Our Past | seongsang

on sekiz

"san,siktir..." dedi seonghwa san'ın üstüne çıktığında.

"şşh... birinin bizi duymasını mı istiyorsun?" san seonghwa'nın dudaklarına parmağını dayadı ve seonghwa başını iki yana salladı.

-

ertesi gün ikisi de çok büyük bir baş ağrısı ve pişmanlık duygusuyla okula gittiler. 

"wooyoung ve yeosang'a söylemeliyiz ama bize gerçekten kızabilirler." 

"onlara ne söyleyeceğiz?"  diye sordu san

"dün gece yaptığımız şeyi... kendimi suçlu hissediyorum." 

"ama hoşumuza gitti... neden kendimizi suçlu hissedelim ki?" san omuz silkti. 

"sarhoştuk ve net düşünemiyorduk." 

"ama yapma imkanın olsaydı bunu bir daha yapmayacakmışsın gibi konuşma." san sırıttı. 

"iyi... evet" 

"kesinlikle... öyleyse neden bu konuda kötü hissediyorsun? hiç olmamış ve kimse öğrenmeyecekmiş gibi yapalım." 

"hey millet" yeosang wooyoung ile onlara doğru yürüyordu. 

"ah,merhaba" seonghwa ona küçük bir gülümseme verdi. 

"neden ikiniz fazlasıyla bitkin görünüyorsunuz? dün gece dışarı mı çıktınız?" diye sordu wooyoung onlara

"e-evet" seonghwa başını salladı. "içecek çok şeyimiz vardı." 

"bizi neden davet etmediniz?" wooyoung kaşlarını çattı. 

"okul gecesi olduğu için gelmek isteyip istemeyeceğinizden emin olamadık." dedi san.

"peki neler yaptınız?" 

"ah biraz içki içtik ve san'ın evine döndük." dedi seonghwa. "hepsi bu" 

"iyi tamam" wooyoung başını salladı ve gülümsedi. daha sonra san'a döndü ve ona bir öpücük verdi. 

"hwa bu gece benim evimde mi kalacaksın?" diye sordu yeosang ona. "hadi... dün gece seni gerçekten özledim." dedi utangaç bir şekilde.

"tabii ki " seonghwa başını salladı. " ben de seni özledim." 

"şey sınıfa gitmem gerekiyor." 

"seni oraya götüreceğim." seonghwa yeosang'ın eline uzandı ve gitmeden önce san ile wooyoung'a veda ettiler.

-

yeosang,jisung ve seonghwa; yeosang'ın evine vardıklarında seonghwa kanepeye oturdu ve telefonunu çıkardı. dün gece olanları yeosang'a anlatmaya çalışıyor ama nasıl tepki vereceğinden korkuyordu. 

"oh, eve gelmişsiniz" yeosang'ın annesi onlara gülümsedi.

"evet" yeosang seonghwa'nın yanına oturmadan önce başını sallayıp gülümsedi. 

"yemek neredeyse pişmek üzere, bana birkaç dakika verin"  dedi annesi ve mutfağa geri döndü.birkaç dakika sonra yemek pişti ancak henüz hiçbiri aç değildi. bu yüzden onlarla birlikte oturma odasına oturdu. 

"teyzeciğim  bana bebeklik zamanlarımdaki resimlerimi göstereceğini, sende biraz olduğunu söylemiştin." dedi jisung ona 

"doğru! gidip fotoğraf albümlerini alayım." ayağa kalktı ve onları almaya gitti. 

yeosang jisung'a baktı. annesinin büyük olasılıkla seonghwa'ya küçükken çekilmiş utanç verici fotoğraflarını göstereceğini biliyordu. 

"getirdim" yeosang'ın annesi tekrar oturdu ve fotoğraf albümlerini sehpanın üzerine koydu. 

"aww şirin" seonghwa yeosang'ın bir küçüklük fotoğrafını görünce gülümsedi. barış işareti yapıyordu. "sanırım küçüklüğünden beri barış işaretini yapmayı gerçekten seviyorsun."  seonghwa yeosang'a döndü. sosyal medyada paylaştığı selcalarda her zaman barış işareti yaptığını hatırlıyordu. 

