Childhood Enemies

Chapter 18

Iniwan din naman agad kami ng waiter. Naramdaman ko ang pagpapawis ng kamay ko. Ang haba ng hair ko. Kasing haba lang ng kay rapunzel.

Nagulat talaga ako ng malaman kong siya mismo ang mgpa reserve ng date namin. So it means mahalaga talaga ako sa kanya.

How touching naman. Alam ko ang babaw. Para kasi sa ganun kaliliit na bagay kinikilig na ako. Eh sa first time kong maramdaman na special ako eh.

At sa first time ko din makaramdam ng ganito ka espesyal sa isang tao bukod sa mom and dad ko at sa kuya ko na din.

Napapangiti lang ako habang napapasulyap sa kanya. Lumapit na ulit samin ang waiter na nag assist samin kanina nung matapos nya kaming ihatid sa table namin.

Iniabot niya sa amin ang tig isang menu. Nakangitin tinanggap ko naman iyon. Ewan ko ba. Sobra lang talaga akong kinikilig ngayon.

This is our official first date. our REAL DATE

"What do you want to order?" tanong sakin ni Charles.

"Ikaw na lang ang bahala" kibit balikat kong sabi.

Siya na nga ang umorder para sakin. Nang makaorder siya ay umalis na yong waiter.

Nagkwentuhan lang kami at nagkumustahan kung anong ginawa maghapon at kung anu-ano pa.

Maya-maya lamang ay dumating na yong order namin at magana kaming kumain. Ipinaghimay pa nya ako ng shrimp.

I think.. He's the one. But.... Haaay hayaan na nga yang but na yan.

Nang matapos kaming kumain ay may pahabol pa siyang dessert. Grabe masisira ang figure ko nito eh. Baka ipagpalit nya kaagad ako kapag sinagot ko na siya.

Naalala ko din yong palagi kong sinasabi sa mga kaibigan ko kapag may mga manliligaw sila noong high school kami na...

"ANG BABAENG PINAGHIHIRAPAN. HINDI BASTA BASTA PINAPAKAWALAN."

Kaya kailangan nya muna akong paghirapan. Si Gerald Anderson nga more than six months nanligaw kay Sarah pero hindi naging sila.

Ganun din kaya ang magawa ko kay Charles? Masyado nya kaya akon pinahirapan nung mga bata pa kami. Tapos ngayon aamin siya na mahal niya ako. Ano sya sinuswerte? Huh. Aba nga naman.

Ang layo na ng nararating ng isipan ko dahil hindi na kami gaanong nag-uusap.

"Can I excuse. I need to go to restroom," paalam ko sa kanya. Tapos na kaming mag dessert nun.

"Yea sure you can go. Ditow lang ako." 

Tumayo na ako dala ang pouch bag ko. Magreretouch lang ako. Baka ang pangit ko na sa paningin nya.