I Love You-Untold

Ika labing dalawang Pahina

-12-

Iñigo's PoV

Mom calling...

"Son? We have a family dinner here in our house, I hope na makapunta ka." A dinner, I guess after three years na di ko nakikita family ko, eh siguro time na para dumalaw sa kanila. Minsan kasi isang oras lang kung magkita kami ni Mom every weekends.

"Ok mom, I'm coming..." Tipid kong sagot. I miss Imonne my younger brother at syempre si Dad.

"So hintayin ka namin mamaya. See you son!" binaba na ni Mom ang telopono at nagready na ako ng mga gamit na dadalhin ko. I decided to live their for four days and I'm coming back here, one day before Mae's 20th birthday. I packed up my valuable things at syempre kasama ang recorder na naglalaman ng kanta ni Kei. I used to live my life with it. Part na 'to ng normality ko.

So dinner pa naman kaya papasok muna ako sa school at after class didiretsyo na ako dun. Wala namang bago sa school aside from last year ko na'to. Natapos ang klase at pumunta muna ako ng football field. I'm sure ang dalawang love birds eh nandun na.

I headed to the field at di nga ako nagkamali nandun nga ang dalawa habang pinapaunod na hanginin ang mga damo sa field.

"Wassup?" I said then take a seat.

"Panira ka naman sa moment namin ni Mae eh!" pagmamaktol ni Lee, 3 years na akong third wheel tapos ngayon pagmamaktulan ako...loko 'to ah!

"Lee! Ano ka ba?! Tambayan natin 'to kaya malamang andito si Iñigo...minsan yung utak mo talaga ang kitid." It's Mae's sermon, kaya ngumiti na lang si Lee sabay lambing. Porn again!

"Ikaw Iñigo, kelan ka maghahanap ng girlfriend?" Lee asked me, it suddenly gave me some bagging questions in my mind.

"Kei is enough for me...even though she's not existing anymore in my world she will always be love by me." I replied then I gave both of them a genuine smile.

"Hoi Lee...hayaan mo na ang puso ni Iñigo mag decide. Kahit kailan ka talaga ang hilig mo makielam sa buhay ng iba!" Again sermon from Mae.

"Sorry na hon! Curious lang." He said at muling kumapit sa braso ni Mae.

Naging tahimik na kami ng sumunod na oras habang pinapanuod ang malinis na field. Palubog na rin ang araw kaya lumalamig na ang hangin kaya ayan yung mokong na Lee kung makayakap kay Mae eh parang nalagyan ng superglue.

"I have to go guys. My dinner sa house eh. I miss my family so dun din muna ako mag stay for four days." Pagpapaalam ko, tumayo na ako at nagpaalam na rin sila sa'kin.

"Ingat!"

"Drive safety!"

Sigaw nila sa'kin habang papalayo ako. I drove to our house not far from the University. Kahit malapit lang 'to sa pinapasukan ko eh di ako mahilig mag stay sa side nila...I'm too introvert to socialize with my own family.

Wala pang isang oras eh nakarating na ako sa bahay, wala rin kasing traffic, swerte ko nga at di ako inabutan ng rush hour.

•Viernes' Residence•

"Welcome back, Sir Iñigo! Pasok po!" Bati sa'kin ni Kuya Romero, guard namin. I saluted him then I parked my car in our garage.

'Welcome back self!'

Tumapat ako sa main door and suddenly nagbukas ito at gulat na gulat akong makita ni mom. 'Tsk kala mo di ako inaasahan dadating.'

"Son!" Sigaw ni Mom then she hugged me, I hugged her back then I kissed her cheeks.

"Miss you Mom!" I said...then we headed to our living room at umupo ako sa sofa.

'Long time no see my dear mansion!'

Wala pa ring pinagbago ang design at pagkakaayos ng bahay, nandito pa rin ang mga collection ni Mom at nakasabit naman sa pader ang mga awards and medals namin ni Imonne.

"Kuya!" It's Imonne, he run towards me and gave me a warm hug. How I miss this little young man.

"Ang laki mo na ah...ilang taon ka na nga?" ginulo ko ang buhok niya at inayos niya naman agad. Binata na talaga siya.

"Kuya naman wag mo guluhin ng buhok ko! 16 pa lang ako kuya, ikaw gurang ka na you've already turned 21." Tsk tsk...ako gurang mas pogi pa nga ako sa kanya eh.

"20 pa lang ako Imonne, but I'm turning 21 this year." Yes, malapit na ako magdebut, pero wala akong balak na maghanda ng malaking party para mapasaya ang ibang tao samantalang ako eh hindi. I guess celebration with my family and friends would be enough.

"Sorry kuya...akala ko 21 ka na hahahaha!!! Di ka kasi nauwi dito kaya nasa kwarto mo nakatambak ang mga gifts ko sayo for the past 3 years, nandun din gifts nila Mom and Dad." Di pala nila nakalimutan ang birthday ko. For the past 3 years kase, I celebrated my birthday with Kei, nandun din naman sila Mae and Lee. Picnic with them was so special lalo na't kasama mo ang taong mahal mo.

"By the way Imonne, where is Dad?" I asked him...nakaka ilang minutes na rin kasi ako dito sa bahay pero wala pa si Dad, si naman Mom nagpreprepare ng dinner.

"In any minute he's coming here. Laging nag oovertime sa work si Dad." Sagot ni Imonne. Habang naghihintay eh niyaya ako ni Imonne sa kwarto para buksan ko raw ang mga gifts nila.

I opened my room's door then a bunch of gift was placed on my bed. Napangiti na lang ako sa kawalan habang lumalapit sa mga regalo. Inopen namin ang mga regalo at iba't iba ang laman nito, may shirts, gadgets, jewelries and some other stuffs. Kasama rin sa regalo nila Mom ang house ko na katapat ng bahay nila Kei, pati na rin ang condo unit ko.

"Imonne, Iñigo...dinner is ready!" Sigaw ni Mom mula sa baba then inaya ko na si Imonne na bumaba. Bumungad sa'min ang sandamakmak na pagkain. Too good I'm starving na.

"Dad!" I said but he only gave me a flick of his hand. We're not in good terms. Sadly he always controlling me, that's what I hate the most and because of that I decided to live on my own.

I sat on my typical chair and have our dinner...when Dad suddenly speak,

"Iñigo you are going to date the daughter of my business partner."

A/N: Immone pronounced as I-mown.
Keep reading, like and comment your reactions!