Bağlımlıydım...
Tükettiğim ilaçlara değil,
Hissettiğim boşluğa.
Bağımlıydım...
Güce kudrete değil,
Bir adamın kokusuna.
Bağımlıydım...
Herhangi bir adama değil,
Şehrin şeytanına.
Bağımlıydım...
Hem de kim olduğumu unutacak kadar çok.
Başlangıç tari...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Midem kasılırken gelen kusma isteği ile gözlerimi aralamış, kendimi bir tuvalettin önünde bulmuştum.
"Kus Lisa!"
Chae-young'un endişeli sesi ile midem yeniden kasılmış, emrine itaat etmekten başka çarem kalmamıştı.
Ellerimle tuvaletten destek alırken, yanımdaki bir diğer beden de saçlarımı tutuyordu. Boğazımı yakan acı ve damağımda kalan iğrenç tatla beraber geriye çekildiğimde midemde hiçbir şey kalmadığına neredeyse emindim.
Jisoo ve Chae-young iki yanıma otururlarkenyüzüme endişeli ile bakmışlardı.
"Daha iyi misin?"
Jisoo yüzüme düşen bir saçı geriye atarken bu soruyu fısıldamıştı. Başımı olumlu anlamda salladığımda gülümsemeye çalışmıştım. Fakat Chae-young çıplak bacağıma vurmuş ve geriye çekilmişti.
"Sen uyuşturucu mu kullanıyorsun?"
Aslında pek bir şey hatırlamıyordum. En son Chae-young'un yanındaydım ve daha sonrası... Çok hızlı gelişmiş olmalı ki hiçbirini hatırlamıyordum.
"Hayır, saçmalama ne uyuşturucusu?"
Kızlar kaygı bozukluğum olduğunu bilmiyorlardı. Bu ailemden sakladığım küçük bir sırdı. Yeni gittiğim bir şehirde çok fazla zorlanmıştım ve bu haplar sayesinde hayatta kalabilmiştim. Aynı şimdi bırakırken zorlandığım gibi.
"O çocuk doz aşımı olduğunu söyledi! Lalisaaz kalsın ölüyordun!"
Pekâlâ...
Pekâlâ...
Pekâlâ...
Sanırım hatırlamadığım fakat önemli olan pekçok şey vardı.
"Chae-young neden söz ediyorsun? Ben hiç bir şey anlamıyorum."
Şu anda parti mekanındakine benzer bir tuvalette, zemininde, oturuyorduk. Ve benim buraya nasıl geldiğimden bile haberim yoktu. Biri özetlemeliydi.
