Adalet İçin Öldür (+18) (Ara Verildi)

6. Bölüm

Kafeye girdiğimde Ramazan'ı hemen fark ettim. -Arka masalardan birinde oturuyor ve çayını yudumluyordu- Masaların arasından geçip masasının önünde durdum ve sandalyeyi çekip oturdum. Merakla gözlerinin içine baktım.

"Bu kadar önemli ne var Ramazan?"

Ramazan, sırıttı ve "sana teşekkür etmek istedim." dedi.

Şaşırarak ve biraz da kızarak "nasıl yani?" dedim. Ramazan'ın bu esrarlı ve alaycı tavırları hiçbir zaman hoşuma gitmezdi ama arkadaşımdı işte.

Ramazan sırıtarak bana bakmaya devam etti. Beni meraktan çatlatana kadar ve sinirlenmeme sebep olana kadar sırıtarak sustu ve en sonunda konuştu.

"Caner iti için sana teşekkür etmek istemiştim."

Telaşla işaret parmağımı susmasını isteyen bir hareketle dudaklarıma götürdüm. "Şşt!" dedim. Öne doğru eğildim ve kimsenin duymayacağı şekilde hatta Ramazan'ın bile zor duyabileceği bir şekilde konuştum.

"Biraz sessiz ol! Yoksa hapishaneyi boylarım."

Öne doğru değilen Ramazan, kahkahayla gülerek geriye doğru yaslandı ve ceketinin cebinden bir CD çıkarıp masaya fırlattı. "Boylamazsın!" dedi.

"Çünkü bu CD'yi artık sana veriyorum."

Hızlı ve meraklı bir şekilde CD'yi aldım ve ceketimin cebine attım. "Ne var bunun içinde?" diye sordum.

"Senin dün geceki maceran."

Ramazan, böyle söyleyince ne şaşırdım ne de korktum. Bir soru sordum.

"Bana neden yardım ediyorsun ve benden ne istiyorsun?"

Ramazan'ın bu sorum üzerine gülümsediğini gördüm. Bu sırada garson yanıma yeni gelmişti. Bir çay söyleyip onu hemen gönderdim. Çayım gelene kadar, yani merakımdan çatlayana kadar, Ramazan konuşmadı. Çay geldikten sonra da Ramazan'ın konuşmasını bekledim ve beklerken çayımdan birkaç yudum aldım. Sonunda Ramazan konuştu. 

"Arkadaşım olduğun için ve yaptığın şeyin doğru olduğuna inandığım için sana yardım ediyorum. Senden bu yaptığına devam etmeni istiyorum. Ben de yanında olacağım. Olay yerci birkaç arkadaşım var. Onlar da bu şerefsiz iti öldürenin destekçisi. Yani senin destekçin! Bu adamı biz yakalamıştık Kenan! Ama mahkeme bu tacizci iti saldı. Bu yüzden ölmesine kurbanı ile yakınları ve bizden fazla sevinen yoktur diye tahmin ediyorum."

İlk önce ciddi bir tavır takındım ve "anladım." dedim. Sonra da tebessüm ettim. Çayımdan bir yudum aldıktan sonra önce eğildim.

"O zaman bu işe devam edelim. Ama ben sadece tacizi itlerin değil, cezasını çekmeyen bütün itlerin eceli olmak istiyorum."

Ramazan, "aynı fikirdeyim." dedi ve elini uzattı.

Ben de elimi uzattım ve kuvvetlice el sıkıştık.

"Benim şimdi kalkıp işime dönmem gerek dostum. Sen bana yeni bir av bulununca söylersin."

Ramazan, gülümseyerek "tamam." dedi ve ayağa kalktık. Birbirimize sıkıca sarıldık. Sonra da kafeden beraber çıktık. Gülümseyerek "seni bırakabilirim." dedim.

Ramazan, kibarca reddederek "gerek yok." dedi.

"Benim ekip otosu var zaten kardeşim."

"Tamam." dedim ve arabama bindim. Birden aklıma güzel bir fikir geldi ve Bilgeyi aradım. Onu şimdiden özlemiştim. Derin bir nefes aldım ve yutkundum. "Nasılsın hayatım?" diye sordum. Bu onunla sevgili olarak telefonda ilk konuşmamızdı. 

Bilge'nin "iyiyim." dediğini duydum. Anahtarı kontağa soktum.

"Bu akşam altı yedi gibi Kızılay'da buluşalım mı? Biraz gezeriz, sonra da yemek yeriz."

Bilge, "olur." dedi.

"O zaman akşam görüşürüz."

Bilge, "görüşürüz." dedi ve ben de "görüşürüz." diyerek telefonu kapattım. Arabamı Armada'dadaki ofisime sürmeye başladım.

📌Bölüm Sonu📌