Désolé { I'm Sorry } [ Completed ]

''24''

ရီေပၚ ယုန္ေလးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာကစားေနတဲ့ က်န္႔ေကာကို တိတ္တိတ္ေလးခိုးၾကည့္ေနလိုက္တယ္ ။ ဘာအပူအပင္မွမ႐ွိဘဲ ေအးခ်မ္းေနတဲ့က်န္႔ေကာက မေသမ်ိဳးေလာကက ဆင္းသက္လာတဲ့ နတ္ဘုရားတစ္ပါးအလား ။ သူ႔အတြက္ေတာ့ ဘာနဲ႔မွမလဲႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အဖိုးတန္တယ္ ။

ျမက္ခင္းႏုႏုေလးေပၚမွာ အားပါးတရထိုင္ကာ ယုန္းေလးေတြကိုေပြ႔ပိုက္ၿပီး ရယ္ေမာေနတဲ့က်န္႔ေကာနား တိတ္တိတ္ေလးသြားကာ အေပၚကေနအုပ္မိုးၿပီးၾကည့္လိုက္တယ္ ။ အ့ံျသရိပ္ေတြျဖတ္ေျပးသြားတဲ့ မ်က္လံုးေလးနဲ့ ပြင့္ဟသြားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးေၾကာင့္ အသည္းတယားျဖစ္လာၿပီး ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြကို ခ်စ္စႏိုးတဲ့နမ္း႐ိႈက္လိုက္တယ္ ။

" ရီေပၚ? ျပန္ေတာင္လာၿပီလား အေစာႀကီးပဲ႐ွိေသးတာကို ''

" ေကာကိုအရမ္းလြမ္းလို႔ ေစာေစာျပန္လာခဲ့တာေလ အစကေကာကို ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူေခၚသြားဖို႔ စိတ္ကူးထားေပမဲ့လည္း ေကာကႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနလို႔ မႏိုးရက္ေတာ့လို႔ေလ ''

ရီေပၚ က်န္႔ေကာရဲ႕ေဘးနားမွာထိုင္ခ်လိုက္ကာ ဆံပင္ေလးေတြကို ျမတ္ႏိုးစြာနဲ႔ ခပ္ဖြဖြေလးပြတ္သပ္လိုက္တယ္ ။ က်န္႔ေကာက သူ႔ဘဝရဲ႕တစ္ခုတည္းေသာ ႐ွင္သန္ရာအလင္းေရာင္ေလး

" ရီေပၚ ဒီမွာၾကည့္! ယုန္ေလးေတြကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္မလား ''

ယုန္ေလးကိုပိုက္ၿပီး သူ႔ကိုေမးလာတဲ့က်န္႔ေကာ ။ ရီေပၚလည္း ေထာက္ခံတဲ့အေနနဲ႔ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္တယ္ ။ ယုန္ေလးေတြကခ်စ္ဖို့ေကာင္းတာမွန္ေပမဲ့ က်န့္ေကာက ထိုယုန္ေလးေတြထက္ အမ်ားႀကီးပိုခ်စ္ဖို့ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ စကားကိုေတာ့ စိတ္ထဲကေနပဲေျပာလိုက္တယ္ ။

က်န္႔ေကာရဲ႕လက္ေလးကိုကိုင္လိုက္ေတာ့ ေအးစက္ေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြက သူ႔ကိုမ်က္ေမွာင္ျကဳတ္သြားေစတယ္ ။ ဒါေပမဲ့လည္း သူ႔ခ်က္ျခင္းအျမန္ျပန္ထိန္းလိုက္တယ္ ။ သူရဲ့နူးည့ံတဲ့ပံုရိပ္ကို ထိန္းထားနိုင္ရမယ္ ။ အျပင္မွာဘယ္အခ်ိန္တည္းက ယုန္ေလးေတြနဲ႔ကစားေနပါလိမ့္ လက္ေတြကေအးစက္ေနၿပီ ။