Bağlımlıydım...
Tükettiğim ilaçlara değil,
Hissettiğim boşluğa.
Bağımlıydım...
Güce kudrete değil,
Bir adamın kokusuna.
Bağımlıydım...
Herhangi bir adama değil,
Şehrin şeytanına.
Bağımlıydım...
Hem de kim olduğumu unutacak kadar çok.
Başlangıç tari...
Başladığınız saati ve tarihi yorum bırakmayı unutmayın!
Wattpad'de en uzun yedi bin kelime yazdığımı hatırlıyorum. Xanax'da da üç binin altına düşmeyeceğime yemin edebilirim. Sizlere iyi eğlenceler, yeniden hoşgeldiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arabayı evin önünde durdurduğum da derin bir nefes almıştım. Çok yorgundum. Yolculukları pek sevmezdim ve yükseklik en büyük korkularımın arasında birinci sırada geliyordu. Ve şimdi Tanrıya şükürler olsun, evime ulaşabilmiştim.
On iki saatlik uçak yolculuğunda bir dakika bile olsun uyuyamamış, gergin bir şekilde uçağın inmesini beklemiştim. Arabamın kapısı bir koruma tarafından açılırken diğerleri de çoktan bagajdaki valizleri çıkarmaya başlamışlardı.
Temelli olarak Kore'ye dönmüştüm. Dört- beş senedir İngiltere'deydim. Babamın işini öğrenmek ve ondan sonra en iyi şekilde devam ettirebilmek için dünyanın en iyi üniversitelerinden birini kazanmış, Cambridge'de iyiler ile çalışmıştım.
"Hoşgeldiniz Lalisa hanım."
Korumaya gülümseyip baş selamı verirken arabadan inmiş, topuklarımın üzerine çıktığımda beklemeden evime doğru adımlamaya başlamıştım. Babamı çok özlemiştim. Jisoo ve Chae-young'u da. Hemen onlarla buluşup kucaklaşmak istiyordum.
Geniş bahçeyi geçip kapımın önünde durduğumda beni bekledikleri her hallerinden belli olan yardımcılarımız daha ben kapıyı çalmadan aralamış, genişçe gülümsemiştiler.
"Hoşgeldiniz."
Bazı tanımadığım yüzler vardı fakat yine de genişçe gülümsemiş ve onlara selam verip "hoşbuldum." Demiştim.
Genç bir yardımcı elimdeki çantayı alırken Tae-yong Unni diye seslendiğim ve yıllardır bizimle çalışan yardımcımız:
"Salonda bekliyorlar."
Demişti. O tarafa yönelirken hızlı adımlar atmış ve görmek istediğim üç insanı da karşımda bulmuştum.
"Lalisa..."
Babam dolu gözlerle bana bakarken birkaç adımda ona ulaşmış ve boynuna sarılmıştım. Çok uzun zaman olmuştu. Yüreğimdeki özlem ağırlığı da körüklenmeye başlamıştı.
"Hoşgeldin kızım..."
Kendi gözlerimin de dolduğunu hissederken burnumu çekmiş ve beni bekleyen Jisoo ve Chae-young'a da sarılmıştım.
