“can we talk?” I asked in a low tone. Alam kong wala akong ibang pwedeng gawin kung hindi ang kausapin sya kaya eto kahit ayoko makita ang salubong nyang kilay I really have to...
“what?!”singhal as usual, ano pa nga ba ang bago?
“about sa report sa marketing, kk-kelangan kasi nating tapusin yun kasi hinihingi na ni Ms. Mhags.”, I can feel my voice stumper sa bigla nyang pag harap at pagtingin sa akin. Its unusual na tingnan ako ng more than 5 seconds kaya naman eto at feeling ko pati dulo ng daliri ko sa paa eh namumula na.
“Ive done my part! Kunin mo na lang kay Ms. Mhags kung gusto mo irevise!” sabay alis. Hay... more than 5 seconds look, more than 5 letters na word.. what a very beautiful day!
“Thanks Babe! Habol ko sa kanya..hahaha as usual ano pa nga ba kung hindi ang signature nyang irap sa akin... un na yun masaya na ako na kinausap nya ako ng ganun kaiksing sandali, satisfied coz not everyday Ive got the chance to talk to him na tumingin sya sa akin habang nagsasalita ako. Lagi kasi kungdi sa lagpasan totally deadma ako..
“oh Shit! Part time!. Late na akoooo!”
“Bern late ka na naman!!!!”, sigaw ng pinakagwapo kong boss hahahaha...
“Kaw naman sir! Ang pogi mo ngayon.hehehe!”
“Wag mo ko bolahin d ako madadaan sa ganyan mo..bawas yan sa sweldo mo!
Haist.. no pa nga ba magagawa ko di ba?
“one mocha frapp please!” And i saw his smile gaze to me..or shall i say to the one he ask for his order whom he believed and wish na hindi ako yun..at yun na nga bigla sumama ang mukha pag kita sa akin.
“what are you doing here?”
“Working I guess”, with a big grim in my face..Ok i didnt saw this coming, hindi sya mahilig sa kape kaya alam kong hindi sya pumapasok sa mga coffee shop. Kaya nga dito ako nag apply di ba? Kasi inisip ko na ito, na baka makita nya ako na nagtatrabaho at malaman nya ang lihim ko.hahaha. Na hindi ako mayaman, na hindi ako karapatdapat sa kanya.
“Here is your order sir! Come again!”
Last 1 minute. Hay nakakapagod na araw! Almost 14 hours na ata akong gising. Maaga pa pasok ko sa school, kelangan ko pa irevise yung project sa marketing. I almost have a heartattack ng bigla syang sumulpot sa harap ko...
“OMG! Shit!!!”
“Can we talk?!” he's hand on his pocket and not looking at me..whats new.
“What about babe? Dahil ba nakita mo ako na nagtatrabaho sa isang coffee shop? Dahil ngayon iniisip mo na ang feeling sosyal mong classmate eh isa lang palang dukhang nag fefeeling mayaman? Na hindi ako karapat dap.....
“Shut up!” Shock in his face.”what are you saying????! anong palagay mo sa akin huh? Walang utak at walang isip? Matapobre? My Gad! Hindi ko pa nga sinasabi kung ano ang sasabihin ko para nang armalite ang bunganga mo!, thats why I really hate you!”
Ok thats it. It hits me again, sakit lang tagos hanggang buto. Nangingilid na ang luha ko pero hinding hindi ko ipapakita sa kanya na nasasaktan ako.
Tumalikod ako sa knya... “ I knew that already babe! No need to shout to the world. Bye!”
Narinig ko pa ang pagsigaw nya sa pangalan ko but i never turn back.. ayoko makita nya ang luha ko..ayokong makita nya ang kahinaan ko
