Uratowana przez Akatsuki.

Część 20

Tak jak był założony rozkaz tak Naruko pojawiła się pod bramą, nie ubrała kamizelki ani innego "badziewia" który i tak ledwie coś chronił w jej mniemaniu, przywitała się krótko z kompanami i natychmiast ruszyła z swoją grupą pod punkt wymiany. Oczywiście nie obyło się bez krzyków jej matki, falujących włosów jak ogony Kyuubiego oraz krzyków o nieodpowiedzialności jej męża. Mogła jak najbardziej wyrazić sprzeciw, ale nic z tym nie mogła zrobić kiedy decyzja zapadła, więc jedynie poleciała do biura Hokage natłuc swojemu głupiemu mężowi a blondynka nawet jej nie zdążyła naświetlić, że sama wszystko wymusiła. Pomijając tą mała rodzinną sprzeczkę droga pod sam punkt wymiany owocowała w poważny nastrój, próbowali omówić jakiś plan, ale nawet nie wiedzieli z kim mają do czynienia.

-Plan walki mogę wymyślić dopiero jak już będę wiedzieć kto tam jest, na razie lepiej siedzieć cicho.- Pomyślała obserwując drogę, nawet nie słuchała tego co mówiła jej grupa, przynajmniej do czasu aż nie poczuła ręki na ramieniu. Gdy spojrzała w tamtą stronę natychmiast z obrzydzeniem strzepnęła z siebie rękę dziewczyny.

-Czemu mnie tak traktujesz ? Przecież się kumplowałyśmy.- Zapytała młoda przedstawicielka klanu Uchiha z wyrzutem i wyraźnym zmartwieniem.

-To było kiedyś. Nie sądzę by to się powtórzyło.- Powiedziała szczerze. Nie chciała mieć z nią nic do czynienia.

-Prędzej przeliżę się z Hidanem niż się z tobą zaprzyjaźnię.- Bardzo chciała jej pokazać jak nią gardzi, ale Itachi zawsze jej powtarzał, że zrozumienie i komunikacja w grupie są najważniejsze by misja miała powodzenie, oczywiście nie licząc samych umiejętności.

-Chodzi ci o Itachiego ? Nawet jeśli coś się zmieniło i jakimś cudem coś do niego czujesz więcej niż braterstwo to proszę, dla jego dobra. Pozwól mi się nim zająć.- Powiedziała niemal błagalnie, choć tak naprawdę nie potrzebowała jej zgody. Robiła to przez wzgląd na ich wcześniejszą relację.

-Uwierz, zajęłabym się nim lepiej. I o nic mnie nie proś, nie ważne o co. Nigdy.- Warknęła w jej stronę i skacząc po drzewach nieco przyśpieszyła tempo.

-Uspokójcie się. Zaraz będziemy na miejscu.- Powiedział Asuma zauważając napięcie między dziewczynami.

-Kobiety są kłopotliwe.- Westchnął pod nosem Shikamaru. Niedługo potem dobiegli na miejsce, ustawiając się w odpowiedni szyk kiedy Shikamaru dyskretnie poszedł na dach punktu. Naruko widząc chłopaka z kosą nieco się speszyła i wewnętrznie skrzywiła.

-Hidan...czyli niedaleko jest Kakuzu.- O ile jeszcze z chłopakiem sobie poradzi a raczej dotrzyma mu kroku to Kakuzu nie jest takim łatwym przeciwnikiem. Nie zgładzi ani jednego ani drugiego, ale może przynajmniej ich unieszkodliwi.

-Byłem tam tylko chwile a moje ubrania już śmierdzą.- Usłyszała marudzenie mężczyzny który wąchał swój płaszcz.

-Bo to trupiarnia, nie ma tam nic innego.- Powiedziała to chłopaka jak gdyby nigdy nic czym zwróciła na siebie jego uwagę.

-Naruko !- Izumi warknęła w jej stronę za wdawanie się w dyskusję z wrogiem.

-Znamy się ?- Zapytał nie poznając dziewczyny ani nie kojarząc zbytnio imienia które przed chwilą tu padło.

-To zależy, w każdym razie oby Jashin był dziś z tobą, przyda ci się.- Naruko wzięła w dłoń swój kunai. Co prawda nie był to sztylet, ale w aktualnej sytuacji nie robiło jej to różnicy.

-Co to Jashin ?- Zapytała Izumi Asumę który stał obok, skoro Shikamaru wskoczył po cichu na dach punktu wymiany to mieli tylko siebie licząc na to, że chłopak szybko unieszkodliwi ich pierwszego oponenta.