DISCLAIMER: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Nakaupo ako sa isang waiting shed na kung saan napatulala ako sa pader nito. Punong puno ng sulat, teka bandalism 'to ah. Binasa ko ang bawat nakasulat sa pader.
'Love is blind?', hindii ako naniniwala dyan!
Hindi naman nakakabulag ang pagmamahal e. Ang alam ko lang, masyadong masakit kapag nagmamahal ka pero di'ka mabubulag hindi ba?
Basta ako, di ako magpapakabulag dahil lang sa love na yan. Sabi ng lola ko, di lang daw puso ang pinapairal kapag nagmamahal. Isa daw kase siya sa mga taong nabulag dahil nagmahal lang sya ng sobra at ayaw niyang matulad ako sa kanya.
"Love is blind? Ano ba talaga ibig sabihin nito? Bakit laging sinasabi samin ni lola na nabulag sya sa pagmamahal n'ya" Tanong ko sa sarili ko.
"Hindi mo malalaman, kung hindi mo susubukang magmahal. Ako nga pala si Vincent" Tugon ng isang boses lalaki mula sa likuran ko. Lalaking magulo ang buhok at may salamin sa mata.
Nerd ba siya? Para s'yang weirdo, baduy basta ewan. May lalaki palang ganito?
Dito ako nakatira pero bakit ngayon ko lang siya nakita?
Siguro bagong lipat?
"Ako naman si Anrena" tugon ko sabay ngiti.
Bata palang kami, naging mabuting magkaibigan na kami ni Vincent dito sa San Jose, Batangas. Grade 4 ako, samantalang Grade 5 siya. Hindi man kami makapaglaro, pinupuntahan naman niya ako sa bahay para sabay kaming pumasok sa paaralan. Ngunit dumating ang araw na hindi naman inaahasan.
February 25, 2007
"Buti nalang dumating ka, ano kase huhuhu" iyak ako ng iyak habang nagsasalita
"Anre, bat ka umiiyak? May masakit ba sa iyo?" tanong nya
"Magpapaalam na ako sa iyo Vincent, doon na ako titira sa Tiaong. Sobrang mamimiss kita huhuhu" pamamaalam ko habang patuloy na bumubuhod ang luha sa mga mata ko
Hindi nakapagsalita si Vincent dahil umiiyak siya.
Nasasaktan ako sa nakikita ko, ngayon lang ako nagkaroon ng lalaking kaibigan na umiyak ng ganito.
"Sana magkita muli tayo, paalam kaibigan ko" umiiyak na paalam niya
Tumalikod na ako dahil dumating na si Mama, pinasakay na niya ako sa pick up para makaalis na........
Bukod sa kapatid ko, si Vincent ang taong nagpapasaya sa akin ng sobra.
Darleng🍀
AGAIN. The written stories about person, place and events are not real which are imagined by the author.
According to Merriam-Webster, plagiarism is the act of using another person's words without giving credits to the writer.
Credits to Carla Castillo for the book cover
Also, I acknowledge Erica Motol for the latest book cover.
Date started: September 1, 2020
Please like, comment and share.
Thank you muaaa;*
BINABASA MO ANG
I'm Blind With You
Ficção Adolescente'Love is Blind' Nakakabulag ba talaga ang pagmamahal? Do I believe that 'Love is Blind'? Yes. No. Maybe Yes? Kase kapag nagmamahal, ginagamit ay puso't hindi ang mga mata. Love came from our heart, heart which has no eyes. No? Because I don't under...
