♪...𝐍𝐨 𝐌𝐨𝐫𝐞 𝐁𝐓𝐒...♪

♬14♬

ناباورانه به کوچیک ترین پسر جمع که لبخند تلخی به لب داشت نگاه کردم.

±چ..چی!؟

سرمو چرخوندم و به چهره متعجب و حیرت زده هوسوک چشم دوختم.

±دستم انداختی؟

گفت و تک خنده عصبی کرد ولی به محض دیدن چهره در هم تهیونگ و جیمین
و سکوت بی جاشون حتی به یک ثانیه هم نکشید که از رو لباش محو شد.

±ببینم شما چتونه؟! کوک...

نگاه سردرگم و کلافشو بین سه پسر رو به روش چرخوند تا حداقل یکیشون هم که شده برای دادن جواب دهن باز کنه .

اما برخلاف انتظار من و هوسوک بازم سکوت لعنت شدشون تنها چیزی بود که به گوش میرسید...

±لعنتیا با شمام!

هوسوک محکم دستشو رو میز کوبید و همین باعث شد بلافاصله سه جفت چشم به چهره خشمگینش زل بزنن.

±بگید اینجا چه خبره!

لحن دستوری که تا اون روز از هوسوک کمتر شنیده شده بود تونست تاثیر خودشو بذاره.

÷هیونگ بیخیالش شو...

پسر بزرگتر وقتی جواب دلخواهش رو نشنید خواست دهن به اعتراض باز کنه ولی یونگی مانع شد.

~چرا اونجا بودی؟

×دلیل خاصی نداشت...

چهره تهیونگ برخلاف بی اهمیت جلوه دادن موضوع به شدت جدی به نظر میرسید و همین باعث شد یونگی تای ابرویی بالا بندازه.

~دلیلشو بگو .

×بس کن یونگی .

~جئون جونگ کوک دلیلشو بگو...

نمیتونستم درک کنم که چرا یونگی با دیدن مخالفتای تهیونگ،همچنان اصرار داشت از تَه و توی قضیه سر در دربیاره!
درسته که ما هم تو دلمون آرزو میکردیم سمجیت یونگی جواب بده و بفهمیم چرا کوک تو تیمارستان بوده
ولی هرچی باشه این مسئله اونقدر چیز عادی و خوبی نیست که یه نفر بتونه به راحتی تو جمع بیانش کنه...

×هیونگ گفتم بسته!

با صدای نسبتا بلندی خطاب به یونگی گفت که باعث شد اخماش تو هم بره .

÷ا..اگه دلیلشو بگم...باور میکنید؟

×ساکت شو.

لبشو به دندون گرفت و سرشو پایین انداخت .

واکنشای عصبیه تهیونگ از لحظه ای که پاشو اینجا گذاشته بود و به خصوص در رابطه با این موضوع کم کم داشت میرفت رو مخم ...

~باورت میکنم...
±هرچی باشه میتونی به ما بگی...

لبخند کوچیکی از اینکه بلاخره اجازه حرف زدن بهش داده بودن رو لباش جا گرفت
پس تردید رو کنار گذاشت و دهنشو برای به زبون آوردن جمله ای که تو این دو سال دلش میخواست به گوش کل دنیا برسونه باز کرد
اما هنوز حتی یک حرف هم از بین لباش خارج نشده بود که تهیونگ با فریاد بلندش تن پسرک رو به لرزه دراورد و از این کار منصرفش کرد..