Five damn years had past. Hindi ko alam if paano ganun kabilis kalimutan ang lahat ng nangyari. Hindi ganun kadali magmove on. Halos hindi ko na nga kilala ang sarili ko ngayon. I've changed alot, to a very different kind of person para pagtakpan lahat ng sakit ng pinagdaanan ko. Yes totoo talaga walang happy ending, walang totoong prince charming. I've dated alot of boys after three damn years ng pag aantay ko sa kanya. Katwiran ko wala naman na ako dapat pang antayin so bakit ako magpapakabulok sa kwarto at mag iiyak.
"Lasing ka na agad!" sigaw ko kay rands na kasalukuyang inaabot sa kanya ang shot ng whiskey na kanyang tinanggihan.
Mukhang mag uuwi pa ako ng lasing ngayon. Baligtad na talaga ang mundo, hahaha.
Nagising ako na masakit ang ulo. “Shit! Anong oras na?!!! late na akooooo!!
--
Nagmamadali ako sa pagbaba ng taxi, may meeting ako kay Mr. Rodriguez ng 9:00 sharp kelangan kong hindi malate dahil nahirapan talaga ako makakuha ng slot para sa precious nyang schedule, as a marketing head kelangan ko talagang mapa oo sya para madagdagan ang sales namin for this month.
Sobrang thankful ako sa trabaho ko ngayon, dahil dito nakapagpundar ako ng condo unit ko na ilang minute ride lang din dito sa kompanyang pinagtatrabahuhan ko.
“Damn!, hindi ako umabot hayyy!” Nagmamadali ko kasing pinindot ang elevator button pero huli na. Pero nagulat na lang ako ng bigla ulet yun bumukas at bumungad sa akin ang isang nakangiting lalaki.
Hot, first impression ko yun. “Good morning!” bati na sya akin. He even smile at talaga namang nakakalaglag panty.
“Morning” hindi ako ngumiti. I dont want to flirt not this moment na may meeting ako.
Pinindot ko ang 17th floor since gusto ko na dumiretso sa conference room. Nagulat pa ako ng biglang nag ring ang phone ko.
“Hello alex?, Paakyat na ako sa confe-what??!!!” napasigaw ako bigla dahil sa sinabi nya. Fine nagmamadali ako at lahat lahat yung pala pinacancel ni Mr. Rodriguez ang meeting.
“Bad day?” ngiti sa akin ng lalaki sa tabi ko. Ngayon ko lang narealize na hindi pala ako nag iisa sa elevator at kasama ko pa pala sya.
“Not really.” Hindi parin ako ngumingiti sa kanya. I dont even know him so why bother to smile. Pero hindi maalis alis ang ngiti nya habang tinitingnan ako with amusement in his eyes.
“See you around!” Sabi nya habang lumalabas ng elevator. I didnt respond. Hindi ko din alam, pero hindi ko feel ang lalaking yun. There is something about him na hindi ko gusto. Maybe because, pareho sila ng mata ni...forget about him! No time for stupidity 101.
“Bakit hindi mo man lang ako sinabihan na hindi pala dadating yung kliyente?” Medyo mataas ang boses ko habang sinisita ko ang assistant kong si alex.
“Sorry mam pero tinatawagan ko po kayo kagabi pero hindi po kayo sumasagot sa cellphone nyo.” Explain nya sa akin.
“Next time ayoko nang maulet to alex, halos mahulog ako sa manhole sa pagmamadali ko para sa meeting na yon.
“Sorry mam” sabi nya ng nakayuko. As much as gusto kong pagalitan ang assistant ko in a way may kasalanan din naman ako i should have returned her calls last night. Napag usapan kasi naming dalawa na tatawag lang sya after office hours kung talagang importante yon.
“It's ok, just give me a cup of coffee, the usual” Pagkasabi ko ay nag excuse na sya. Nawindang kasi ako sa nangyari kahapon sa meeting namin ni trisha. Hindi ko alam if ano ang dapat maramdaman after ng pag uusap naming yon. Hanggang ngayon hindi pa din ako makamove on.
“He's coming back.” maiksi lang yun pero feeling ko nabingi ako sa sinabi nya.
“Who?” I kept my eye contact with her, ayokong maramdaman nya na may pakialam pa ako.
“Denver is coming home next month.” I smirk when he spill that damn name!
“Really? Vacation?” good for him i guess.
“No. he's here for good bern.” I feel cold upon hearing that. I know 5 years had past pero bakit ganon pa din ang effect nya sa akin. Damn!
“So, we're here because of that?” I try to change the conversation since hindi na maganda ang effect nun sa akin.
“Bern, if he sees you....can you be nice to him?, I know hindi naging maganda ang end nyong dalawa pe--”
“Hindi kami nag end.” putol ko sa sinasabi nya.
“Walang closure. Hindi kami nagbreak kasi in the first place wala naman kaming naging relasyon.”
I dont want to sound bitter, pero yun naman ang totoo.
“But you are friends before he left right?, I am really close friends.”
“Hahaha, dont worry hindi ko sya babatuhin ng flower vase pag nagkita kami dito.” I try to soumd sarcastic.
“Bern, please. I know he hurted you, pero may reason sya kaya ka nya nagawang saktan.” sabi nya habang nakatitig sa akin. Pinipigilan kong umiyak. Hindi na dapat. Tapos na ako sa mga ganun kaartehan.
“ I can still be civil with him if you ask me too, pero siguro naman it's too late for explanations di ba?, i hope you understand. Ive waited long enough for that.” I can sense na naiintindihan nya ako.
“At least be civil to him.”
“Mam” nabalik ako sa kasalukuyan dahil sa tawag ni alex.
“Mam ok lang po ba kayo? You look tired, do you want me to give you so med?”
“No need, im fine. Thanks!”
Am i really ready to face him again.
