♪...𝐍𝐨 𝐌𝐨𝐫𝐞 𝐁𝐓𝐒...♪

♩11♩

به انعکاس تصویر ماه که روی آب زلال خود نمایی میکرد چشم دوختم .

نمیدونم چطور سر از اینجا در آورده بودم.

تنها چیزی که یادمه اینه که وقتی از سر دویدن طولانی، نفس کشیدن برام سخت شده بود و دم و بازدمم به شماره افتاده بود از فرار دست کشیدم و به خودم که اومدم اینجا نشسته بودم!

نور چشمگیری که مثل هاله زیبایی از سمت دریاچه به چشمم بازتاب میشد ؛ باعث شد رشته افکارم از دستم در بره و بی اراده کمی خودمو جلو بکشم.

یه چیزی...
نمیدونم...به یه دلیلی به سمت ماه ترغیب میشدم.

انگار اون تصویر شناور روی آب ازم خواهش میکرد بهش نزدیک تر بشم.

با قرار گرفتن کنار آبِ روون دستمو کمی دراز کردم.

آره میخوام کمکش کنم.

به جبران میلیارد ها آدمی که هر شب به طور واضح ماه رو وسط آسمون میدیدن و با این حال نادیدش میگرفتن میخوام کنارش باشم.

بهش بگم غصه نخور !
چشم این آدمای ابله تواناییه دیدنت رو نداره
درسته منم یکی از اون هام
منم اذیتت کردم
منم سرت داد زدم
منم دلسردت کردم
منم نادیدت گرفتم
ولی میخوام جبران کنم...

جملاتی که از عمق وجودم شکل میگرفت جرئت بیشتری بهم داد و همین باعث شد دستمو جلو تر ببرم و سردیه وصف نشدنی رو حس کنم.

سردیه غیرمنتظره باعث شد بلافاصله دستمو بیرون بکشم و همراه با قیافه دلخور و تو هم رفته ای به تصویر ماه که حالا به هزاران تیکه تبدیل شده بود و روی جزر و مد آب به آرومی دست و پا میزد خیره بشم.

+ولی من میخوام کمکت کنم...

بلافاصله بغض سنگینی رو تو گلوم حس کردم.

+میدونم از من دلخوری...
میدونم از هم نوعای من که هرشب بی هیچ قدر دانی از لطفت بهره مند میشن و به روی خودشون هم نمیارن رنجیده ای .
میدونم از اینکه کسی نمیبینتت غمگینی .
پس بذار کمکت کنم باشه؟

منم آدمم... منم بعضی وقتا اشتباه میکنم.
منم قضاوت میکنم. منم کلی سوال فکرمو مشغول کرده.
مثلا... مثلا چطور دلت اومد این همه آدمو ول کنی و بری اون بالا؟
تک و تنها وسط آسمون تیره بشینی و با اینکه دلخور و ناراحتی بازم به این زیبایی و قدرت بدرخشی!

میدونم تو هم مثل اون قرار نیست جوابم رو بدی...

ولی حق بده که عصبانی باشم .
حق بده بعضی وقتا اشک بریزم.
حق بده گاهی وقتا تند خو و بد اخلاق بشم .

چون من مثل تو ماه نیستم...

بدون اینکه نگاهمو از تصویر روی آب خودمو عقب کشیدم
زانوهام رو جمع کردم و سرم رو روشون قرار دادم.