To Forget You•Jirose

|Together|

Jimin kapıda durmuş bana bakıyordu.
-Neden geldin?
-Konuşalım.(Jimin)
-İstemiyorum.
Tam kapıyı kapatıyordum ki Jimin eliyle kapıyı tutup yeniden açtı.
-Farkettiysen soru sormadım.Söyledim(Jimin)
-İstemiyorum diyorum zorlıyacak mısın?Hem sen sevgilinin yanına gitsene.
-Üfff illa zorlayacaksın dimi(Jimin)
-Ne di-
Jimin'in beni kucağına almasıyla sözüm yarıda kalmıştı.
-Yaağğğğğ napıyorsun bıraksanaağğ!
Kızlar sesimi duymuş olacak ki kapıya geldiler.
-Napıyorsunuz burada?(Jisoo)
-Gece bende kalacak. Sabah size geri getiririm.

NE?GECEYİ BİRLİKTE Mİ GEÇİRECEKTİK!HEM DE ONUN EVİNDE.

-Nereye götürüyorsun Ro-(Jennie)
Kızlara Jimin'in yanında adımı söylememeleri için tembihlemiştim.Jennie de hatırlamış olacak ki susstu.
-Eğer birşey olursa senden biliriz haberin olsun(Jennie)

Jimin çoktan onların evinin önüne gelmişti.Sırtına vurmayı sürdürdüm ama bir işe yaramadı.
Kapıyı açıp mutfağa girdi ve beni tezgaha oturttu.İki elini de yanıma koymuştu.

-Niye geldik şimdi buraya?

Bir yandan da etrafa bakıyordum evi bir erkek evine göre şık ve düzenliydi.Kim bilir ne kızlar gelmişti bu eve.Düşünmek bile iğrenmeme sebep oluyordu.

-Ve evde bi kız vardı.İşin bitince göndermişsindir tabi.Ama ben senin oyuncağın olmam Park Jimin.Aklına koy bunu.
-Ben sana oyuncağım ol mu dedim?(Jimin)
-AA ne çabuk unuttun!Resmen sürtük dedin yaa.Tabi insanların düşünceleri senin neyine ki?
-Niye bu kadar sinirlisin?(Jimin)
-Bana söylediğin şeylerden sonra oturup seninle sohbet etmemi mi bekliyorsun?
Jimin nefesini verdiğinde yüzümde hissetmiştim.
-Tamam,  biliyorum ağır konuştum.Özür dilerim.(Jimin)
-O kadar içten diledin ki bir an ağlıyacam sandım.

Kafamı başka yöne çevirdim.Gerçekten bu davranışlarına gıcık oluyorum.Daha doğru dürüst özür bile dileyemiyor.Eliyle çenemden tutup kendine çevirdi.Dudaklarıma baktıktan sonra gözlerini gözlerime sabitledi.

-Özür dilerim.(Jimin)
-Oldu mu?Şimdi oturup konuşabilir miyiz?(Jimin)
Başımı salladım.
-İyi tamam ne konuşacaksak biran önce konuşalım da gideyim.

Hala gideceğimi düşünüyordum çünkü böyle birşey olamazdı onun evinde kalmam imkansızdı.Ki ben de istemezdim zaten.

-Bu gece benim yanımdasın güzelim o yüzden gitmeyi aklından çıkar.(Jimin)

Bana her "Güzelim" dediğinde kalbim yerinden çıkacak gibi oluyordu.Kim bilir daha kime böyle sesleniyordu.
Belimden tutup beni tezgahtan indirdi.Salona gidip koltuklara oturdu bana da gelmem için işaret yaptı.Kim bilir neler oldu bu koltukta.

-Ayakta kalmayı tercih ederim.
-Neden?(Jimin)
-Allah bilir neler yaşandı o koltukta.

Jimin güldüğünde içimden düşündüğüm şeyi dışımdan söylediğimi anladım.Sıçıp batırmıştım yine.

-Merak etme öyle bişey olmadı(Jimin)

Dudağımı dişleyip yanına oturdum.Biraz sessiz bi şekilde oturduktan sonra sessizliği bozan Jimin olmuştu.

-Okulun ilk günü adını sormuştum ama söylememiştin.Artık söyler misin?(Jimin)
Okulun ilk günü Jimin e çarptığım anı hatırladım.Tam bir rezillik.