Gölgelere Sığınmak (DÜZENLENECEK)

12. Bölüm

Bu bölüm biraz kısa oldu.

Ama yeni bölüm beklediğiniz için
kısa yazdım ^^

Oy atmayı unutmayın canlarım 🤗

İyi okumalar ☺️

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sesim kısılana kadar bağırdım duymadın.
Bir şarkı yine seni bana hatırlattı.

Sabahlara kadar ağladım duymadın.
Sevdiğimi haykırdım, duymadın.

Sağırdın.

Bugün yine kafamda bıraktığın anılara
sarılarak uyudum, görmedin.

Her bir kurduğum cümlede sarhoş oldum görmedin.

Kördün.

~~~~~~~~~~~~~~~~

Ne yapacaktım? Ne yapacaktım?

Olduğum yerde kalakalmıştım.

Peşinden atlasaydım yüzme bilmediğim için boğulabilirdim.

Herşeyi göze alarak büyük taştan atladım.

Yüzme bilmediğim halde peşinden gitmiştim.

Neden bunu yapmıştı? Neden yapmıştı?

Tuzlu su gözlerimi yakıyordu. Ama bunu düşünmüyordum bile.

Deniz daha çok dibe batarken, kolundan tutmuştum. Gözleri kapanmıştı.

Çırpınmıyordu.

Dudaklarımı dudakları' nın arasına yerleştirdim.

Ciğerlerimde ki bütün nefesi ona bahşettim.

Gözleri hala açılmamıştı.

Kolundan tutarak yüzeye çıkmaya çalıştım.

Ancak olmuyordu.

Belinden kavradığımda yüzeye çıkabilmiştim. Hala gözlerini açmamıştı.

Sanırım fazla tuzlu su içmişti.

Kalbine masaj yaptığımda hala gözlerini açmamıştı.

Gözlerim yaşlarını akıtmaya başladı.

Dudaklarımı tekrar dudaklarının arasına yerleştirdim.

Ciğerlerimde ki bütün nefesi yine ona bahşettim tekrar.

Gözlerini açtığında derin nefes aldım.

Başarmıştım. Onu geri getirmiştim.

Ağzında ki tuzlu suyu tükürdüğünde " İyi misin? " dedim.

" Neden yaptın bunu? Neden yaptın? "

Kaşlarını kaldırdığında " Neden hatırlamıyorsun?" dedi.

Neyden bahsediyordu? Hiçbir fikrim yoktu.

" Neyden bahseyorsursun? Bilmiyorum."

İkimizde birbirimize sorular soruyorduk. Ama cevapları yoktu. Olmayacaktı.

Asla olmayacaktı.

" Gerçekten bara gittiğimiz gün bana söylediklerini hatırlamıyor musun? "

Hatırlamıyordum.

Lanet olsun ki hatırlayamıyordum.

O gece çok içtiğim için neler olduğunu ve ne söylediklerimi hatırlamıyordum.

" Ha-hayır." dedim sesim titremiş ve kekelemiştim.

Hiç bir zaman cesur bir kız olamamıştım.

Ne zaman ne yapacağımı bilemesem boğazım düğümlenir, sesim titrer ve kekelerdim.

Bu hep böyleydi.

" Hatırlamıyorum."

Deniz ayağa kalktığında bana doğru adımlarını attı.

Yağmur şiddetini daha çok arttırdı.

Üşümüyordum.

Çünkü soğuğu hissetmiyordum. Gözyaşlarım nedensiz yere durmuyordu.

Yanaklarımı deliyorlardı.

" Beni sevdiğini söyledin." dediğinde şaşkınlıktan küçük dilimi yutacaktım.

" Yalan mıydı? "

Nasıl böyle bir şey söyleyebilirdim? Aklım almıyordu.

" Lütfen doğruyu söyle."

Ruhumu söküp cansız bir bedene vermişler gibi hissediyordum.

Bedenimi o cansız bedene dünyada ki bütün deniz' ler vermiş gibi.

Deniz' in karanlık sularında ruhumu almışlar gibi.

Ölmüştüm.

Bedenim her ne kadar bu kötü dünyada olsa bile ruhumun nerede olduğunu bilmiyordum.

Ruhum belki şu an beni arıyordu, ya da yeni sahibini.

Keşke bunu bilme şansım olsaydı.

Sadece bunu öğrenmek istiyordum.

Belki de asla öğrenemeyecektim.

" Ben aşık ol almaktan çok korktum Deniz. İncinmekten, kırılmaktan çok korktum. Bu yüzden seni kendimden hep uzak tuttum. Ama başaramadım. Başaramadım işte. Bunu belki hiç anlamayacaksın. Ben bile neden bundan korkuyorum bilmiyorum."

dediğimde elini kalbimin olduğu yöne yerleştirdim.

" Seni kendimden hep uzak tuttuğumu söyledim ya, benden uzak değildin. Çok yakındın. Burdaydın."

Dudaklarını alnıma bastırdı.

" Seni asla incitmeyeceğim." dedi " Herkesi incitim seni asla incitmem."