Medya: Açın dediğim yerde açın.
Derin Arslan'dan...
Şuan hepimiz masada oturmuş yemek yiyorduk. Daha doğrusu Eftalya teyze ve o adam yiyordu. Kimseden ses çıkmıyordu.
Benden bile...
Savaş Deniz'in elini tutmuş güç vermek istercesine eline bırakmıyordu. Gülümsedim. Sonunda Deniz'im de mutlu olucaktı.
Çatalını masaya bırakan Eftalya teyze bize döndü ve "Çok sessizsiniz kızlar? Hadi Deniz ve Mira'yı geçtim de Derin sen sürekli konuşuyordun" dedi ve gülümsedi.
O adam varken hiçbirşey olmamış gibi sohbet etmeyi mi planlıyordu.
Ah! Delirmek üzereyim.
"Ne konuşmamı bekliyorsun Eftalya teyze? Geldik seni gördük iyi hoş, sonra bir baktık, istenmeyen ot burnumuzun dibinde bitmiş!" O adama bakarak imayla konuşmuştum. Deniz'e yaptıkları yüzünden onu gördüğüm an onun üzerine atlamak isterken oturmuş o adamla aynı masada oturuyorduk!
Susmadım ve devam ettim "Hadi biz neyse de sen bu adamla Deniz'i aynı masaya nasıl oturtursun? Bu kadar basit mi olay? Olan her şeyi unutup burda sizle sohbet etmemizi mi istiyorsun? Bunu istiyorsan boşuna bekleme Eftalya teyze. Sana saygım olmasa burda neler yapabileceğimi biliyorsun."
Evet Eftalya Teyze olmasaydı ve Deniz'in üzülmeyeceğini bilmeseydim o adama yapacaklarım vardı. Deniz'i ne kadar yaraladıysa o kadar yara almalıydı.
İt herif!
Ateş kulağıma "Sakin ol Deniz burda Derin" diye fısıldadı.
Eftalya Teyze derin bir nefes verdi ve konuşmaya başlayacakken Deniz onu kesti ve konuşmaya başladı "Ne diyeceksin anne? Artık bizi bekletme ve söyle."
"Bizimle beraber gelmeni, bizle yaşamanı istiyoruz Deniz." Eftalya teyzenin bunu demesiyle Deniz şok oldu, şuan nefes aldığından bile şüpheliydim...
Mira susuyordu ama gözleri dolmuştu, bu sefer sinirindendi biliyordum. Doruk onun elinden tutarken, Savaş'a döndüğümde çenesinin kasıldığını ve Deniz'e baktığı gördüm.
Herkes niye sakindi lan?!
Yok valla ben sakin olamam.
Hemen ayağa kalktım ve masada duran bardağı yere atmamla herkes irkildi öfkeli gözlerimi Eftalya Teyze'ye çevirdim ve konuşmaya başladım.
"Deniz'i alacaksın öyle mi? Onla yaşayacaksın öyle mi? Bizi ayıracakın! Onu bu adamla‐"
"O adam dediğin Deniz'in babası Derin! Kendine gel ve haddini bil!."
"Bilmiyorum kendime de gelmiyorum. Sen bu adamı hala Deniz'in babası olarak görebiliyor musun Eftalya Teyze! Burda kendine gelmesi gereken tek kişi sensin! Deniz'i yanımızdan alamazsın! Sıkıyorsa denersin. Kendimi veririm ama Deniz'i asla. Deniz o evde sizle yaşamayacak!" Son sözümü de söyleyip oturdum.
Hah! Deniz'i alıcakmış...
Nah Alırsın!
Eftalya Teyze bana cevap vermeden Deniz'e döndü "Sadece sordum istersen bizimle olacaksın. İstemezsen sıkıntı değil."
Deniz derin bir nefes aldı ve konuştu
"İstemiyorum. Ben kardeşlerimle mutluyum. Şimdi başka birşey yoksa, gidiyoruz." Dedi ve ayağa kalkarken Eftalya Teyze konuşmaya başladı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LANET OLASICALAR
HumorDeniz, Derin ve Mira... Onlar Lanet Olasıcalar... Kötü bir çocukluk, kötü bir aile... Ama her şeye rağmen güçlü ve mutlu olan 3 arkadaş... bu onların hikayesi. Ve hiç olan hayatlarının hiçliğini dolduracak 3 genç adam... Savaş, Ateş, Doruk. Bu onlar...
