Be You Do You For You

BDF 01 "worst feelings"

Sa panahon ngayon ay kakaiba na!
May iba't ibang uri ng pamumuhay andiyan ang kahirapan sa buhay ng isang tao,may pinanganak naman na maswerte sa buhay nabibili at nakukuha nila ang kanilang kagustuhan. Nandiyan ang mga taong kung makapanakit ng kapwa tao ay kala mo sila na ang may karapatan o may kapangyarihan.

Well, ganyan na ang pamumuhay ng tao kaya dapat na tayong masanay. Mahirap man pero wala eh naging ganyan na ang mundo ngayon. Kaya ang kailangan na lang natin gawin ay sumabay sa agos ng sapa i mean ng buhay.

I am Zelle Vaeril levinus ,23 years old. I pray not because i need something, but because i have a lot to thanks God for. Hindi niya kasi ako pinabayaan sa panahong nasa pighati ako at sa panahong may mabibigat akong pagsubok. Kahit wala ang pamilya ko sa tabi ko pero siya nandyan lagi.

Tumayo na ako at lumabas ng simbahan. Bagong buhay bagong pag asa sabi ko sa isip ko at napabuntong hininga. Inilibot ko ang paningin ko sa kalsada ang daming makakanin na tinitinda kaya lumapit ako sa isang ale.

"ale,pabili nga ho ng dalawang ube na makakanin" tumango lang si ale at inabot niya sakin na nakaplastick na.

Inabot ko narin sa kanya yung bayad ko "salamat ho" sabi ko at nginitian siya.

Naglakad ako at pumunta sa lugar kung saan makakapagrelax ang isip at puso ko. Malapit lang naman iyon dito kaya hindi ko na kailangan sumakay pa.

Sa lugar na ito napakaaliwalas maraming puno at mahangin. Umupo ako sa malambot na damo at Sumandal sa puno na lagi kong ginagawa tuwing nag iisa ako. Kinain ko narin yung binili kong ube na makakanin.

If what's ahead scares you and what's behind hurts you THEN LOOK UP!
tumingala ako at unti unting namuo ang tubig sa mga mata ko. Di ko parin tanggap bakit kailangan mong gawin iyon? Ang sakit bulong ko sa sarili ko. "I try not to miss you ,but in the end. I still do." miss na miss na kita 1year na ang lumipas pero andito ka parin sa isip at puso ko hanggang kailan? Hanggang kailan kita iiyakan? Hanggang kailan kita mamahalin ng ganito? Bahagyang bumuhos muli ang mga luha ko.

"When life changes to be harder, Change yourself to be stronger" narinig kong wika ng isang lalaki. Kaya inangat ko ang ulo ko mula sa pagkakayuko. Kaninong boses iyon? Pagtataka ko.

"Worst feeling is not being lonely. It's being forgotten by someone you could not forget" At sumilip siya sa likod ng punong sinasandalan ko.

"What do you mean?"pagtatanong ko sa kaniya.

"Hindi lahat ng taong gusto mo ay mapapasaiyo...tulad ng bagay na gusto mo at hindi mo makuha ..may mga tao ring kahit gustong gusto mo..kung hindi naman siya nakatadhanang mapasaiyo..Hindi mo siya makukuha kahit anong paraang pa ang gawin mo.
wag mong hahayaan na lagi ka na lang iiyak gawin mo ang dating ginagawa mo noong hindi mo pa siya kilala"wika pa nito

Napaisip ako bakit ko nga ba kailangan maging ganito kung siya ay nag papakasaya na sa ibang tao tapos ako hanggang ngayon umiiyak parin sa kanya. Masyado ko siyang minahal kaya mahirap sakin na kalimutan na lang siya ng ganon ganon kung siya ay mabilis na nakamove on , ako hindi.

Tumayo ang lalaki nginitian niya ako at naglakad papalayo.

-------

Umuwi ako na mugto parin ang mata ko. Ewan ko ba kung bakit ang hirap para sakin kalimutan ang lahat. Napaisip ako sa sinabi nung lalaki kanina sakin. Bakit parang same kami ng pinagdadaanan relate na relate siya sa nararamdaman ko ganon?! Ah! Baka heartbroken din tulad ko pero siguro siya nakamove on na. Sinabunutan ko sarili ko "kailangan mo nang mag move on zelle sundin mo yung sinabi ng lalaki kanina" sabi ko sa sarili ko di naman siguro masama kung susundin ko yung payo nung lalaki eh!

Wala akong gana kumain kaya naghalf bath na lang ako at natulog dahil hanggang ngayon wala parin ako sa wisyo. Sana bukas wala na itong nararamdaman ko sana bukas limot ko na ang lahat. Ipinikit ko ang aking mga mata at pinilit matulog.

(Hello,readers! Don't forget to votes and comments💜)