"dur" yeosang utanmış bir şekilde yüzünü kapattı. 

özel olarak o fotoğraf yüzünden değil onun yanındaki bir fotoğraf yüzündendi. ondan kesinlikle nefret  ediyordu. eskiden okuldaki en havalı çocuk olduğunu düşünüyordu ama şimdi birkaç yıl sonra onu her gördüğünde utanıyordu. seonghwa sadece fotoğraflara baktı ve sayfaları çevirdi. sonra yeosang'ın anne ve babasıyla bir fotoğrafını  görünce durdu...

"bu senin baban mı?" diye sordu seonghwa ona ve yeosang başıyla onayladı. 

"evet... onunla sadece birkaç fotoğrafım var." 

"pekala... başka bir fotoğraf albümüne geçelim." yeosang'ın annesi seonghwa'dan fotoğraf albümünü aldı ve ona başka bir tane verdi. 

-

geç olduğunda ve uyku vakti geldiğinde seonghwa ve yeosang, yeosang'ın yatağında yüzleri birbirlerine dönük şekilde uzanıyorlardı. 

"tekrar kalmaya karar vermene sevindim" yeosang gülümsedi. " dün gece kendimi biraz yalnız hissettim." 

"emin misin?" diye sordu seonghwa "kabuslarım yüzüne kendimi bile kızdırıyorum. seni uyandırıp durdum" kaşlarını çattı.

"hayır sorun değil.. ama kabusların hakkında konuşmak ister misin?"  seonghwa cevap vermeden önce bir süre düşündü. 

"şey... ben küçükken ailem bir araba kazasında öldü. yara izi o şekilde oldu." devam etmeden önce derin bir nefes aldı. "o gün arabadayken onları bilinçsiz ve vücutlarından kanlar akarken gördüm. yardım için çığlık atmaya devam ettiğimi hatırlıyorum ve sonra bir adam gördüm bize doğru yürüyen... ama o durumun ne kadar ciddi olduğunu görür görmez arabasına koştu ve uzaklaştı. her zaman gördüğüm kabus da bu" 

"bu korkunç" yeosang kaşlarını çattı

"yara izin nasıl oldu?" diye sordu seonghwa ona

"ben de bir araba kazası geçirdim." dedi yeosang. "ama o günden hiçbir şey hatırlamıyorum. küçüktüm ve tek hatırladığım şey hastanede uyandığım an. " iç çekti. "ama bunun hakkında konuşmayı bırakmalıyız." 

"katılıyorum." seonghwa başını salladı ve yeosang'ı kendine çekti. yeosang''ın gözleri genişledi. 

"ne-ne yapıyorsun?" 

"sadece sarılmak istiyorum" seonghwa küçük bir gülümseme verdi. " ama şimdi düşünüyorum da ... aynı yatakta uyumak iyi bir fikir olmayabilir." 

"niye olmasın ki?" 

"çünkü..." diye başladı seonghwa " şu anda seni gerçekten öpmek istiyorum." dedi yeosang'a küçük bir öpücük vermek için eğilmeden önce. 

ama uzaklaşmak üzereyken yeosang kollarını ona sardı ve onu üstüne  çekti. öpücük kızışmaya başladı ve yeosang'ın elleri kısa bir süre sonra seonghwa'nın gömleğinin altındaydı. amcak seonghwa öpüşmeden uzaklaştı. 

"sorun ne ?" yeosang, seonghwa'nın üstünden inip ayağa kalkmasını sordu. "çok mu hızlı gidiyoruz? üzgünüm öyle olsun isteme-"

"hayır öyle değil" seonghwa başını iki yana salladı. "sana bir şey söylemeliyim. sana karşı dürüst olmak istiyorum." 

"nedir?" yeosang seonghwa'nın ne söyleyeceğini bilmediğinden biraz gergin bir şekilde oturdu. 

"dün gece bir şey oldu." seonghwa aşağı baktı, sonra yeosang'a geri  döndü. "san ve ben dün gece bir şey yaptık... yapmamamız gereken bir şey... ve sonra başka bir şey oldu."