SharQuin Love Story Book 2!

Chapter 15.

BRACE'S POV

FLASHBACK............

"Really? You have a cure for that disease?"-ako-

Masaya ako! Kung ganun may gamot pala! May pag-asa pang gumaling si Shar?

Nasa US ako ngayon at nagbabakasyon.

"Yes! But you'll need to spend much."-kuya-

"Kahit dun na maubos ang mana ko, okay lang! What should i do?"-ako-

"Bring her here."-kuya-

Napaisip ako. Papayag kaya si Shar pag sinabi ko sa kanya to? Masaya ako kasi mabubuhay pa sya!

Biglang nagring ang cp ko. Si mama tumatawag!

Ako: hello?

Mama: (umiiyak)

Ako: bakit mama? Anong nangyari?

Mama: Shirley, your step sister is dead. She died kanina.(crying)

Ha? Patay na si Shirley?

Ako: okay mama pupunta na po ako dyan.

Ang kapatid ko na kamukha ni Shar! Patay na! Napaluha ako. Close din kasi kami.

Nasa burol nya na kami. Naiyak si mama.

Napatingin ako kay Shirley na nakaburol na. Kamukha nya talaga si Sharlene dahil sa plastic surgery. Ako ang nagsuggest na ayun ang mukhang ipalit sa kanya 2 years ago kasi mahal ko na si Shar nun.

Biglang nagring ang cp ko. Si Nash ang tumatawag.

Nash: kailan uwi mo?

Ako: may problema, namatay ang step sister ko. Bakit?

Nash: a ganun ba? Condolence bro! Kasi si Shar, 3 months na syang di nagigising.

Ako: ha? Bakit? Bakit daw?

Nash: di nga masabi ng doktor!

May gamot na sa sakit ni Shar! Kung masasama ko lang sya!

Nag- isip ako! Tama! Ayun ang dapat kong gawin.

Umuwi ako sa Pilipinas! Di ko alam kung tama ba yung naiiisip ko pero bahala na!

Dumeretso ako sa ospital. Pagpasok ko ay nagulat ako dahil gising na si Shar. Nakita kong natutulog si Joaquin sa tabi nya.

"O Brace! Kakagising ko lang! Gano na ba ako katagal natutulog?"-Shar-

Yumuko ako.

"3 months."-ako-

Napaluha si Shar. Hinawakan ko ang balikat nya.

"Wag kang umiyak Shar. Pwede ba kitang makausap?"-ako-

"Tungkol saan?"-Shar-

"Matutuwa ka!"-ako-

Inalalayan kong maglakad si Shar.

"Talaga? May gamot sa sakit ko?"-Shar-

Niyakap nya ako! Alam kong masayang- masaya sya!

"Pero Shar kailangan mong sumama sakin."-ako-

"Okay lang! Kasama din ba sina mama at sina Joaquin."-Shar-

Napayuko ako! Di to kasama sa plano ko.

"Shar kasi. Alam mo hindi pa yun sigurado pero atleast diba? May pag- asa. Mapapayo ko sana sayo na, wag mo muna sabihin sa kanila. Kasi ayaw naman natin silang bigyan ng false hope. Ibig kong sabihin, mas maganda kung pagbalik mo, susurpresahin mo sila na magaling kana! Diba mas maganda yun?"-ako-

Napaisip si Shar.

"Ibig mong sabihin, iiwan ko sila? Si mama, si Joaquin?"-Shar-

"Pansamantala lang. Pag gumana yun, babalik ka nang magaling na! Hindi mo na kailangan mag- alala na iiwan mo sila ng maaga. Diba?"-ako-

"Tama ka Brace! Pero pwede bang bukas na lang tayo umalis? Gusto ko muna silang makasama sa buong araw na to."-Shar-

"Oo naman. Sige. Ikaw na ang bahalang magpaalam pero wag mo muna sabihin sa kanila ang sinabi ko. Aalis na ako Shar. Mas maganda kung magpapaalam sa kanila indirectly!"-ako-

Masaya ako na pumayag sya.

Tinawagan ko na sila, ang mga taong kasama ko sa plano ko.

Ako: oo dalhin nyo na yung katawan. Basta siguraduhin nyo na walang makakaalam.

Alam kong mali pero mahal ko si Shar! Wala akong magagawa! Gusto ko syang makasama.

Maghapon nga na magkasama sina Shirley at Joaquin. Nakikisali din ako para wag mahalata ang plano namin.

Naging emosyonal sila lalo na nung nagpapaalam na si Shar.

11 pm ng magtext sakin si Shar na handa na sya.

Sinundo ko sya sa bahay nila.

"Sigurado ka na ba dito Shar?"-ako-

"Oo!"-Shar-

Ang hindi alam ni Shar ay nilagay ko ang katawan ni Shirley sa kwarto nya para akalain nila na patay na sya. Wala na akong balak na ibalik pa si Shar! Sakin na sya habangbuhay!

--------------

Sorry di nakapag update, nawalan kasi ng net :) thanks sa pagbabasa! :)
May internet na kami! Yehey! :)