LANET OLASICALAR

22. Bölüm

Derin Arslan'dan...

Deniz'in dedikleriyle ona dehşetle bakmaya başladım.

Bu...

İçim acıyordu.

Herkes susarken dayanamadım ayağa kalktım ve bağırmaya başladım.

"Sen! Sen bunu bize nasıl söylemezsin Deniz! Nasıl söylemezsin... Ben sana her şeyimi anlatırken, biz sana anlatırken niye bize demedin?"

Gözümden bir yaş aktı.

Kendim için değildi.

Deniz'in yaşadıklarınaydı.

Kardeşim içindi.

Elimin tersiyle gözyaşımı sildim o sırada Mira ayağa kalktı ve yavaşça Deniz'in yanına ilerleyip önünde diz çöktü. Konuşmadı. Ne diyebilirdi ki.

Aramızda en duygusal olan hep Mira'ydı. Konuşmaya başlarsa ağlayacaktı.

Sustu.

"Siktir!" Diye bağırdım. "Bana anlatmadın. Bize anlatmadın. Acını paylaşmama izin vermedin. Şuan kendimi bok gibi hissediyorum. Bana anlatmalıydın. Bana niye anlatmadın Deniz?" Son cümlelerimde sesim kısılmıştı.

Eliyle gözlerini sildi.
"Nasıl anlatacaktım? Ne diyecektim? Bana acıyarak bakacaktınız!" Diye bağırdı.

Ona acımak mı?

Deniz'e?

Delirmek üzereydim.

"Acımak mı? Sana acıyacaktım öyle mi? Lan!" Seslice nefesimi verdim. Sakin olmalıydım. Çünkü karşımda Deniz vardı ve ben sakin olmadığımda kolayca kalp kırardım...

Ama onun kalbini kırmak kendi kalbimi kırmakla aynı şeydi.

"Ben sana acımam. Herkesten bekleyebilirsin ama benden asla. Çünkü ben hep sana hayran oldum Deniz. Güçlü duruşuna yıkılmamana. Ama sen benim sana acıyacağımı düşündün. Ben sana acımam ki"

Deniz artık hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştı. Birşey demeden odasına çıktı. Mira arkasından gidicekken onu durdurdum.
"Biraz yanlız kalsın Mira. Sonra gidicez yanına bekle" dedim ve Ateş'lere döndüm.

"Hadi gidin sizde geç oldu." Dedim. Başlarını salladılar ve ayağa kalktılar. Mira Doruk ve Savaş'la kapıya gidiyordu.

Onlara baktıktan sonra kafamı Ateş'e çevirdim ve gözlerine baktım.

Gözleri bana aklımı kaçırabilirdi.
Gözleri beni deli edebilirdi.
Gözlerinin güzelliği beni taşa çevirirdi.

Sanki bunları anlamış gibi bana iyice yaklaştı ve önüme gelen bir tutam saçı arkaya atarak elini yanağıma koydu.

Artık eli yanağımdaydı.

Eli yanağımı okşuyordu.

Ondan ayrıldım ve "Hadi git" dedim. Bana son kez baktı ve evden çıktı.

Mira yanıma geldi ve bana baktı.
Bende ona bakarken bir anda aklıma gelen şeyle gülümsedim. Onun da aklına gelmiş olacaktı ki o da gülümsedi.
"Sen şimdi koş markete git bende buraları hazırlayayım" diyerek Mira'yı arkamda bıraktım ve hemen odama çıktım 3 tane yastık ve 3 tane de battaniye aldım. Odamdan çıktım ve hemen koridorun sonundaki film odasına girdim ve orayı hazırlamaya başladım...