My Cold Husband is a Mafia King

Chapter 7

Shane

Limang buwan na ang nakakalipas simula ng dumating ako dito sa base ng mga mafia. At habang tumatagal ako dito ay mas napapalapit na rin ang loob ko sa kanilang lahat. Lalo na kay Cyrus at sa mga kaibigan niya.

At habang nakakasama ko sila ay unti unti na ring bumabalik ang mga alaala ko na kasama ko sila dati noong kabataan pa namin. Naaalala ko na ang mga ala alang nakalimutan ko gawa ng maaksidente ako sampung taon na ang nakakalipas. Ngunit kahit na sino sa kanila ay hindi ko sinabihan na nakakaalala na ako.

For the past months kase napapansin ko ang mga effort nilang lahat na mapalapit sa akin. Ginagawa nila ang lahat upang magtiwala muli ako sa kanila kagaya noong magkakasama pa kami. Even their own wife's sees what are they doing.

For the past months talagang pinaghihirapan nilang lahat ang ginagawa nila para sa akin. Even though their wife's is pregnant like me. Pero kahit na may responsibilidad sila sa mga asawa nila ay hindi nila ako kinakalimutan. Cyrus is doing his responsibilities being my husband.

Humingi na rin siya sa akin ng tawad sa lahat ng ginawa niya sa akin dati. He even do everything just to let me see how he was sincere on his own apology. At sa mga araw na rin na iyon ay nakikita ko na uli ang good side niya. He even share to me his own life when I was gone.

He even share his own life with her ex girlfriends and when she was sharing her own experience on her past lovelife I realized that I was very far for them. Because his past ex's was rich, popular, model, and beautiful. And me was a simple type person because I'm not rich, I'm not popular, I'm not a model, and I'm not beautiful.

But when he is done sharing his own experience on his ex's I realize that na maswerte pala ako kase pinakasalan niya ako kahit na arrange marriage lang iyon. I realize that I'm lucky to have him and I'm lucky to be his wife and mother of his child because of him I feel love, I feel safe, and I feel happiness with him.

"Earth to my wife." biglang wika ni Cyrus kaya napalingon ako kaagad sa kaniya.

"Hmmm? May sinasabi ka ba?" tanong ko sa kaniya.

"Wala naman kaso napapansin kong kanina pa malalim ang iniisip. Care to share?" natatawang wika niya kaya natawa na lang din ako.

"Hahaha wala iyon. Kaso naaalala ko lang habang tumatagal ako dito sa lugar na ito para bang nawawala na iyong takot sa buhay ko." sabi ko.

"Are you happy, now?" biglang tanong niya na ikinangiti ko naman ng malawak.

"Hmmm lalo na kapag kasama ko kayong lahat. Nararamdaman ko kase iyong mga hindi ko naramdaman noong mag isa pa ako." sagot ko.

"Anong iyong mga nararamdaman mo na hindi mo nararamdaman dati?" tanong niya habang niyayakap ako mula sa likuran.

"Ahmm iyon bang kapag nakakasama ko kayong lahat ay nararamdam kong may nagmamahal sa akin na hindi man lang naibigay ng sarili kong mga magulang at kapatid. Saka nararamdaman ko din na kapag kasama ko kayo ay para bang ligtas na ang buhay ko." nakangiting sagot ko na ikinatawa naman niya ng mahina.

"Do you wanna stay here for good?" tanong niya na ikinatango ko naman agad.

"Yes I do." sagot ko na ikinahigpit naman ng yakap niya.

"Then don't leave me." naglalambing na wika niya na ikinatawa ko naman.

"Yes of course. Saka ayaw kong lumaki ang anak natin na walang ama at ina na nakaalalay sa kaniya at ayaw ko ding maranasan nila ang naranasan ko dahil mahirap lahat ng iyon." sagot ko.

"Then we will raise them with full of love and we didn't leave them." wika niya na ikinangiti ko naman.

"I want you to promise me one thing. Can you please stay by my side and don't ever think to leave me?!" mahinang wika ko.

