RAYDEZ

19.BÖLÜM

Konuşmaları sona bırakayım, oy ve yorum yapmayı unutmayın keyifli okumalar🦥

SATIR ARALARINI UNUTMAYINIZZZ

Instagram; arsninmelegi
Twitter; arsnin.melegi

(WhatsApp kanal linki hesabımın açıklamasındaki linkte mevcut.)

Bölüm şarkıları;
Çağan Şengül, Kırlangıç
Yalın, Aşk ne demek
İkiye On Kala, Bütün İstanbul biliyor

19.BÖLÜM

"Emir?"

Yanıtsızlıkla geçen süreyi koridordan geçerek sonlandırdım. Kalbim beni boğarken gözlerim koridordaki ilk kapının aralık olan karanlık odasına kaydı. Kapının aralığına ulaşıp kısık bir sesle fısıldadım. "Emir?" dudaklarımdan dökülen isimle birlikte önünde durduğum odanın ışıkları açıldı. Büyük odanın renklenmesiyle gözlerim direkt aradığım bedeni buldu. Bedenim rahatlarken gözlerim diğer şeyleri çok sonradan fark etti.

Kalbim, gördükleriyle yere çöküp saatlerce feryat etmek istedi.

Bugün ikinci kez sarsılan kalbimle karşımda gördüğüm bedenlere baktım. Benim hayatım hiçbir zaman bu noktaya gelmeyecek düşüncesiyle çizilmiş gibiydi ama bugün tüm düşüncelerimi yıkmış gibi, her şey imkansızlıktan çıkmış gibi. Sol elimi destek amaçlı kapının pervazına yerleştirdim hemen. Gözlerim karşımdakileri taradı teker teker. Kısa süre ardından gülen onlarca suratın hep birlikte yükselen sesi geldi kulaklarıma.

"Doğum günün kutlu olsun!"

Odada yükselen yüksek sesle birlikte ilk olarak Yantu ayrıldı o topluluktan parıldayan gözleri gözlerimde bana doğru yürüdü ve önümde durduğunda benim şaşkın, mutlu gözlerime içtenlikle baktı. "İyi ki doğdun, Bejna." Ona gülümsediğimde bir cesaretle, "Sarılayım mı?" diye sordu çekinerek.

Ona yanıt vermeden şaşkın bedenimin bir parçası olan kollarımı boynuna doladım. Buna karşılık benden daha sıkı sarıldı bana. Gözlerim karşımdaki topluluğu geri iterek kapandığında sessizce Yantu'nun duyabileceği bir şekilde fısıldadım. "Teşekkür ederim."

Boynuna doladığım kollarımı gevşeterek ayrıldığımda onun hareketleri ağırdı benim aksime. Henüz Yantu'nun kolları arasından ayrılmamışken Vahit girdi bakış açıma. Benden farksız bir mutlulukla bana yaklaştığında, "Çekil," dedi Yantu'ya. Sağ kolumu çekerek beni kendine çekip topluluğa sürükledi. Hayatıma dahil olan herkes hatta Emir'in tanımadığım ailesinin de olduğu topluluğun tam ortasına beni sürüklediğinde daha yeni fark ettiğim büyük doğum günü pastasıyla karşılaştım. "Önce mumlar üflenip dilek tutulacak. Sonra öpen öper, sarılan sarılır." Bu arada kendi söylediklerini hiçe sayarak arkamdan sarıldı, kolları göğsümde birleşti. "İyi ki doğmuşsun ve bana kardeş olmuşsun." Saçlarımın üzerinden öperken ona sessiz bir mırıltıyla sadece onun duyacağı şekilde teşekkür ettim.

Bedeni benden ayrılıp bir adım geri gittiğinde heyecanla kalakaldım. Herkesin gözleri bendeyken ben şaşkınlıkla karşımda 'iyi ki doğdun cefapişem' yazan pastaya bakıyordum. Kısa bir süre sonra arkamda bir hareketlilik oldu ve sadece birkaç dakika benden uzak olan beden tekrar yanımda bitti. Emir yanıma yaklaştığında güzel dudaklarıyla gülümsedi, "Bugün istediğimizi dile." diye fısıldadı.