•14•

426 41 30
                                        

Two days later, Yujin finally adjusted to the school's surroundings. Tuwang tuwa siya kasi nakakapag-aral na siya. Tapos andami niya pang new learnings na nakukuha kada period. Masipag rin siyang magtake notes.

Meanwhile si Wonyoung inaantok habang nasa klase. Siya kasi ang gumawa ng assignments nung iba niyang classmates. Hindi naman sa gusto niyang gawin.

Wala lang talaga siyang choice.

Pinilit lang siya ng mga bullies niya na gawin lahat yun or else humanda raw siya. Takot rin naman siyang masaktan kaya wala pa sa alas kwatrong tinanggap yung offer.

"Wonyoung focus." She forced herself to stay awake the whole class. She even slapped herself just because she doesn't want to miss anything.

Finally it's break time.  But Wonyoung had no plans to go out to eat. She really wanted to sleep. She was really drowsy and she could no longer force herself to stay up.

Nauna na rin si Yena na lumabas dahil tinawag na naman siya ng coach niya sa basketball team.

Yujin, on the other hand, is putting away her things and getting ready to go out and eat. She saw Wonyoung still sitting so she approached her.

Timing na paglapit niya, sumandal si Wonyoung sa desk niya at saka natulog. Umupo si Yujin sa unoccupied seat sa harap mismo ng master niya. 

She just silently watched Wonyoung's sleeping and gentle face. Bigla nalang may ngiting nakaukit sa mukha ni Yujin.

"Tulog ng mahimbing, master." Yujin muttered. Still looking at her sleeping owner lovingly.

...

Yena is pissed. There's a possibility of her being kicked out of the team. May isa o dalawang subjects kasi siyang bagsak. At hanggang ngayon hindi niya pa alam kung maipapasa pa niya.

Well with Wonyoung's help (more like pakopya) she can pass her grades without even breaking a sweat but she is too ashamed to still rely on her best friend. May pinagdadaanan na nga yung tao, dadagdag pa ba siya sa sakit ng ulo?

Syempre hindi. Ayaw niya.

Mas gusto niyang bawasan ang bigat ng mga dinadala ng best friend niya kaysa dagdagan.

Pero kasi hindi niya daw talaga magets yung subject—

"ARGH PUTANGINA!" sigaw ni Yena. Nasa may likod siya ng school kung saan konti o wala ka talagang makikitang tao sa paligid. Pinagsisipa niya na lahat ng bagay na nakikita niya sa sobrang inis. Dito niya binubuhos lahat ng sama ng loob niya.

Not far away, she saw a woman just standing there. Mukhang nag iisip lang rin siya o tahimik rin na nag-eemote. Hindi niya alam pero nilapitan niya ito out of curiousity.

The woman was actually the student council vice president.

The Jo Yuri.

Ang babaeng laging may cold and stoic expression.

Babaeng akala mo pinaglihi sa Antarctica sa sobrang lamig ng mga titig at pananalita niya.

Yena suddenly felt nervous. She was planning to come back before the student council vice president notices her so she slowly backed away but—

"Where are you going, Ms. Choi?" Yuri coldy asked. Yena felt chills running down her spine just by hearing her voice.

Yena was a second too late to back away now.

"Aren't you even going to say something?" Yuri asked once again.

Holy crap.

Their eyes finally met.

master | annyeongz [ON HOLD]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon