Childhood Enemies

Chapter 6

Saktong ala una ay nasa restaurant na ako. Katulad ng sinabi ni ate Melba ay sinabi ko na lamang ang pangalan ko at iginiya na ako ng waiter papunta sa table ng client ko.

Nakatalikod siya sa akin kaya hindi niya napansin ang aking pagdating.

"Good afternoon po." magalang kong bati ng makalapit na ako sa table. Nagulat pa ako ng siya ang nakita ko.

"YOU!" - I exclaimed. i accidentally say it in a loud voice kaya napatingin samin ang mga tao.

"Yeah Patricia Nicole it's me. I think I deserve a big hug," nakangiting sabi nito na hindi na pinansin ang mga matang nakatutok sa amin.

"Of course ate Caroline I'm so happy and also shock to see you now. I don't even know that you are my client," me with a big smile and then I hug her like what she wants, a big big hug.

I really miss her after so many years we see each other again. Ate Caroline is Charles eldest sister. Wala namang ipinagbago sa hitsura nito dahil katulad pa din ito ng dati maganda pa din kaya hindi ko nakalimutan ang mukha nya.

"So how's your life I think it's been 15 years since we last see each other?" kunway nag-iisip pang tanong nito nang maghiwalay na kami sa aming yakapan at ipinaghila kami ng nakangiting waiter ng upuan.

She's been my ate too at kapag nag-aaway kami ng kutong lupa niyang kapatid kaming dalawa ang magkakampi.

"Yeah I think 15 years. Ikaw kasi iniwan mo kami ni kuya kaya iyan. But ate you look so gorgeous lalo kang gumanda anong sekreto mo?" pangungumusta ko pa saka inabot ko ang menu na iniabot sakin ng waiter.

"Ikaw talaga bolera ka pa ding bata ka," she said with a slang tone. Natawa naman ako doon, nakakatawa lang kasi magkapatid nga sila ni Charles parehong may accent kapag nagsasalita ng tagalong.

"Hindi naman ate, minsan na nga lang akong magsabi ng totoo pinaghinalaan mo pa ako," kiming sabi ko na sinamahan ko pa ng biro. Natawa naman ito sa akin.

"So what do you want to order?" tanong nya sakin ng matapos ang aming tawanan.

Binalingan ko na lang yong waiter at sinabi ko ang order ko at ganun din si ate Caroline.

"I think we need to proceed to the business matter. Kasi sabi sakin ng secretary mo ay madami ka daw appointment," ate Caroline said after we order.

"Actually sobrang busy nga ako these past few months. And you know bumalik pa sina Mommy at daddy kaya dagdag hassle sila," I honestly said.

"Ahem!" napalingon naman ako ng may tumikhim sa likod ko.

"Are you gonna start the meeting without me?" nakangiting tanong ng bagong dating na kapatid ni ate Caroline.

"Ow don't get jealous. We're just having a little chitchat and of  course a little kumustahan." ate Caroline sabay kindat pa sakin. She looks so cute. Mukha nga siyang isang manika eh sa sobrang kagandahan.

"Jealous? Of what? Ikaw talaga ate, you always jump into conclusion." —Charles. Then he sat beside me.

"Whatever little bro," irap ni ate Caroline dito. Nakatingin lang ako sa kanilang dalawa.

Natutuwa ako sa kanila parang hindi sila mag-ate kung mag-usap. Para din silang mag-kaibigan or just buddy buddy lang.

Umorder muna si Charles ng food nya bago kami nagpatuloy sa business matter namin.

Plano nilang magkaroon ng party sa resort ko at ang gusto nila ay private lang at walang ibang tao dahil malaking company ang kompanya nila. And anniversary celebration na din para sa company nila.

They own a shipping line. It's big and they have a lots of employees and investors and stockholders.

Isa sa pinakamalaking shipping line ang kanilang company. May international at domestic ang kanilang shipping line. They are so rich at ako naman ay isang nilalang na nagmamay ari lamang ng isang tubigan at resort.

Ni katiting ata sa kinikita nila ay hindi umabot ang kinikita ng mga negosyo ko. But I am satisfied sa mga nafulfill kong business. At nag-eenjoy ako sa mga ginagawa ko.

Natapos ang meeting namin sa loob ng isang oras. Madami kasi silang gustong mangyari and besides madami daw ang aatend na stock holder kaya kelangan ay bongacious ang lugar at mga handa.

"Don't worry ma'am we will do our best," nakangiting sabi ko ng matapos ang meeting namin at nakipagkamay pa ako sa kanila for formality dahil business naman ang ipinunta ko dito hindi para makipagchismisan lang.

"Ma'am ka diyan ikaw talaga. Stop being professional. Next time we talk about little things from the past ha," nakangiting pahabol pa ni ate Caroline and winked at me.

Nagmamadali na din kasi siya at may meeting pa daw siya sa isang client niya.

"Yeah sure ate," I just said when she told me that she's leaving.

Kami na lang pala ni Charles ang naiwan. "So, are you going home now? Or are you going somewhere? Do you want me to give you a ride?" makalipas ang ilang minutong katahimikan ay nagsalita din siya. Nasobrahan nga lang dahil sunud-sunod na tanong naman ang ginawa niya.

Tapos na din kasi akong ligpitin ang mga gamit ko at ayusin ang sarili ko. I still feel the awkwardness between the two of us. Hindi ko nga siya magawang tingnan sa mga mata niya dahil hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko.

I feel awkward, I feel shy, parang nahihiya na ewan ang nararamdaman ko at ang tibok ng puso ko ay bumibilis din sa tuwing magdidikit ang aming mga katawan.

"May dala kong sasakyan eh," I just told him. "Salamat na lang, siguro next time na lang ako makikisabay sayo." nakangiti ko ng sabi dahil nakita kong tila nalungkot ito ng sinabi kong may dala akong sasakyan.

"Okay then, next time?" nakangiti na ito sa akin, at hindi ko maintindihan kung bakit parang pakiramdam ko ay gusto ng tumalon ng puso ko sa kinalalagyan nito ng dahil sa ngiting iyon ni Charles.

I don't know why but it started when I first saw him at my refilling station. Hindi ko pa man siya nakikilala kung sino talaga siya noon ngunit naramdaman ko na ang kakaibang damdamin at bago sa akin.

Hindi ko na lamang binigyan ng pansin ang nararamdaman kong kakaiba. Siguro mawawala din ito pag nagtagal na magkasama kami at nagkilala ng lubusan.