I Love You-Untold

Ika walong Pahina

-8-

Lee's PoV

This was my second time on view but I'm not in good condition. Gusto kong kausapin si Mae pero lagi niya akong iniiwasan. I already texted her so many times, I called her so many times, but she didn't picked up her phone. One week na kaming ganito ang condition, sometimes gusto ko na lang sumuko at gawin ang laging ginagawa ni Iñigo, ang umiyak...but when the thought na susukuan ko siya parang unti-unting pinapatay ang puso ko. I hurt her, I gave her pain so I deserved this. I can't explain my side to her. Si Iñigo naman kahit anong pilit niya kay Mae na kausapin ako eh wala rin, kahit siya iniiwasan na rin ni Mae.

"Lee, son? Pumasok ka na, your class will start within thirty minutes." My Mom preferred our breakfast, pero wala akong gana kaya pinagdala na lang niya ako ng sandwich. Alam na rin ni mom ang nangyari sa'min ni Mae...kaya pilit niya akong iniintindi sa 'di ko pagkain.

"Sige mom, alis na po ako." Nagpaalam na ako kay mom at namaneho na papuntang M.U.

Pababa pa lang ako ng sasakyan eh nakita ko si Mae, no...not only Mae she's with Celdon! Pumunta ako sa direksyon nila at agad kong sinapak si Celdon! Natumba naman siya at bumahid ang dugo sa gilid ng labi niya. Nagulat naman si Mae at napatingin ang iba pang mga estudiyante sa paligid.

"Gago! Ahas ka! You betrayed me!" Sigaw ko at muling ngpakawala ng suntok.

"Stop your nonsense thing Lee!" Mae shouted me, kaya lumingon ako sa kanya. Agad naman niyang nilapitan si Celdon at tinulungang tumayo.

Ang sakit pala na makita ang mahal mo na concerned sa ibang lalaki, at ang mas masakit pa eh sa kaibigan mo pa!

"Brad! Sinabi ko naman sayo na kukunin ko siya diba!" Celdon said at binigyan niya ko nakakalokong tingin. Sinamaan ko naman siya ng tingin at bumaling ako kay Mae na abala sa pagtingin kung may sugat pa si Celdon. Damnit!!!

Umalis na ako at di ko na kinakaya pa ang nakikita ko. Nangingilid na rin ang luha ko at nagbabadyang tumulo ano mang oras.

Mae konti na lang...susuko na ako. Please naman wag mo akong ipagtabuyan ng ganito. Please don't make me stop loving you.

Magsisimula na ang klase, minabuti kong magpalipat ng room dahil ayokong makita ang linta at ang ahas.

"Hello, bago ka pala naming classmate...by the way I'm Saddanah Blizt." She lended her hand to me but I just ignored it. Malay ko bang isa siya sa mga linta. "Sana naman umayos ka! Ako na nga itong nakikipagkilala eh ikaw pang masungit. Hmmmpp!!!" Pagtataray niya at bumalik siya sa seat niya.

Start na ang klase pero wala ako sa mood ara makinig, isang linggo na akong walang natutunan dito. After ng cass lumabas agad ako para magpahangin sa field.

"Oh nandito ka pala." I said when I saw Iñigo. "Bat ka pala nandito?" Umupo ako sa tabi niya at dinama ang hangin.

"I just feel unwell, naninikip kasi dibdib ko, I can't breath properly...masyadong crowded ang building namin, isama mo pa ang makapit na si Shenna." Pagpapaliwanag niya.

"Sure ka bang ok ka lang?" Tumango siya at lumingon sa'kin.

"I think I'm the one who supposedly ask that question. Are you ok?" ok pa nga ba ako, magiging ok pa ba ako?

"Yes, I'm good. I saw Mae happy with someone else now. I think I should be happy for her too, though it hurts." Tinapik niya ang likod ko at muling tumingin sa malawak na field.

"You know what?" He said then he pulled some grass. "You should not let her go. Don't be a fool to let someone you loved in the arms of strangers." Then he sighed, a deep sigh. "Wag kang sumunod sa landas ko, Lee...being far away from your love was so painful, yung yipong wala ka na lang ibang gagawin kundi umiyak gabi gabi at alalahanin ang nakalipas niyong nakaraan." Then he smile, hindi mapait ang ngiti niya ngayon a true and genuine smile. "You should fight her back, hanggat di pa huli ang lahat...wag mong hahayaan na maging ala ala n lang ang lahat, in other words 'The one that go away' hangga't na naf-feel mo pa ang love niya for you...wag kang susuko."

Napako ako sa mga sinabi niya at inalala isa-isa ang mga simabi niya. 'One question will be my one and only foundation.' Napatingin ako kay Iñigo at napapahawak siya sa dibdib niya.

"Are you ok?" I said then I managed to rubbed his back.

"Feeling ko bumabalik yung sakit ko before." He said then unti unti siyang pumipikit...Fuck what happened?! Kinakabahan ako at the same time naiiyak na rin ako. Wala siyang nasabi na sakit niya before sa'min.

Huli na ng namalayan ko na wla na siyang malay. Agad akong tumawag mg ibang estudiyante at nagpatulong na dalhin siya sa clinic.

After ng ilang oras sa clinic eh ok naman daw si Iñigo, over fatigue lang daw. After kong marinig yun eh nakahinga na ko ng maluwag.

"Nurse, pakisabi kay Iñigo na mauuna na ako." Tumango siya at umalis na ako...sana Mae marinig ko ng gusto kong sagot.

I ran through their building at nakita ko siya sa hallway na nagiisa.

"Mae!" pagtawag ko at napayuko ako at napahawak sa tuhod ko sa sobrang pagod.

"Pwede ba Lee, tigilan mo na ako." Those words gives me pain.

"I have one question." I said...then I straightly looked at her eyes.

"Spill it...bago pa ako mabagot." Hirap pala kapag ganito.

"Do you still love me?" I said. I'm just waiting for assurance na mahal pa rin niya ako. After this kung hindi man ang magiging sagot niya eh lalayo na ako.

Umiling siya, tumalikod na ako at hinayaang tumulo ng mga luha sa mata ko. 'Mae I still love you, no matter what happened I would always will.'