Bağlımlıydım...
Tükettiğim ilaçlara değil,
Hissettiğim boşluğa.
Bağımlıydım...
Güce kudrete değil,
Bir adamın kokusuna.
Bağımlıydım...
Herhangi bir adama değil,
Şehrin şeytanına.
Bağımlıydım...
Hem de kim olduğumu unutacak kadar çok.
Başlangıç tari...
Selam! Bu bölümde duyguyu ne kadar geçirebildiğimi test ettim. Eğer iyi bir iş başarmışsam ağlamaya hazır olun derim. Çünkü duygu durumunuz bir hayli değişecek. İyi eğlenceler.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Barrow...
Dudaklarımdan dökülen tek kelime buydu. Benim yaşadığım ev...
"Lalisa sakin ol."
Kızlar haberi aldıktan sonra gelmek istemişti. Ama bana sakin ol diyen Chae-young ya da Jisoo değildi. Jennie'ydi. Gözlerim aynadan onu bulduğunda gülümsemiştim. Bu gülümseme... Acı ve merakın harmanlamış bir hayliydi. Jennie'ye durumumu anlatacak kadar anlaşılırdı. Arabayı hızla sürerken aklımdam yüzlerce düşünce geçiyordu. Barrow her zaman kalabalık olurdu. Ji-yong da içindeydi. Tanrım ona bir şey olursa...
Snakes'in sokağına girdiğimizde her zaman ki ihtişamlıyla duran Barrow'ugörememiştim. Araba o tarafa yaklaşsa bile o büyük binayı göremiyordum.
Daha sonra arabayı durdurmuştum. Hızla kapısını açıp çıktığımda Barrow'un etrafındaki kalabalığı ittirmeye başlamıştım. Sığınağımı görmek istiyordum. İnsanları bir bir ittirirken kızların arkamdan geldiklerini biliyordum ama sanki kulaklarım sağır olmuş gibiydi. Hiçbir şey duyamıyordum. Barrow'un etrafında itfaiyeler ve sağlık ekipleri vardı. Mavi ve kırmızı ışıklar gözlerimi alıyordu.
Kalabalığın en önüne geçince gözlerime bir beden takılmıştı: CL...
Yerde oturuyordu.
Titriyordu.
Yanında kim vardı göremiyordum.
Ama kulaklarım artık bir sesi duyuyordu.
CL'inhıçkırıklarını...
Sonra gözlerim sığınağıma yeniden gitmişti. Kocaman bina çökmüştü... Yok olmuştu. Gözümden bir damla yaş yavaşça süzülmeye başladığında elimin tersiyle hızla silip CL'in yanında durmuştum. Göçükten çıkarılan bedenler hemen ambulanslara bindiriliyordu. Olanları anlayamıyordum. Bedenim buz kesmeye başlamıştı. Ekipler yaralı bedenleri kurtarmaya çalışıyordu.
"Lisa... Onu bulamıyorlar."
CL yanına geldiğimi anlar anlamaz boynuma sarılmıştı. Ji-yong... Abim yerine koyduğum adam... Nasıl bulunamazdı?
"Şşt, güçlü kal. Ona hiçbir şey olmaz."
Ji-yong'a gerçekten bir şey olmamıştır değil mi? Hayatımın bir ayı onunla beraber geçmişti ve onu çok seviyordum. Şimdi hiçbir şey demeden... Çekip gitmezdi değil mi? Beni yalnız bırakmazdı.
