တစ်ညလုံးလည်းမအိပ်ရသေး ညီ တစ်ယောက်ပျောက်နေသည်မို့ ရင်ထဲလဲသောကမအေးနိုင်။ထိုင်မရ ထမရ
မျောက်မီးခဲကိုင်နေရသလိုပင်။ ရဲစခန်းသို့အကြောင်းကြားထားပြီး လူပျောက်တိုင်ထားသည်ကြောင့် ရဲအရာရှိများရှာဖွေနေကြသော်လည်း စိတ်ကပူနေဆဲ ပူနေမြဲပေ။
"အရမ်းတော့ ပူမနေနဲ့ ဉာဏ်သု....
မင်းရဲ့အမျိုးသားကို ငါတွေ့အောင်ရှာပေးပါ့မယ်ကွာ....."
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကျွန်တော်တို့မြို့နယ်ရဲအုပ်ကြီး ကိုယ်တိုင်က အာမဘန္တေခံကာ တယဝန်ယူနေသော်လည်း
ကိုယ်တိုင်ကရှာချင်သည်မို့ အတူတူပူပေါင်းကာ ရပ်ရွာလူကြီးများနဲ့အရင်ဆုံးတိုင်ပင်နေကြသည်။မနက်၇နာရီထိုးနေလေပြီ။ လူကြီးတစ်ချို့ပြန်ကုန်ကြပြီး သူငယ်ချင်းရဲအရာရှိလည်း ပြန်ရန် ပြင်နေစဥ်
"အကိုလေးညီသု.......သူဋ္ဌေးလေးရေ.....အကိုလေး....."
ခြံစောင့်ကြီး၏ အော်သံကြောင့် ခြံပြင်တံခါးဝကိုကြည့်မိတော့ ညဝတ်အကျီJJဝမ်းဆက်လေးကိုမြင်လိုက်ရသည်မို့
အပြေးသွားကာကြည့်လိုက်တော့ ညီသုပင်။ ရယ်ပြနေသည့် ကောင်ငယ်လေးကိုကြည့်ကာ အခုမှ အသက်ဝဝရှူနိုင်ပြီး မျက်ရည်တွေပင်ဝဲကာ ပြေးဖက်ပြီးရင်ခွင်ထဲထည့်လိုက်မိသည်။
"ညီရာ.....ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်......"
.......
ကိုဇေ့အိမ်မှ စားသောက်ပြီး အိမ်လိုက်ရှာပေးကာ လိုက်ပို့မည်ဆိုခြင်းကြောင့် မမကိုနှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်အပြင်ထွက်လာကြသည်။ အိမ်ဝရောက်တော့ကြည့်မိစဥ် ကိုဉာဏ့်အိမ်ကိုလှမ်းမြင်နေရသည်မို့ အားရဝမ်းသာအော်လိုက်သည်။
"ကိုဇေ.... ညီသုက အဲ့တိုက်မှာနေတာ....."
အနီနဲ့ဆင်စွယ်ရောင်စပ်ထားသည့်တိုက်လေးကို ညွှန်ပြလိုက်တော့ ခေါင်းလေးငြိမ့်ကာ ပြုံးပြသည်။
"လာသွားမယ်...."
"ညီ နေဦး....."
ဖိနပ်လေးတစ်ရံကို ကျွန်တော့်ရှေ့ချပေးလေသည့် ကိုဇေ့ကြောင့် ခြေထောက်အချင်းချင်းပွတ်နေမိပြီး အားနာသွားရသည်။ ကျွန်တော့်ထက်အသက်ကြီးသည်မဟုတ်လား။
