BlokedNumber01; Ölüm oyununa hoşgeldiniz. Arkanıza yaslanıp sevdiklerinin öldüğünü izleyeceksin. Ya da beni bulup işimi bitireceksin... En son... Eğer beni bulamazsan ben seni bulup ölümünü izleyeceğim. Eğlenceli...
Karşımda duruyordu. Blokednumber01. Evet bu o. Ama bitikti. Sanki gözleri bana bir şey anlatmaya çalışıyordu.. bak diyordu... Bak melek... Beni bu hale getirdin... Seni öldürürsem savaşı kazanırım. Savaşı bitirirsem aşkımı alırım... Hayır bu eski şeylere dayalı bir bakıştı. Bu nasıl bir bakış anlamış değilim. Yürüdü yürüdü. O yürüdükçe kalbim ağrıdı. Cebinden bir şey çıkardı. Tuttu eliyle elimi koydu avucumun içine.
GÜNLÜK yazıyordu. Tutup da bir katil bana günlüğünü vermişti.
"Sen yaptın..." Dedi. Ne ara evin arkasındaki koltuklara geçip sayfaları karıştırdım hatırlamıyorum.
"Sesli oku!" Diye emretti. Biz vardık... Çocukluğumuz... Gözlerim doldu. Doldu... Göz kırptığımda bir damla yaş damladı deftere. Okumaya başladım.
"İki bin on altı. Haziranın yirmisi...
Merhaba sırdaşım. Bugünüm Asya ile geçti. Kısacası harika bir gündü diyebiliriz. Onu çok seviyorum. Ama ben ona onu sevdiğimi söylediğimde gülüp duruyor. 14 yaşımızdayız. Neden çocuk gibi gülüyor anlamadım. Acaba geçiştirmek için mi? Bu günümün kötü geçtiği anlamına gelmiyor neyse ki... Ona bir gün gerçekten 'sana aşığım seviyorum' diyeceğim günü bekliyorum. Bugün dört yapraklı yonca kolyesi aldık Asya'yla buraya fotoğrafını çekip yapıştıracağım. Kaybedersem bile fotoğrafı kalsın..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerime okuduğum şeye inanamadım. Sonra sesime... Ona da inanamadım. Sonra yaşamıma inanamadım. Çocukluk arkadaşım Berk'ti... Yıllarımı geçirdiğim o çocuk... Kolyemi açığa çıkardım buruk bir gülümsemeyle...
"Kaybettin mi?" Dedim gözlerinin en derinine bakarak.
"Ben onu takmaya bile kıyamadım ki... Odama astım..."
Yumuşamıştı. Umursamayan Berk değildi. Çocuk kalbi konuşuyordu. Bana sinirliydi çünkü cidden her seni seviyorum deyişinde gülüp ciddiye almıyorum. Sonra taşındılar bir daha da görmemiştim onu...
Aklıma insanların beni merak ediyor olması gelip telefonumu uçak modundan geri çektim ve bildirimleri okudum.
