Just A Little Bit Of Your Love

Thirty-seven

Juaquin..

I am satisfied with her reactions ang makita siyang takot at nasasaktan gives me that satisfaction.

Nag-enjoy ako sa pagdala sa kanya sa safe room kanina. Pero bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon. I hate this feeling right now. Pakiramdam ko ay nagsi-sisi ako sa mga nagawa ko sa kanya.

I love her, she made me fall for her at kahit na alam kong niloloko niya lang ako, mahal ko parin siya.

Napailing nalang ako at linagok ang alak sa baso ko. Pagkatapos kong makaraos sa galit at init ng katawan ay iniwan ko siya, nagbihis ako at umalis sa condo.

Dahil kapag nanatili ako roon ay alam kong matatalo ang galit ko sa kanya ng pagmamahal na nararamdaman ko.

At hindi ko pwedeng hayaan na mapaikot niya ako nang ganun lang. Hindi na niya ako mapapaikot sa mga palad niya!

I called Yullo at heto nasa isang bar ulit kami at naglalango na naman ako sa alak, I feel so fuckin' down. Masyadong natatapakan ang ego ko, pero mas masakit ang nararamdaman ko sa puso ko.

"Tama na yan Juaquin, kanina pa tayo dito at naka-ilang bote ng rum kana." awat sa akin ni Yullo.

"Kaya ko pa, I want this fucking feelings to be gone!" hindi ko hinayaan na makuha niya ang baso ko.

"Kaya ayaw ko ma-inlove e, mukhang nakakabaliw kapag na broken hearted." palatak niya.

"Yeah bro. Kung ako sa iyo 'wag na, kung ako lang I would rip this heart of mine at papalitan ng bago para mawala itong sakit na nararamdaman ko." nakuha ko oang magpayo sa kanya.

"Tsss. Lasing ka na nga ang lalim ng hugot mo!" napailing na sabi niya at saka lumagok din ng alak.

"Pag umuwi ako na hindi lasing baka saktan ko lang ulit siya, I love and hate her the same time, gusto ko siyang makitang nasasaktan pero doble pala yung ibabalik nun na sakit sa akin. Fuck this she got me so bad!"

"Sige pare iinom pa natin yan!"

Buong gabi kaming nagpakalunod sa alak ni Yullo at hindi ko na namalayan kung paano kaming naka-uwi.

Selena...

Nagmulat ako ng mata at natagpuan ang sarili na nasa kama ng safe room, tumingin ako sa paligid dahil baka nandito rin si Juaquin.

Pero tahimik at wala akong Juaquin na nakita, mahapdi pa rin nang kaunti ang mga latay ko sa katawan at pati na ang nasa pagitan ng aking mga hita.

Pinilit kong bumangin at isinuot ko ang robe na nasa may side table ng kama, silk ang tela nito at kulay pula.

Nang makaapak ako sa sahig at tumayo ay ramdam ko ulit ang hapdi ng aking pagkababae, napapakit ako nang maalala ang ginawa ni Juaquin kanina.

Napabuntong hininga nalang ako at inayos ang sarili, paika-ika akong lumabas sa kwartong iyon. Tumuloy ako sa kwarto ko at doon ay naglinis ako ng sarili.

Nang magbihis ay kita ko ang repleksyon ng aking katawan sa salamit, puno ako ng mga pulang latay sa balat.

Kumuha ako ng eucalyptus ointment at ipinahid ko iyon sa aking balat upang maibsan ang pamumula niyon. Mamaya lang ay mawawala na din ang mga latay na ito.

Martyr na nga siguro akong matatawag, sinaktan ako ni Juaquin pero mahal ko parin siya. Alam ko na may mali sa ginawa niya sa akin pero alam ko sa sarili ko na iintindihin ko parin siya.

And besides alam ko naman na sa una palang ay isa siyang sadista, pwedeng maulit pa ito sa akin at wala akong magagawa kundi tanggapin ito.

Dahil kapag mahal mo ang isang tao pati kapintasan niya ay mamahalin mo at tatanggapin ang kung ano o sino siya talaga.