Weather You Like It Or Not

Chapter 38

Chapter 38: HER POV

Hindi ko alam kung tama pa ba ‘tong nararamdaman ko. Alam kong mali na sumama ako sa kanya. Alam kong wala ng dahilan pa para magpatuloy ako kasama siya. But I know that I can’t stop him since he’s dragging me from nowhere and I know that I should thank him.

“Where are you taking me?” I asked while panting. Bigla kasi siyang huminto nang marating namin ang highway. Marami na rin ang tao dito sa labas dahil daanan na ‘to.

“Gaano ka ba katanga?!” Biglang singhal niya sa akin na siya namang kinagulat ko.

“What did you just say?!” I retorted but he just brushed his hair up. Mukhang frustrate na frustrate lang siya sa nangyari. Tumingin siya ng masama sa akin so I was taken aback. Baka kung anong gawin niya sa akin. Jusko naman, may ganitong tao pala na galit kapag mang-liligtas.

“Bakit mo ba kasi naisipan na dumaan doon? Baliw ka ba?” Galit na tanong na naman niya. Gusto ko siyang tawanan kasi hindi ba obvious sa itsura ko?

“Isn’t that obvious?” I asked and he looked at me with a confused face. Tapos biglang lumambot ‘yung mukha niya at parang hindi na siya galit. Parang may dumaan na hangin kasi parang naging mabait ‘yung ambiance niya. And somehow, I felt like crying again. Kasi, ngayon ko lang na-realized ‘yung nangyari kanina at naalala ko na naman kung paano ako napunta sa sitwasyon na ‘yon.

“I know you’re not a crazy girl out there. You have a problem, do you?” I was about to answer him but he grabbed my hand and dragged me again. “Answer me when you’re okay.” He added as I let him dragged me from nowhere.

Akala ko malayo ang pagdadalhan niya sa akin pero tinulak niya ako sa isang kotse na kulay pula at makintab. Tumingin ako sa kanya na naka-kunot ang noo. Pero hindi niya ako pinansin at hinatid lang niya ako sa passenger’s seat at inupo pa niya ako roon. Takang-taka na napasunod niya ako.

“Where the hell are you taking me!?” Tanong ko sa kanya nang makapasok siya sa loob bago buksan ang kotse niya. Nang mapaandar niya ito saka lang siya nagsalita.

“Mag-ayos ka ng sarili mo.” Sabi niya kaya naman napaikot ako ng mata.

“Pakialam mo ba?”

“Wala ka bang utang na loob?! Aayusin mo lang naman sarili mo para maging mukhang babae ka na! Tignan mo itsura mo, daig mo pa baliw!” He blurted out and I cleared my throat. Nagulat ako sa biglang pagtaas ng boses niya. Nanahimik na lang ako sa gilid. Siguro naman ligtas ako dito. Pero kinakabahan pa rin ako.

“Hindi mo naman ako sasaktan diba?” Tanong ko.

“Hindi.” He said. I glanced at him and I saw how serious he is while driving. “Don’t look at me like that.” He suddenly said so I immediately turned my head away from his sight. I heard him chuckled but I didn’t look at him.

Saglit lang naman ang tinagal ko sa loob at nakita kong huminto kami sa isang fast food. Nagtatakang nilingon ko siya habang tinatanggal niya ang seat belt niya. Huminto siya at tumingin sa akin sabay smirk.

“What are we going to do here?” I asked as I unbuckle my seatbelt too.

“Malamang kakain. Syempre, kaysa sa labas mo i-kwento sa akin ang nangyari sa’yo, mas maganda na dito na lang diba? Privacy.” Sabi niya habang umiiling-iling. “Stupid girl.” He added and I widened my eyes. Aba gago ‘to!?

“What did you call me?!” I asked through gritted teeth. He just laughed at me while shaking his head. Nauna na siyang lumabas ng kotse niya at sumunod naman na ako agad sa kanya.