ATENEAN SERIES 1: ARRANGE MARRIAGE TO A CAMPUS PLAYGIRL (AlyDen)

CHAPTER 37

ALYSSA VALDEZ

Nawiwindang ako sa nangyayari. Hindi ako makapaniwala!

She moved! She fucking just moved!

Kitang kita mismo ng dalawang mata ko ang pag galaw ng daliri nito. Hanggang sa unti unti na nitong minulat ang mga mata.

My gosh! I cant believe it!

4 days syang natulog. Atlast angising nadin sya, walang pagsidlan ang aking kasiyahan.

Dahan dahan akong lumapit sa gilid nya when she finally open her eyes. Half open palang ito pero kahit na atleast i can see the pupil on her eyes.

Damn! My favorite eyes!

"D-den?"
Gulat ko paring tawag sakanya. Wala syang naging reaksyon kaya kinabahan naman ako.

"I-i should call a d-doctor!"
Wala sa sariling turan ko ng aalis na sana ako sa kinatatayuan ko. Pero ganun na lamang ang pagka gulat ng maramdamang hinigpitan nito ang pagkakapit sa kamay ko dahilan para bumaling ulit ako sa kanya.

"L-ly.." Paos at mahinang tawag nito sakin. Parang gusto kuna man umiyak dahil sa narinig kuna naman ang boses nito.

My God! Totoo nato! G-gising na sya!

"D-den! Y-your awake.."
Hindi ko namalayang humihikbi na pala ako.

"L-ly..i——i"
Huh? May sinasabi ito pero nahihirapan syang bigkasin dahil siguro sa tubong nasa bibig nya.

"Sshh.." I hushed her. "Dont talk ok?"
Mabini kupang hinaplos ang buhok niya at hinagkan ang isang kamay.

Kita kuna man ang paglandas ng luha nito sa mga mata.

"L-love..y-you."
Kahit putol putol ang pagkakasabi nito ay naiintindihan kupa rin.

I know she's in pain but she manage to say it. Hindi ko tuloy napigilang mapangiti habang hilam ng luha.

"I know. And i love you too.."
I replied before i kiss her hand. Naibaon kuna lang ang ulo sa kamay nito dahil sa emosyong nanaig sa akin.

Hindi ko mapigilang maging malungkot dahil sa sitwasyon namin pero mas nanaig sakin ang saya dahil kahit papano nagising parin sya.

Lihim naman akong napapahid ng luha dahil nakakahiya naman kung pag angat ko ng ulo eh mukha akong basahan.

Pero kasabay rin ng pag angat ko ng ulo ay ang unti unti nitong pag pikit ng mga mata. Kasabay nito ang nakakabinging tunog na galing sa machine

Unti unti ring nawala ang kamay nitong nakakapit sa kamay ko. Para pa akong nanigas sa kinauupuan habang unti unting nanlaki ang mga matang nakatingin sa kanya

T-teka, anong nangyayari?

Hanggang sa nag sink in nalang sa akin ang nangyayari.

Nanlamig ako ng mapatingin sa machine.

Flatline

Wala sa sariling turan ko.

"D-den?..N-no!! NO!! DENNISEE!!"
Ang kaninang walang tunog na iyak ngayon ay unti unti nang nagkakaron.

Yinuyugyog kuna man ang katawan nito habang umiiyak na sinisigaw ang pangalan nya. Nagbabakasaling naka idlip lang sya at mumulat ulit ng mga mata.

Pero sa tuwing nagagawi ang tingin ko sa maingay parin na machine habang may isang linyang nakaguhit dito ay hindi ko mapigilang mas lalong mapaiyak.

"D-den! Wag k-kang mag biro n-ng ganyan oh?"
Napahagulhol kong sabi dito. Damn it! This is not true! N-nagising palang sya e!

Umiiyak at natatarantang tumakbo ako sa gilid ng pinto at pumindot sa intercom