilala mo ako sabihin mo hindi tayo magkakilala ha? Maliwanag?" 

"Pero master kilala kaya kita bat ko naman sasabihin na hindi?" Yujin spoke out of curiousity. 

"Basta." ang tanging nasabi ni Wonyoung. "Mauuna na ako sa loob. Mag bilang ka ng dalawampung segundo bago ka sumunod, okay?" Yujin nodded as response. Pansin ni Wonyoung na brown ang mata ni Yujin imbes na blue. Tatanungin niya sana ito pero naunahan na siya. 

"Ah, iniba ko kulay ng mga mata ko para mas mukha daw akong tao, master." She said. 

"Daw?" Wonyoung repeated but Yujin just pushed her. 

"Lakad na baka ma-late ka master bilis!" sabi niya habang pinagtutulakan niya na si Wonyoung para maglakad. Without a word, Wonyoung started walking. Yujin also started counting when she saw that her master was a bit far away already.

Meanwhile Wonyoung is breaking down deep inside. Ayaw nga niyang malaman ng best friend niya ang existence nitong si Yujin tapos ngayon malalaman niyang mag-aaral siya sa school kung saan naroon rin si Yena? 

 Then she remembered when she told a lie to Yujin that school was fun.

Hay buhay. Parang life. 

Si Godjihyo nalang talaga ang bahala. 

"Wonwon!" she heard Yena who is currently running towards her. "Kamusta ang beef steak? Masarap ba? Sana all talaga hays." Wonyoung bit her lower lip. 

"Syempre masarap. Hello? Luto kaya ni Tita Tiff yun." Wonyoung lied as they are currently walking together. On the way na sila sa classroom nila actually. Pero may nararamdamang presensya si Yena sa likod niya kaya nilingon niya ito.

"Sino ka? Kanina mo pa ba kami sinusundan?" Tanong ni Yena kay Yujin na nakatingin lang sa kaniya. Nagulat naman si Wonyoung kay Yujin kasi all this time nasa likod lang pala siya sa kanilang dalawa. 

"Master, sinunod ko yung bilin mong magbilang ng dalawampung segundo kanina pa." Inosenteng sabi ni Yujin kay Wonyoung. The latter wanted to facepalm but she can't. 

"Wonwon kilala mo tong tabachoy na to?" Tanong rin ni Yena sa best friend niya. Pero hindi rin siya nito sinagot. The disrespect. Yena sighed before she asked the chubby woman once again. "Kilala mo siya?" habang nakaturo kay Wonyoung. 

Before answering, Yujin glanced at her master. It looked like her master wanted to tell her something. But then she remembered her master's orders.

"Hoy."

"Kapag tinanong ka kung kilala mo ako sabihin mo hindi tayo magkakilala ha? Maliwanag?" 

"Hindi tayo magkakilala." sagot nito kay Yena. Napanganga tuloy si Yena.

Wala na. Napafacepalm na talaga si Wonyoung. 

"Master bakit mo sinaktan sarili mo—" Wonyoung dragged Yujin away from her best friend, and away from a lot of people.

"Wow grabe. Mukhang magkakilala nga yata sila." Biglang sabi ni Yena sa sarili. Tapos naalala niya ang sagot sa kaniya ni Yujin. "Hanep, medyo naoffend ako run ah?"