I Love You-Untold

Ika-anim na Pahina

-06-

Third Person's PoV

"Kei is that you?" Hilong hilo ang binata at 'di maaninag ng maayos ang kausap nito.

Lumapit ang kausap nitong dalaga at nagkagat labi. Hinila nito ang binata sa isang kwarto na 'di man lang makaaninag ng liwanag.

"Oh Iñigo...yes it's me Kei...I'm back!" Agad siyang nilapitan ng binata at niyakap. Pumatak naman ang mga luha sa mata ng binata at di makapaniwalang bumalik ang kanyang sinisinta.

Habang nawawala sa sarili ang binita ay napangiti ang dalaga at hinawakan niya ito sa kwelyo at isa isang tinanggal ang pagkakakabit ng mga butones.

"A ride with a long lost handsmone that I flirted before is gonna be fantastic!" Bulong ng dalaga sa sarili at muling nagpakawala ng ngiti sa kawalan.

Mae's PoV

"Oh...'di mo pa rin ba macontact si Iñigo?" Tanong ni Lee habang nakaupo sa sofa at di mapakali.

Kanina ko pa kasi tinatawagan si Iñigo pero di siya sumasagot, nagriring naman pero nakakailang missed call na kami.

"Hindi ko pa macontact, pero susubukan ko ulit." Sagot ko kay Lee, di pa rin ako mapakali...feeling ko kasi may nangyari sa kanya kahapon, although wine lang yung ininom namin pero may alcohol tolerance din yun...baka kung saan saan na nagpupunta yun.

Umaga na rin at balak kasi naming pumunta sa cemetery para dalawin si Kei kaya tinatawagan namin siya para sumama sa'min.

"Wait...if he's still not answering, I know where we can find him." Usisa ni Lee, kinuwa niya ang susi ng sasakyan niya at binulsa ko naman ng phone ko.

'Sana nandun ka nga.'

Agad na bumaba mula sa kwarto niya si Lee at dala ng susi ng sasakyan. May kalayuan din ang pupuntahan namin pero nagbabakasakali kaming nandun siya. Good thing walang traffic kaya wala pang isang oras eh nakarating kami, pinabilisan ko rin kasi ang pagmamaneho ni Lee.

Asan ka ba Iñigo? I can't manage to lose another friend. Nakarinig kami ng isang pamilyar na kanta. 'Thousand Years' kung di ako nagkakamali. I looked around and I saw him wiping his tears. I feel his pain too, but he's in more deep pain.

"Mae, tara." hinawakan ako ni Lee sa kamay at tinungo ang direksyon ni Iñigo.

"Iñigo are you ok?" I asked him. I don't know kung bakit ko pa tinanong yan...kitang kita ko naman ang sagot.

"No, I am not." Sagot niya pero nakatulala pa rin siya sa lapida ni Kei. Umupo ako sa tabi niya at ganun din si Lee. I rubbed his back to comfort him. If you see him now Kei...I don't know kung makikilala mo pa siya, the way he look was so far away from Iñigo, year ago. He's in pain simula ng mawala ka Kei. But don't worry Kei, me and Lee will take care of him.

"What happened? You're not answering my calls." I asked him, I'm still wondering why he didn't pick up our calls.

"Shenna!" He shouted in anger. Ano naman kinalaman ng bitchesa na yun?!

"Mae, Shenna Virhill tagged me in a post." Lee gave me his phone then I read the tagged post.

"One point for me! I got a ride from my long lost crush!" Shit!

"Iñigo is this true?!" Tumayo ako sa harap niya. Oo, naiinis ako! Kay Iñigo, lalo na kay Shenna! "Answer me please!" I shouted him. Kelan pa sila may relasyon?! He didn't managed to tell us?!

"Mae, please calm down." Inawat ako ni Lee at muli akong pinaupo para pakalmahin.

"I know na wala na si Kei, but please Iñigo, answer me." Dumaloy na nang tuluyan ng luha ko at agad ko namang pinunasan.

"I'll let you explain Iñigo."

"She molested me! P-pero bago pa niya ako pagnasaan, I ran...Kaya eto kaninang hating gabi pa ako dito kasama si Kei. You know what Mae...I wanted to rest. I-i want to be with her now." Then he cried like a child. I rubbed his back...sorry kung hinusgahan kita agad.

"Sorry." I mumbled.

"Mae, I think Shenna make a lie para bilugin ng ulo natin at layuan si Iñigo para masolo niya!" Lee was always calm, but seeing him now he can kill a woman, no a bitch!

"That bitch! Susugurin ko yun ng sabunot!" Tumayo ako at nagbabadyang umalis para kalbuhin ang isang asungot, pero pingilan ako ni Lee at muling pinabalik.

"Iñigo, let's go...kain tayo." Aya ni Lee, ero agad na umiling si Iñigo.

"Maiiwan si Kei...kayo na lang." At ngumiti siya...isang mapait na ngiti.

"Mae, dito ka lang ha...bibili lang ako ng makakain natin." Nagpaalam si Lee at tumango ako.

"Kei, don't worry di ako pumatol dun sa babaeng yun...sabi mo nga diba wag ako maghahanap ng iba. Buti nakita ko yung mukha mong nakangiti dun sa madilim na kwarto na yun kaya natauhan ako. Sorry, di ko alam na yung wine na pinainom niya sa'kin eh may drug...I don't what type of drug pero wala na akong pakielam. I ran here at your place, tinakbo ko talaga 'to kasi wala ng sasakyng ng hating gabi eh, tulog na yata yung mga driver. Sorry natagalan ako ha. I will always wait for you, love you for a thousand years." Malungkot na pagkwekwento ni Iñigo habang nakatingin at nakangiti ng mapait sa harap ng puntod ni Kei.

Nakakaawa na nakakulong pa rin siya sa puso ni Kei.

"Iñigo..." pagtawag ko sa kanya.

"mmm..." sagot niya pero di siya lumingon sa'kin.

"Can you please let her go?" I asked at bigla siyang lumingon sa'kin.

Muli siyang bumaling sa ountod ni Kei at mapait na tumawa. "Kei oh...your friend was joking."

"Iñigo I'm serious. You are in so much pain. Baka mamaya niyan makita ka na lang namin na bumubula ang bibig." Falling for someone so deep was not healthy.

"I already thought about it..." he said.

"About what?" I asked.

"Poisoning myself." Agad ko siyang binatukan at napakamot naman siya sa ulo niya. "Just kidding."

"Kidding mo muka mo! Umayos ka nga!" Then he sit up straight and face to me.

"Aye...aye..." He's like a child, at ako ang ate. Kahit mas matanda siya sa'kin ng ilang buwan hahaha!

"I hope one day eh maayos ka na." I said out of nowhere.

"I'm looking for it also, but I don't know if mangyayari pa yun."