Detrimentum Academy

Chapter 10

Ellah's POV

After we finished the food, I quickly change my uniform in my room and we immediately go back to our classroom.

That's what I thought but I was wrong.

Lumihis kami ng daan ni Kent. Dinala niya ako sa napakalaking oval field.

It's green and wide grass where at the center of the oval where students scattered every where. There are some planted trees outside the oval.

I was wondering how wide is it dahil hindi mo makikita ang hangganan at lapad ng oval.

Seven? Or perhaps eight kilometers?

I guess so.

I wonder kung gaano nga ba kalaki ang sakop nitong Academy.

Kung hindi ko pa nakita ang isang signage na may kasamang picture, ay baka hindi ko pa nalamang isang oval ang pinuntahan namin.

Nakita namin ang mga kasama naming naghihintay sa amin sa ilalim ng isang matayog na puno kasama ang isang lalaking mga nasa 30+ na ang edad.

Hindi nakaligtas sa paningin ko ang mga titig ng mga estudyante sa kanila.

Ang ilan ay paghanga, takot, at.....

Galit?

Bat sila natatakot at galit sa mga lalaki?

Kung paghanga lang ay hindi na nakakapagtaka, kakaiba ang taglay nilang mga itsura.

Halos perpekto, at hindi ko itatanggi ang kagwapohang taglay ng mga ito.

Mabuti na nga lang at immune na ako sa ganyang klase ng mga mukha, kaya hindi ako naaapektohan sa itsurang taglay nila.

It's dangerously alluring to everyone especially girls.

Paglapit namin ay agad na nagpakilala ang aming physical trainor.

He's Blake Flawn.

I can sense his care free attitude but I'm so sure his not going to spare or put mercy on us during the training.

"You're so left out to our training, Ms. Frerire so I'm going to test your physical endurance first in running. Now kayo namang anim, kailangan niyong hilain ang two hundred kilo na yan at takbohin ang oval. Give me twenty laps. You may start now."

Tahimik na sinunod ng anim ang utos ni Blake ng walang angal.

I admire them for that, ako ang umaagal sa pinapagawa sa kanila. But I know to myself that I'm also going to went through that kind of training.

Namangha naman ako sa nakita, parang wala lang sa kanila ang bigat ng bakal na hinihila nila gamit ang lubid na nakatali sa kanilang baywang.

"You're not exempted in that training Ms Frerire just because your a girl. Show us what you got. The council did not waste they're time just for an ordinary weak girl, do they? I believe your no ordinary anyway. So, the basic training is just like what those boys gone through before. Let's start your physical endurance, eight kilometers long and six kilometers wide ang exact distance ng field. Pero ang whole round sa track ay exactly twenty eight kilometers back and forth. Now, give me 50 laps and you should finish it at exactly four o'clock."

Gulat akong napatingin sa kanya sabay lunok.

Seryoso ba siya?

Kakatapos ko palang kumain. Baka magka appendix ako nito.

"Y-your kidding right?" Di makapaniwalang tanong ko dito but he just smirk as if he's challenging me.

"Your time is running." Pang-aasar pa niya.

Awtomatikong napaikot ang mata ko.

So I accepted his challenge, and start running.

Third Person's POV

Dumaan ang isang oras simula ng magsimulang tumakbo ang pitong estudyante.

Ang mga lalaki ay naka siyam na ikot palang sa buong oval, ang iba ay nakasampu na. Halos lakad na lang ang ginawa nila dahil sa sobrang pagod. Sinabayan pa ng may kainitang panahon.

Habang ang nag-iisang babae naman ay nakakamangha na naka tatlumpong ikot na pero hindi man lang makitaan ng pagod.

Kahit ang trainor at mga kaklase niya ay hindi makapaniwala.

Sino ba kasing mag e-expect na ang isang mukhang mahinang babae ay naka tatlumpong ikot na sa bilis ng kanyang takbo, samantalang ang mga lalaki noon ay naka dalawamput limang ikot palang sa isang oras.

Lingid sa kanilang kaalaman, isang unknown professional runner ang babae.

Sa huling ikot ng dalaga ay hininaan na nito ang takbo.

Nang pabalik na siya ay bigla siyang hinarangan ng tatlong lalaki. Sa lugar pa talaga na walang mga tao.

Lingid sa kaalaman ng dalaga na ang Isa sa mga ito ay ang kapatid ng babaeng pinatay kahapon sa kanyang harapan.

"Sandali lang, may atraso ka pa sa amin." Pigil ng isang lalaki ng dinaanan lang sila ng dalaga.

"A-anong kailangan niyo?" Nahintatakotang tanong ng dalaga.

Natuwa naman ang mga lalaki sa naging reaksyon ng babae.

"Alam mo bang kapatid ko yung babaeng pinatay sa harapan mo kahapon? Namatay siya dahil sayo!" Galit na saad ng lalaki.

Kaya napa-atras ang kaawa-awang dalaga.

"Hi-hindi ko a-alam k-ung bakit s-siya p-pinatay. Bas-"

Hindi na natapos ang sasabihin ng dalaga ng maglabas ng malaking palakol ang mga lalaki.

"Wala akong pakialam! Kailangan ko siyang ipaghiganti!" Sigaw nito at sumugod sa dalaga.

Mabuti nalang at hindi pa huli ang lahat at nakatakbo ng mabilis ang dalaga at nakatakas sa nakakatakot na sasapitin sana ng kanyang buhay.

Pasalamat nalang siya at mabilis siyang tumakbo. Pinagpatuloy na ng dalaga ang kanyang panghuling takbo na parang walang nangyari.

Pagdating niya sa puno kung saan nakapwesto ang trainor ay nakita niya ang mga pagod na kaklase. Kahit hinihingal at napapagod ay nagtanong parin siya sa trainor nila.

"Hindi nila natapos ang twenty laps?" Kunot noong tanong ng dalaga habang pinupunasan ang pawis.

Wala sa sariling napalunok ang mga kalalakihan.

"Stop that." Nakaiwas matang utos ni Blake.

"Huh?" Inosenteng tanong ng dalaga.

Umiwas nalang ng tingin ang mga lalaki dahil sa kainosentehang meron ang dalaga.

"I'm impressed you did great. It's almost time. You should take some rest for your next training. Let's continue this one tomorrow." Pag-iiba ng usapan ng trainor.