Adalet İçin Öldür (+18) (Ara Verildi)

8. Bölüm

Otobüs yarım saat içinde Kızılay'a ulaştı ve otobüsten inip çok az yürüdüm ve bir köşede durup Kenan'ı aradım.

"Ben Kızılay'a geldim hayatım. Sen ne zaman gelirsin?"

"Sen Dost Kitabevine gir! Ben de on dakikaya falan oraya gelirim."

"Tamam." dedim ve telefonu kapatarak solumdaki merdivenlerden çıktım ve solumdaki Dost Kitabevine girdim. Kitaplara göz gezdirmeye başladım ve bir kitabı seçtim. Duvara sağ omzumu yasladım. Kitabın arkasını okumaya başladım. "Martin Eden." diyen arkamdaki sesi duydum.

"Güzel kitaptır. Almanı tavsiye ederim."

Gülümseyerek arkamı döndüm. "Alacağım." dedim ve Kenan'a sarıldım. Sonra geri çekildim. 

"Hoş geldin!"

Kenan'ın ağzından;

Gülümseyerek "hoş bulduk." dedim ve Bilge'ye baktım. Üzerine giydiği elbiseyle çok daha fazla güzel olmuştu. Bilge'yi öpmemek için kendimi zor tuttum. "Daha kitaplara bakacak mısın?" diye gülümsemeye devam ederek sordum.

Bilge, başını aşağı yukarı salladı ve Martin Eden kitabını alacağını söyledi. Diğer kitaplara bakmaya başladı. Onunla birlikte ben de kitaplara bakmaya başladım. Bilge'nin de önerisiyle İlyada ve Odysseia kitaplarını aldım. Bilge'ye baktım ve onun da Mario Mazzanti romanlarının hepsini aldığını gördüm. Gülümseyerek kitapları zor da olsa Bilge'nin elinden aldım ve kredi kartımı çıkardım. Bilge'nin ısrarlarına karşılık yüzüme ciddi bir hal verdim.  Emir verir gibi "dışarıda bekle!" diyerek kasaya gittim. Bilge dışarıya çıkarken ben de ücreti ödedim ve ben de çıktım. Gülümseyerek "nereye gidelim?" diye sordum.

Bilge, tebessüm etti. "Sen karar ver!" dedi.

Gülümseyerek "tamam." dedim ve elimi omzuna attım. Yanağına bir öpücük kondurdum ve beraber yürümeye başladık. 

"O zaman ilk önce bir yerde yemek yiyelim. Sonra iki kadeh bir şeyler içelim."

Bilge, "olur." dedi ve yürümeye devam ettik. Bir süre sonra bir lokantanın önünde durduk. İçeriye geçecektik ki dilenen sekiz yaşlarında bir erkek çocuğu gördüm. Çocuğun her yeri kir pas içindeydi. Kıyafetleri yırtık pırtıktı. Yüzüne baktığımda morluklar olduğunu gördüm. O an yutkunamadım. Çocuğu birisinin dövüp dilendirdiğini anladım. Bilge'ye içeri geçmesini söyledim.

Bilge "sen ne yapacaksın?" diye sordu. Yolun karşısındaki dilenen çocuğu görmemişti.

Gülümseyerek iki dakikalık işimin olduğunu söyledim ve Bilge'yi içeriye geçirttim. Yolun karşısına geçtim. Çocuğa yaklaştım ve önünde diz çöktüm. Acıyarak baktıktan sonra cüzdanımı çıkardım ve içinde bulunan banknotlardan yüz liralık banknotu gizlice çocuğa verdim.

"Söyle bakalım ufaklık! Senin adın soyadın ne?"

Çocuk verdiğim yüz lirayla çok mutlu olmuştu. Yeşil gözlerinin ışıldamasından bunu anlamıştım.

Gülümseyerek "Ecevit Sarı." dedi.

Ben de gülümseyerek "tanıştığıma memnun oldum." dedim. Ayağa kalktım.

"Yakında seninle tekrar görüşeceğiz ufaklık."

Çocuğun yanından ayrıldım ve lokantaya girdim. Telefonumu çıkarıp Ramazan'ı aradım.

"Alo Ramazan? Sana bir isim vereceğim. Onu araştırıp bana onu dilendiren kişiyi bulsana!"

"Hayırdır? Polis mi oldun?"

Gülerek "hayır." diyerek Bilge'nin karşısına oturdum. Sonra kaşlarımı çattım.

"Polis değil, Adalet Savaşçısı oldum!"

Ramazan, "tamam." dedi ve ben de "sağ ol." diyerek ismi söyleyip telefonu kapattım. Gülümseyerek Bilge'ye baktım.

"Bir şeyler söyledin mi hayatım?"

Bilge, "seni bekledim." dedi ve garsonu çağırdım.

"Ben bir adana kebap, yanına da kutu kola istiyorum."

"Ben de beyti ile portakal suyu istiyorum."

Garson, siparişleri aldıktan sonra gitti.

Ben de gülümseyerek, elimi Bilge'nin masanın üstündeki eline uzandım. 

"Seni çok seviyorum hayatım."

Bilge, gülümseyerek "ben de seni seviyorum balım." dedi ve bir süre sonra yemeklerimiz geldi. 

Yemeklerimizi sohbet eşliğinde yedik klasik olanı yapıp iki çayla iki künefe söyledik. Bu sırada Ecevit'i bir adamın zorla ayağa kaldırdığını gördüm. Bilge'ye bakarak zor da olsa bir şey belli etmemek için yapmacık bir şekilde gülümsedim ve "birazdan geleceğim." diyerek ayağa kalktım. Bilge'nin arkamdan sorduğu soruları yanıtsız bırakarak lokantadan çıktım ve Ecevit ile adamı takip etmeye başladım.

⛏Bölüm Sonu⛏