Adalet İçin Öldür (+18) (Ara Verildi)

9. Bölüm

Bilge'nin ağzından;

Kenan'ın bir şeyler çevirdiğini anlamıştım ama çevirdiği şeylerin kötü şeyler olmadığından emindim.  Çünkü onun kötü bir şey yapmayacağını adım gibi biliyordum. Çantamı aldım ve hızla kasada hesabı ödeyip lokantadan çıktım. Kenan'ı takip etmeye başladım. Sakarya'nın ara sokaklarına kadar takip ettim ve orada bir adamın Kenan'ın yardım ettiğini gördüğüm çocuğu tartakladığını gördüm.

Kenan da oradaydı ve koşarak adamın yüzüne sağ yumruğunu geçirdi. Ardından sol yumruğunu karnına geçirdi ve adam karnını tutarak diz çöktü. Nefesi kesildiği belli oluyordu.

Kenan, duvar dibine sinmiş çocuğu kucağına aldı ve yanına gittim. Beni gördüğüne şaşırmadı. Gülümseyerek "haydi gidelim." dedi ve o an onu takip ettiğimi bildiğini anladım. Gülümseyerek "gidelim." dedim. Başımı çevirdiğimde adamın bıçağını çıkardığını gördüm ve büyük bir telaşla "Kenan!" diye bağırdım.

Kenan, hızla çocuğu benim kucağıma verdi ve yana çekilerek bıçak darbesinden kurtuldu. Şansına adam bizim uzağımıza kalmıştı. Bıçak darbesini indirecek hızı da yoktu. 

Kenan yana çekilirken boşa hamle yapan adamın suratına bir dirsek darbesi indirdi ve adam kanayan burnunu tutarak Kenan'ın yüzüne bir bıçak darbesi atmak için hamle yaptı ama bunda da başarısız oldu.

Kenan, adamın kolunu bileğinden tutarak bıçağın yüzüne ulaşmasına izin vermedi ve sol ayağıyla taşaklarına bir tekme atıp bıçağı elinden kaptı. Sinirlendiğini belli etmemek için sırıtarak ve Ecevit ile birlikte yanında olduğumuzu unutarak "siktir git!" diye bağırdı.

"Bir daha bu çocuğunun yakınında seni görmeyeceğim!"

Adam başını sallayarak hızla yanımızdan uzaklaştı.

Kenan da hiçbir şey olmamış, küçük bir kavga yaşanmış gibi gülümseyerek yanımıza geldi.

"Haydi geri dönelim de hesabı ödeyeyim. Sonra da eve gidelim."

Gülümseyerek "ben ödedim." dedim ve Kenan'ın suratının asıldığını gördüm. Gülümsemeye devam ederek "kızma!" dedim. onu yumuşatmak için iki elimle omzundan tuttum. 

"Sen gidince ben de meraklanıp takip ettim. İyi ki de takip etmişim. Takip ederken de kaçmış gibi görünmemek için hesabı ödedim."

Kenan, yumuşadı ve gülümseyerek "tamam." dedi.

"Haydi o zaman gidelim."

"Gidelim." dedim ve Kenan da Ecevit'i kucağına aldı. "Sen de bizimle gel ufaklık." dedi.

O an Kenan'a bir kez daha aşık oldum. Temiz kalbine ve yardımseverliğine hayran kaldım. Elini tuttum ve Ecevit'in sevincini gözlerinden okudum. "Tamam." dediğini duydum ve Kenan, Ecevit'i kucağına aldı. 

Üçümüz Kenan'ın arabasına kadar yavaş yavaş yürüdük. 

Kenan şoför koltuğuna, Ecevit arka koltuğa, ben de ön koltuğa oturdum. Ön koltuğa oturduktan sonra emniyet kemerleri aklıma geldi ve ön koltuktan arka koltuğa uzandım ve Ecevit'in emniyet kemerini, sonra da kendi emniyet kemerimi taktım. Kenan arabayı çalıştırdı ve eve doğru yola çıktık.

🔩Bölüm Sonu🔩