Deepest Secrets

C-16

Chapter-17|Cleared

G-Onenternally|Gillian

I'm Elix

Hindi ako nakagalaw pa at natulala sa tabi niya. Hindi ako maka paniwalang ito ang lalakeng kababata ko na hanggang ngayon ay pinagkakatiwalaan ko.

Tahimik na kumuyom ang kamao ko at ibinaling ang tingin sa labas.

Wala na nga dapat akong ika gulat sa sinabi niya, diba? Why would I even got shock? Masyado akong nag tiwala sa kanya. I expected a lot from him na masasabi kong katulad nga lang rin siya ni Jelathina.

"Everything happened really fast...", bumuga ako ng napakalalim na bugtong hininga at pinilit ang sariling kumalma.

"Tiwala ko yun, Suan--"

"And you're trying to say is..?"

Mariin akong napapikit,"Saka nalang tayo mag usap.", padabog akong lumabas sa kotse at lumakad palayo, papunta kung saan.

Gusto ko sumigaw, umuwi at itulog lahat ng 'to. Ano ba ang nangyayari saakin? Hindi ko maintindihan. Basta pagod na ako sa mga walang katapusang sekreto nila.

Simula pa lang ay dapat wala na akong pake dito, yung mabuhay ng normal na bayarin lang sa kuryente at tubig ang pinoproblema pero heto nanaman ako pabalik ulit sa kotse ni Suan, binuksan ang pinto at umupo.

"Sabihin mo na lahat. Straight to the point. Please lang...", kinakabahan ko sabi habang nakahawak sa magkabilang tuhod.

"I told you. I don't know where to start-＂

"Alam ko na 'yang galawan mo. Stop pretending! Katulad ka lang ni Navi eh." napakagat ako ng labi nang marinig ang mahina at nakakapangilabot niyang tawa.

Dahan dahan akong nilingon siya at naaubutan ko na itong nakangisi habang nakapatong ang siko sa steering wheel, nakapalumbaba at pinaglalaruan ang ibabang mapulang labi.

"You are really like him.. A smart-ass!" he shouted as I felt goosebumps, "But not totally like this. A weakling.", umiiling ito habang umaayos ng upo matapos niyang tignan ang kabuoan ko.

Hindi ko inintindi ang kanyang sinabi at palihim na hinawakan ang doorhandle pero biglang nanlaki ang mata ko at nanginig ang kamay ko nang hindi ko ito mabuksan.

"It's locked~" pakanta niyang sambit na agad na ikanilingon.

"B-buksan m-mo—" mabilis kong naiisik isk ang sarili dahil sa biglaan niyang paglapit saakin. Ramdam ko ang pagtaas baba ng balikat ko sa bilis ng aking paghinga at namanhid ang buo kong katawan sa takot na kung anong maaring gawin niya.

"A-anong ginagawa mo?"

"Your facial features...How ironic—having prosopagnosia.. "

Tila biglang napaso ang aking pisngi nang idikit niya ang gilid ng kaniyang hintuturo. Pinagmasdan niya ang  mga parte ng mukha ko na parang may hinahanap siyang dumi roon.

"S-suan—!" hindi ko na napigilan pang itulak siya palayo saakin.

"Oh.."

Nagtama ang aming paningin at bahagya akong kumunot ng noo sa naging reaction niya. Mukhang nagulat rin ito sa ginawa at bumalik na siya ngayon sa katinuan.

Pumeke ito ng ubo at sinumulang paandarin ang engine, "We should go now."

"T-teka. Wala ka pang sinasagot sa tinanong ko.", I immediately got nervous when he glanced at me emotionless, like he was telling me to shut up.

Pero hindi ako nagpadala at napangisi sa pagkabilib ng pagbago niya bigla, ni hindi man lang iniisip na pwedeng mabuking.

He's acting like the Elix I knew. The real him.