Miss Americana and the Heartbreak Prince

Chapter 19: Dead Leaves

'Please babygirl, wake up.'

'I'm here. I will always be here.'

'Don't leave me.'

I woke up with a ringing in my head. Tumingin ako sa paligid, at puro puti ang nakikita ko. Hinawakan ko ang ulo ko, at napansin ang benda sa kanang braso ko. Nakaoxygen mask din ako at my body feels so sore.

Napatingin ako sa kaliwa ko at doon ko napansin na may lalaking hindi ko kilala sa may tabi ko.

Hindi ko makita ang mukha niya. Nakaub-ob siya sa kama, at alam kong hindi siya si Jackson dahil brown ang buhok niya. Natatakot ako at kinakabahan. Masakit ang ulo ko, at hindi ko maintindihan ang nangyari sa akin. Ang huli kong naaalala, nagcelebrate kami ni Jackson ng birthday niya, and we made love, and then I passed out?

Nagulat ako dahil gumalaw yung lalaki. Upon seeing his face, all my uneasiness vanished. He has this brown eyes, and those very eyes lit up when it met mine.

"Babygirl? Ayos ka lang ba? Teka, I'll call—"

Hinawakan ko ang kanang kamay niya para pigilan siya.

Tinanggal ko ang oxygen mask ko. "Who are you?"

"Tokyo, huwag ka naman magbiro ng ganyan! Ako ito, si Ken. Alam kong galit ka, pero huwag kang ganyan."

I gave him a puzzled look. "I'm sorry, but I really don't know who you are."

Nagulat ako sa mukha niya. He looked hurt. He looked up, tapos umiling siya. Tumingin siya muli sa akin at ngumiti.

"Sorry, I'll call the doctor."

He squeezed my hand three times bago niya ito bitawan. He opened the door, pero nahirapan ata siya dahil may mga tao sa labas ng room ko. He quickly closed it, pero I caught a glimpse of some faces, hoping I can see Jackson, or my brother, but they aren't there.

I tried na bumangon, pero hindi ko talaga magawa. I looked at the bedside table, pero wala din ang phone ko doon or kahit anong bagay na may halaga sa akin. I am so confused and physically hurt and I want to see Jackson.

Bumukas bigla yung pinto, at inaasahan kong ang doktor lang at nurse ang papasok, pero may kasunod siya na mga di ko kilala. I kept looking, and there he is: my Jackson.

Nafeel ko ang strength ko a bumabalik. I sat upright. I smiled and looked at him. He was confused, and he has this aura na ayaw niyang lumapit, which confused me in return dahil boyfriend ko siya at dapat siya ang nandito sa tabi ko.

"Ms. Siy? Are you listening?"

Napatingin ako sa doktor. "I'm sorry. Who are you? And what are you sayng? I'm so confused and overwhelmed. I'm really sorry."

Nakita ko ang pagtitinginan nung mga strangers na nasa tabi ng doktor. Hindi ko na lang sila pinansin dahil baka mga intern sila or something.

"Ms. Siy, I am Dr. Von Rivera. You had a car accident, and you've been asleep for 2 weeks."

"What?" Paano nangyari 'yon? I mean nasa condo kami ni Jackson yesterday, I mean 2 weeks ago. But how?

"Yes. You suffered from a head trauma, and I believed na nakainom ka nung nagdrive ka. What do you feel now?"

"I don't know. I feel overwhelmed. I am confused. I'm just 15 years old, bakit ako iinom?"

Nanlaki ang mata nung mga 'intern' sa sinabi ko. That "Ken" guy looked away, and Jackson was dumbfounded.