အိမ်ကြီးထဲခိုင်းသည့်ကိစ္စကို သွားလုပ်ပေးမည်ဟုဆိုကာ
ထိုကောင်လေးအနားသို့ကလေးကိုထားကာ ခေတ္တထွက်လာခဲ့သည်။ နေရာတစ်ခုအကွယ်ကနေ ထိုကောင်လေးကိုချောင်းကာကြည့်နေလိုက်သည်။ ရည်ရွယ်ချက်ကတော့ ဘာရယ်မဟုတ်ပေ။ ထိုကောင်လေးအခြေအနေသိချင်ယုံ သားကိုမြင်လျှင် ထိုကောင်လေးအတိတ်ကို တွေးမိလိုတွေးမိငြား ရည်ရွယ်ပါသည်။
"ဟေ့ကောင် မဲလုံး....မကောင်းဆိုးဝါးကောင်လက်ထဲမှာငါ့တူလေး......ငါတို့တူလေးကို ဘာလို့ပို့ထားတာလဲ......."
"ကေသီ့ကိုသတိရမလား တွေးမိလို့ပို့တာကွာ....."
တောက် ခေါက်ကာ ထွက်သွားသောအကိုဖြစ်သူကိုကြည့်ကာ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ ဘာကြောင့်ပို့မိလဲတော့ တကယ်မပြောတတ်ပေ။ ကေသီပြောခဲ့သည့် စကားများနားထဲကြားယောင်လာခြင်းကတော့အမှန်ပေ။
........
ဘာရယ်မဟုတ် အနောက်ဘက်တွင်ကြာကန်ရှိသည်ဟုဆိုခြင်းကြောင့် ထွက်လာခဲ့သည်။ သစ်ပင်ကြီးလည်းရှိသည်မို့ အရိပ်ရကာ အေးသည်ဆိုခြင်းကြောင့်ပင်။
"နန္ဒမိုးနေ......"
"ဝိုး.... Mr.Smith......"
ခေါ်သံကြောင့်ထင် အနောက်သို့လှည့်ကြည့်လာသည့်ကောင်လေးက ကလေးသေးသေးလေးကိုလဲ ချီထားသေးသည်။
"ဘယ်သူ့ ကလေး...."
အမေးမေးလာသူကြောင့် ကလေးကိုငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။
ကျွန်တော်လဲ တကယ်မသိပါ။ လာပေးသူအကိုကြီးကိုလဲ မျက်မှန်းတန်းမိရုံလောက်ပင်။
"ခဏကြည့်ပေးဆိုလို့ အားလဲအားနေတာနဲ့ ခေါ်ထားလိုက်တာ.........."
ကလေးငယ်ကိုကြည့်မိတော့ ဉာဏ်သု့သားနဲ့ရုပ်ဆင်ဆင်တူနေသည်။ ညီသု မျက်နှာမကောင်းနေခြင်းကလဲ ဘာကြောင့်မှန်းမသိပေ။ ဉာဏ်သု ရည်းစားဟောင်း ဤရွာတွင်ရှိခဲ့ဖူးသည်လိုတော့ ဘိုမဆိုသည့်ကလေးမပြောပြသည်မို့ သိခဲ့ရသည်။ ဒီကလေး ဘယ်သူ့ကလေးလဲ။
ထိုစဥ်မှာပဲ အနားသို့လျှောက်လာသည့် လူကြီးက နန္ဒအမိုးနေရှေ့ရောက်တော့ရပ်တန့်သွားကာ ရယ်ပြနေလေသည်။