"Of course I will. Kahit na anong mangyari at dumaan na problema sa ating dalawa hinding hindi kita bibitawan. Hinding hindi kita iiwan. Saka gusto kong lumaki ang anak natin at mga magiging anak pa natin na magkasama pa rin tayo hanggang sa lumaki na silang lahat." sagot nito habang hinihimas ang tiyan kong malaki na.

"Thank you, Cyrus." pagpapasalamat ko.

"Your welcome, hon." sagot niya na ikinangiti ko.

Sana nga lang ay matupad lahat ng pangako mo. Dahil pati ako ay natatakot. Natatakot na hindi na naman matupad ang mga pangakong binitawan sa akin.

Natatakot na akong mag isa. At mas lalong natatakot akong maging katulad ko ang magiging anak ko. Natatakot akong pati sila mawalan ng magulang kagaya ng nangyari sa akin.

"Let's eat." maya maya'y aya sa akin ni Cyrus.

"Can I ask you something?" tanong ko habang pababa kami ng hagdan.

"Hmm what is it?" tanong niya habang inaalalayan ako pababa. Nahihirapan na kase akong maglakad at magbaba ng hagdan mag isa lalo na at malaki ng maigi ang tiyan ko.

"Did I become your childhood friend's just like Xien said?" kunot noong tanong ko.

Hindi ko kase maimagine na naging kababata nila akong lahat dati gaya ng kwento nilang lahat. Like what the heck?! Nagkaroon pala ako ng mga kaibigan na nakalimutan ko na dahil sa aksidente.

"Yes. Why are you asking me that kind of question? Hindi ka ba naniniwala sa mga kwento namin sa iyo?" kunot noong tanong niya kaya natawa na lang ako.

"Hindi naman sa ganun. Kase lang kase. Basta para bang hindi ako makapaniwala na nagkaroon ako ng mga kaibigan na katulad niyo." natatawang sagot ko sa kaniya kaya natawa na lang siya pabalik.

"Hahaha pwes ngayon maniwala ka na lalo na at may mga picture pa tayo noong mga bata pa tayo. Hindi ko nga lang alam kung na kay Mommy pa iyon. Hindi niya kase inilalabas iyon ng basta basta dahil alagang alaga niya ang mga iyon." natatawang wika niya.

"E? Talaga?"

"Hahaha oo. Saka alam mo ang laging sinsabi sa amin ni Mommy kapag nakikita naming hawak niya iyong album natin. Lagi niyang sinasabi na iyon na lang daw ang tanging alaala natin noong buo pa daw tayong lahat." nakangiting kwento niya na ikinangiti ko naman.

"How I wish that I can saw those photos of us." nakangiting wika ko na ikinangiti naman niya ng malawak.

"Of course you can para naman bumalik na ang mga alaala mong nawala." inis na wika niya na ikinatawa ko naman ng malakas. "Sige tawanan mo lang ako. Saka ayaw mo na bang bumalik ang mga alaala mo?" inis na tanong niya na ikinailing ko naman.

"Gusto pero hindi naman na kailangan kase nakakaalala na ako." bulong na sagot ko na ikinakunot noo naman niya.

"What did you say?"

"None. Let's go nagugutom na naman ako." natatawang sagot ko na ikinatawa naman niya.

"At kailan ka pa hindi nagutom ha? Baka nga kambal iyang anak natin dahil lagi kang gutom." natatawang wika niya.

"Paano mo nasabi?" kunot noong tanong ko.

"Sa lahat kase ng buntis dito sa base ikaw lang ang laging nagugutom." natatawang sagot niya na ikinasimangot ko naman.

"Ang laki ngang maigi ng tiyan ko kaya baka kambal ito." nakangusong sagot ko na ikinatawa na lang niya.

Kainis naman kase bakit ba ang laking maigi ng tiyan ko. Totoo naman iyong sinabi ni Cyrus na ako lang ang matakaw sa aming mga buntis na naririto sa base at ako lang din ang may pinakamalaking tiyan sa amin mas malaki pa sa tiyan ng asawa ni Xien.

Pero kahit na ganun thankful pa rin ako kung sakaling maging kambal ang anak ko dahil alam kung sila ang pupuno ng mga malulungkot kong araw. Sila ang magiging kasiyahan ko sa araw araw.